Με κυνισμό που δείχνει ενοχικά σύνδρομα αντιδρά η κυβέρνηση στη διεθνή κατακραυγή για τον πνιγμό των 12 μεταναστών στο Φαρμακονήσι. Οι λαλίστατοι υπουργοί δεν βρήκαν ούτε μια λέξη συμπάθειας για τα θύματα. Αντιθέτως, ο Δένδιας έσπευσε να διατυπώσει διευρυμένη εκδοχή του δόγματος της "μηδενικής ανοχής", αυτή τη φορά όχι για τους "τρομοκράτες των πόλεων", αλλά για τους... επιδρομείς των θαλασσών! Είπε ότι "η τρομοκρατία είναι πιθανό να εκμεταλλευτεί το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης". Βρήκε, μάλιστα, τη μέρα να το πει...

Στην ακραία συνέπειά της αυτή η κινδυνολογικά διατυπωμένη πρόβλεψη νομιμοποιεί την άγρια καταστολή εις βάρος ανυπεράσπιστων και αθώων πλασμάτων, που συλλαμβάνονται μέσα στην άγρια νύχτα να περιφέρονται μέσα στα άγρια κύματα. Να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο, είχε ζητήσει από την αστυνομία προ καιρού ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. αναφερόμενος στους μετανάστες. Και οι βουλευτές της Ν.Δ. χθες επιτέθηκαν στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επειδή αυτοί προχθές πήγαν στον Πειραιά για να υποδεχθούν, να ακούσουν, να συνδράμουν και να προστατεύσουν τους επιζήσαντες άμοιρους μετανάστες.

Στο ίδιο μοτίβο προκαταβολικής αθώωσης πιθανών ενόχων και εμμονικής ενοχοποίησης όσων συμπαραστέκονται στα θύματα κινήθηκε και ο Βαρβιτσιώτης, ο οποίος απέδωσε τους πνιγμούς σε "ατυχή διάσωση". Θαυμάστε οργουελιανή new speak: Ατυχής διάσωση! Ή μήπως... επιτυχής επαναπροώθηση;

Ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι υπουργοί δείχνει ότι η κυβέρνηση θέλει να θάψει στον υγρό τάφο τις πολιτικές ευθύνες. Μετατρέπει ακόμη και τις ανθρωπιστικές πλευρές του θέματος της μετανάστευσης σε θέμα αστυνομικής αντιμετώπισης. Πρόκειται για αδίστακτη ψηφοθηρία με στόχο τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Κι ακόμη χειρότερα: Επιχειρείται να ανασυρθεί και να ξαναστηθεί στον δημόσιο διάλογο η "απειλή του μεταναστευτικού", μια τακτική που οι κυβερνώντες νομίζουν ότι μπορεί να λειτουργήσει ως αντιπερισπασμός για τις καταστροφικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Μ' αυτή την τακτική, βέβαια, δεν αντιμετωπίζονται τα υπαρκτά ζητήματα από τη μετανάστευση.

Επιβάλλεται να γίνει έρευνα για την "ατυχή διάσωση" από αμερόληπτη αρχή. Αυτό προϋποθέτει να δοθεί πολιτικό άσυλο και να παρασχεθεί προστασία στους επιζήσαντες, ώστε αυτοί χωρίς την απειλή της "επαναπροώθησης" να μιλήσουν. Να ακούσουμε τον πόνο τους, διότι είναι και δικός μας πόνος... Η υπόθεση δεν προσφέρεται για επικοινωνιακά παιχνίδια. Χρειάζεται σε βάθος έρευνα, ώστε να εξακριβωθεί η αλήθεια, αλλά και να ληφθούν μέτρα ώστε να αποτραπεί η επανάληψη "ατυχών διασώσεων". Και βέβαια να τεθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο το μεταναστευτικό, ώστε να πάψει να είναι η Ελλάδα αποθήκη ψυχών ή τάφος απελπισμένων.