Από μια κυβέρνηση που από την αρχή της πανδημίας αποφάσισε να αντιμετωπίσει την υγειονομική κρίση με μοναδικό όπλο την ατομική ευθύνη των πολιτών, ώστε να αποσείσει από πάνω της κάθε ίχνος πολιτικής ευθύνης, μάλλον δεν έχεις να περιμένεις και πολλά. Από μια κυβέρνηση που μοίρασε εκατομμύρια στα ΜΜΕ για να πείσουν τους πολίτες να μείνουν σπίτι σε περίοδο σκληρής καραντίνας αλλά δεν έκανε ούτε καν μια υποτυπώδη καμπάνια ενημέρωσης για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού μάλλον δεν έχεις να περιμένεις πολλά.

Από μια κυβέρνηση που έβλεπε τα κύματα της πανδημίας να έρχονται και να φεύγουν αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς χωρίς να ενισχύει το δημόσιο σύστημα Υγείας μάλλον δεν έχεις να περιμένεις και πολλά. Από μια κυβέρνηση που δεν πήρε το παραμικρό μέτρο για την αποφυγή της διασποράς του ιού σε σχολεία, ΜΜΜ και χώρους εργασίας και το μόνο που την ενδιέφερε ήταν οι απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων για προμήθειες του ευρύτερου δημόσιου τομέα μάλλον δεν έχεις να περιμένεις και πολλά.

Γιατί είναι μια κυβέρνηση που λίγα έκανε και πολλά ζήτησε από τους πολίτες να κάνουν. Μια κυβέρνηση με πολλά πρωθυπουργικά διαγγέλματα και λίγα έργα. Μια κυβέρνηση άκρως αναποτελεσματική στην διαχείριση και αντιμετώπιση της κρίσης, που άφησε την κατάσταση να ξεφύγει παρακολουθώντας με απάθεια τις δραματικές εξελίξεις. Μια κυβέρνηση που κινείται πάντα κατόπιν εορτής και πάντα σε λάθος κατεύθυνση. Μια κυβέρνηση που επειδή δεν πείθει επιχειρεί να μπαλώσει τις τρύπες του προγράμματός της για την αντιμετώπιση της πανδημίας με κατασταλτικά και τιμωρητικά μέτρα. Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί. Και δεν μπορεί επειδή δεν θέλει. Με μία τέτοια κυβέρνηση η κρίση δεν αντιμετωπίζεται, όπως δεν επιβάλλεται και η ατομική ευθύνη με πρόστιμα.