Η ομιλία του Αθ. Μιχελή:
Με το παρόν Σχέδιο Νόμου, με τίτλο «Αναδιοργάνωση Δομών Υποστήριξης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις», αντιμετωπίζεται το υπαρκτό πρόβλημα της αναγκαιότητας αναδιοργάνωσης των δομών και της διοίκησης, αλλά και του προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου, στην Π/βάθμια & Δ/βάθμια Εκπαίδευση.
Το παρόν σχέδιο νόμου έρχεται να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα εκπαιδευτικά ζητήματα και συγκεκριμένα:
Κατά πρώτον:
Οργανώνει και καθοδηγεί ενιαία, παιδαγωγικά και επιστημονικά, τις υπάρχουσες Υποστηρικτικές Δομές. Το ρόλο της επιστημονικής και παιδαγωγικής στήριξης, οργάνωσης, προγραμματισμού και αποτίμησης του έργου αυτών έρχεται να εκπληρώσει το Περιφερειακό Κέντρο Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕΚΕΣ) κάθε Περιφέρειας. Αυτό στελεχώνεται από το σώμα των Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου (24 ΠΕΚΕΣ με 540 συνολικά στελέχη, στις 13 Περιφερειακές Διευθύνσεις Π/βάθμιας και Δ/βάθμιας Εκπαίδευσης όλης της χώρας).
Πρόκειται για εκπαιδευτικά Στελέχη αυξημένων προσόντων αντίστοιχων των Σχολικών Συμβούλων. Οι τελευταίοι που είχαν από το 1984 (Ν. 1304) αντικαταστήσει τους, αλήστου μνήμης, επιθεωρητές, ουδέποτε εξοπλίστηκαν με στοχευόμενα καθήκοντα. Είχαν αφεθεί να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, κατά κανόνα, κατά κρίση και συνείδηση. Θα σημείωνα άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε περιορισμένα.
Με ιδιαίτερη επιμέλεια, προσοχή και βαρύτητα αντιμετωπίζεται το ζήτημα της κοινονικοψυχολογικής στήριξης των μαθητών ιδιαίτερα αυτών που χρήζουν Ειδικής Αγωγής. Σε κάθε Νομό της χώρας, και όχι μόνο, τα ιδρυόμενα 71 (ΚΕΣΥ) Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης ουσιαστικά εξακτινώνουν το συγκεκριμένο έργο των ΠΕΚΕΣ σε όλη την εκπαιδευτική περιφέρεια.
Παράλληλα τα Κέντρα Εκπαιδευτικής Αειφορίας, συνεχίζουν, συντονισμένα πλέον, το έργο των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκ/σης.
Τα σχολεία οργανώνονται σε ευέλικτες ομάδες συνεργασίας υπό τον προγραμματισμό και υποστήριξη των ΠΕΚΕΣ και την παιδαγωγική - επιστημονική υποστήριξη των Συντονιστών Εκπ/κού Έργου.
Σχεδιάζεται, προγραμματίζεται και υλοποιείται εκπαιδευτικό έργο κατά ομάδες σχολείων (τα οποία έχουν αυτονομία ως προς αυτό), με τελικό στόχο της αποτίμηση – αξιολόγηση – του έργου τους και ανατροφοδότηση του σχεδιασμού και προγραμματισμού τους. Εισάγεται δηλαδή μιας σύγχρονης μορφής ουσιαστική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, μακριά από άστοχες και τραυματικές, για τους εκπαιδευτικούς, εμπειρίες του παρελθόντος.
Συμπερασματικά θα σημείωνα πως η Νέα Δομή αντιμετωπίζει ενιαία, ως προς την επιστημονική και παιδαγωγική υποστήριξη, τις δύο Βαθμίδες της υποχρεωτικής Εκπαίδευσης με χαρακτηριστικά τη συλλογικότητα στον σχεδιασμό, στον προγραμματισμό και στην αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου. Συλλογική αξιολόγησή του με στόχο την ανατροφοδότηση και βελτίωση.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζει το παρόν Σ/Ν είναι αυτό της επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης.
Επίσης με το παρόν Σ/Ν, επιπρόσθετα ρυθμίζονται:
1) Ζητήματα ανασυγκρότησης και λειτουργίας του Ι.Ε.Π
2) Ζητήματα της εκπαίδευσης των προσφυγοπαίδων
3) Διοικητικές ρυθμίσεις στη Π/βαθμια και Δ/βάθμια Εκπ/ση
4) Ζητήματα της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας της Εκπαίδευσης
5) Ζητήματα της Σιβιτανιδείου Σχολής και του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων
6) Ζητήματα της εκπαίδευσης ενηλίκων
Ολοκληρώνοντας επισημαίνω πως πρόκειται για ένα Σ/Ν απόλυτα δομημένο στις σημερινές ανάγκες της εκπαίδευσης, που έλαβε υπόψη του αποτελέσματα μιας προϋπάρχουσας εμπειρίας, σε συνδυασμό με τις σύγχρονες απαιτήσεις της παιδαγωγικής.
Κυρίες, κύριοι συνάδελφοι
Η εκπαίδευση, αναγκαστικά ακολουθεί τις κοινωνικές αλλαγές. Αποτελεί όμως και τον αδιαμφισβήτητο χώρο διαμόρφωσης της προσωπικότητας και προετοιμασίας ένταξης των νέων στην κοινωνία. Αποτελεί, επιδιώκεται να αποτελεί, το χώρο συζήτησης ακόμη και αμφισβήτησης κοινωνικών θεσμών και δομών (έτσι περιγράφεται ο ακαδημαϊκός της ρόλος από την εποχή του διαφωτισμού και της νεωτερικότητας). Έτσι τη βλέπουμε εμείς από τη πλευρά μας. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει και η άλλη άποψη.
Γι΄ αυτό εμείς προτείνουμε μέτρα και θεσμούς που προάγουν τη δημοκρατία, τη συλλογικότητα, την κοινωνική ευαισθησία. Αυτά δεν μπορούν να λειτουργήσουν με τον εκπαιδευτικό ως υπάλληλο, με διοίκηση «γραφειοκρατικής ιεραρχίας» (ο όρος κατά Max Veber), με στελέχη μάνατζερ (νεοφιλελεύθερος όρος). Απαιτείται συλλογικός σχεδιασμός, προγραμματισμός, υλοποίηση και αξιολόγηση.
Αυτό επιδιώκει το παρόν Σ/Ν και καλώ, πέραν της κυβερνητικής παράταξης, και τις πολιτικές δυνάμεις που τη δεκαετία του ’80 υπεραμύνθηκαν και θεσμοθέτησαν με βάση αυτές τις αρχές να το στηρίξουν.
