Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:

Ως γνωστόν ο καλύτερος τρόπος για να μην λερώσεις τα χέρια σου είναι να μην κάνεις απολύτως τίποτε. Καναπές, φρεντοτσίνο, τσιγαράκι, άιντε κι άμα φτάσει ο virtual κόμπος στο ιδεατό χτένι λίγη κριτική από το ίντερνετ, με nickname βεβαίως! Όμως στην πραγματική ζωή, όταν ο πραγματικός κόμπος έχει φτάσει στο αληθινό χτένι και όταν το μαχαίρι (της φτώχειας) έχει φτάσει στο κόκκαλο (το δικό σου) θες-δε θες θα τα λερώσεις τα χέρια σου προκειμένου να συνεχίσεις να υπάρχεις κι εσύ κι αυτά.

Βλέπω τις ποικίλες γκρίνιες, μίρλες, ξινίλες, σπόντες και καρφώματα στο ίντερνετ από φίλους και «φίλους» για το πώς βαδίζει ο Σύριζα προς την εξουσία. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ δεν είμαι ικανοποιημένος. Κι αν είχα χρόνο να ρωτήσω, πιθανότατα θα διαπίστωνα πως και κανένας άλλος Συριζαίος δεν είναι. Είναι προφανές, ωστόσο, πως αν θελήσεις να καθαρίσεις το βούρκο της σημερινής πραγματικότητας, δεν θα βγεις καθαρός. Όσο αισιόδοξος, δυναμικός ή επινοητικός κι αν είσαι, όση εμπιστοσύνη κι αν έχεις στις δυνάμεις σου και τις συμμαχίες σου, θέλοντας και μη θα κυλιστείς στα σκατά. Διότι αυτά κλήθηκες να καθαρίσεις. Όμως, πρέπει να μην πάψεις ούτε στιγμή να το ξέρεις και να δυσφορείς γι’ αυτό.

Η σύγχρονη ελληνική ιστορία μας διδάσκει την τύχη πολλών, που μπήκαν στο παιχνίδι με τις καλύτερες ή λιγότερο καλές προθέσεις και στο δρόμο συμφιλιώθηκαν με το βούρκο, τα έλη, το βάλτο, τα τενάγη και τις λασπουριές και κατέληξαν να κυλιούνται σε δαύτες, ευτυχισμένοι σαν το γουρούνι στα σκατά του. Και νάσου μετά οι μίζες, τα «δωράκια» και οι πολυτελείς δεύτεροι γάμοι με trophy wives, που λέμε και στο χωριό μου.

Αλλά εμείς σκοπεύουμε να παραμείνουμε άνθρωποι, έστω και λερωμένοι, έτσι δεν είναι;