to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Αρτούρο Σκότο: Θα αλλάξουμε την Ιταλία και την Ευρώπη με μια προοδευτική συμμαχία

"O ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας, παράδειγμα της νέας Αριστεράς"


«Διώξαμε τον Σαλβίνι και αντιμετωπίζουμε την πρόκληση μιας νέας κυβέρνησης και δημιουργίας μιας νέας πλουραλιστικής Αριστεράς. Ο Ρέντζι παίζει πόκερ, αλλά εμείς πρέπει να απευθυνθούμε, όπως ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, στη μεγάλη κοινωνική πλειονότητα για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και να κερδίσουμε τον Σαλβίνι και στις κάλπες» τόνισε ο βουλευτής και συντονιστής του Κινήματος Προοδευτικών Δημοκρατών - Άρθρο 1 (MDP-Art.1) Αρτούρο Σκότο, που συμμετέχει στους Ελεύθερους και Ίσους και στηρίζει τη δεύτερη κυβέρνηση Κόντε.

Το Κίνημα Προοδευτικών Δημοκρατών των Μπερσάνι, Σπεράντσα και Ντ’Αλέμα θα φιλοξενήσει στη γιορτή τους, στη Ρώμη την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου, μια συζήτηση ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Αρτούρο Σκότο για «ένα νέο προοδευτικό μέτωπο στην Ευρώπη», με τη συμβολή των δημοσιογράφων Λούκα Τελέζε και Θεόδωρου Ανδρεάδη - Συγγελάκη.

* Πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης με τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία;

Το πρώτο και βασικό στοιχείο είναι ότι η Ιταλία είναι μια κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το Δημοκρατικό Κόμμα είχε κάνει το λάθος στην έναρξη της θητείας της Βουλής να μην καθίσει στο τραπέζι με το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Κ5Α) και να αποτρέψει την επιστροφή της εθνικιστικής, λαϊκιστικής και ρατσιστικής δεξιάς του Σαλβίνι στην κυβέρνηση, που μέσα σε έναν χρόνο κατάφερε να διπλασιάσει τα ποσοστά της Λέγκας. Χάρη στο θράσος του Σαλβίνι καταφέραμε να ξεφύγουμε από αυτόν τον κίνδυνο. Εκμεταλλευτήκαμε ασφαλώς και το κλίμα δημοκρατικής ανάτασης από τον κόσμο όταν ο Σαλβίνι ζήτησε «πλήρεις εξουσίες» στα χέρια του. Η προοπτική εναλλακτικής προοπτικής από το Κ5Α, το Δημοκρατικό Κόμμα και τους Ελεύθερους και Ίσους κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία της Βουλής.

Εκτιμάται ότι υπάρχει ένας χώρος, ένα μεγάλο περιθώριο, για έναν συνασπισμό που μπορεί να σταθεροποιηθεί ακόμη περισσότερο τα επόμενα χρόνια, ξεκινώντας από τις εκλογικές αναμετρήσεις στις περιφέρειες και στους δήμους. Αυτό προϋποθέτει ότι το Κ5Α θα επιλέξει το τέλος της διαγώνιας πολιτικής του παρελθόντος, που χαρακτήρισε το Κ5Α από τη δημιουργία του, όταν ισχυριζόταν «ούτε με την Αριστερά ούτε με τη Δεξιά», γιατί θα πρέπει να επιλέξει τη συμμαχία με τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς.

* Ο Ρέντζι είχε απορρίψει τη συνεργασία με το Κ5Α οδηγώντας τον Ντι Μάιο στην αγκαλιά του Σαλβίνι. Σήμερα φτιάχνει το δικό του κόμμα και προσπαθεί να οικειοποιηθεί τη στροφή του Δημοκρατικού Κόμματος και την απομάκρυνση του Σαλβίνι από την κυβέρνηση...

Ο Ματέο Ρέντζι παίζει πόκερ. Ήταν αυτός που εμπόδισε τη συμφωνία μεταξύ Κ5Α και Δ.Κ. το 2018 και μπλόκαρε μια νέα συμφωνία το 2019. Είναι πολύ δύσκολο να δούμε στον Ρέντζι κάποια συνέπεια. Αναμφίβολα, θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε τον ρόλο που είχε σε αυτή τη δραματική συγκυρία για τη χώρα μας. Εάν δεν είχε κινηθεί, θα είχαμε οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές και η Λέγκα με τους νεοφασίστες Αδελφούς της Ιταλίας της Μελόνι θα είχαν κερδίσει τις εκλογές και θα μπορούσαν να εκλέξουν τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα ήταν η πρώτη φορά στην Ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας που θα είχαμε έναν Πρόεδρο που δεν θα είχε εκλεγεί από τις αντιφασιστικές δυνάμεις που έφτιαξαν το εξαιρετικό σύνταγμά μας μετά την Αντίσταση.

Σήμερα ο Ρέντζι φτιάχνει το κόμμα του οδηγώντας στα άκρα το πολιτικό του σχέδιο για ένα κεντρώο, λαϊκιστικό και ριζοσπαστικό κόμμα, που κρατά ίσες αποστάσεις από την εργασία και τις επιχειρήσεις, προωθώντας θέσεις που σήμερα δεν ανήκουν ούτε στην Αριστερά αλλά ούτε και στον προοδευτικό χώρο. Κυβέρνησε με αυτόν τον τρόπο και φτιάχνει ένα κόμμα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Δεν νομίζω ότι στο πολιτικό σκηνικό υπάρχει ο χώρος για ένα μετριοπαθές κεντρώο κόμμα. Η οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ιταλία προκάλεσε την εξασθένιση της μεσαίας τάξης και συνεπώς τους λόγους μιας μετριοπάθειας, ενώ ριζοσπαστικοποίησε την πολιτική σκηνή.

Η πρόκληση είναι να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε με τη συνδρομή του Δ.Κ. του Τζινγκαρέτι και των Ελεύθερων και Ίσων μια νέα πολιτική σοσιαλιστική, περιβαλλοντολογική, εργατική δύναμη, που να αποτελέσει το σπίτι όλης της ιταλικής Αριστεράς μετά από χρόνια κατακερματισμού, ερίδων και διασπάσεων.

* Θεωρείτε λοιπόν ότι το Δ.Κ. έχει ξεπεραστεί...

Είναι προφανές σε όλους. Το Δ.Κ. δημιουργήθηκε πριν από δώδεκα χρόνια με δύο προϋποθέσεις, ένα αμερικανοποιημένο κόμμα που θα στηρίζεται στις προκριματικές εκλογές ανάδειξης του αρχηγού και τη στήριξη ενός πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος. Με τη σταδιακή επιστροφή σε περισσότερο αναλογικά συστήματα και στο τέλος της εποχής της χαρισματικής ηγεσίας του Ρέντζι, που δεν αποτέλεσε ένα τυχαίο λάθος στην πορεία του Δ.Κ., αλλά τον απόγονο ενός κόμματος και ενός συστήματος που είχαν δημιουργηθεί για να τον παράγουν. Το Δ.Κ. αποτελεί την προσπάθεια δημιουργίας ενός κόμματος... α λα αμερικάνα, αντί να ακολουθεί την παράδοση των μεγάλων ιταλικών μαζικών κομμάτων που δημιουργήθηκαν με άξονα την αλληλεγγύη, τη δημόσια Παιδεία και την ιδιαιτερότητα της τάξης. Το Δ.Κ. είναι ένα κόμμα που έχει στο εσωτερικό του τους πρώην Χριστιανοδημοκράτες και τους πρώην κομμουνιστές, τους πάντες, και στηριζόταν σε ένα αποτυχημένο σύστημα προεδρικής εκλογής του επικεφαλής του, ένα κόμμα που είναι εκτός της ευρωπαϊκής πολιτικής παράδοσης.

Σήμερα απλά ανοίγεται μια νέα εποχή για τον προοδευτικό χώρο και πρέπει να δημιουργήσουμε έναν χώρο που θα περικλείει την πλουραλιστική Αριστερά, έναν ευρύτερο χώρο από τα σημερινά πολιτικά κόμματα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε την αποψίλωση του χώρου από τον Ρέντζι.

* Γιατί καλέσατε στο φεστιβάλ σας τον Αλέξη Τσίπρα;

Ο Τσίπρας για μένα, την ιστορία μου, αλλά και τον χώρο μας αποτελεί ένα βασικό σημείο πολιτικής αναφοράς. Πρέπει να το τονίσουμε και σε σχέση με τα άλλα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, από τον σοσιαλιστικό και όχι μόνο χώρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που, ακόμη και τη στιγμή της ήττας του, μετά από τεσσεράμισι χρόνια πάρα πολύ δύσκολης άσκησης κυβερνητικής εξουσίας, κατάφερε να διατηρήσει την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, των περιφερειών, των θυμάτων της κρίσης, ένα μεγάλο τμήμα των νέων και των εργαζομένων.

Οι Γάλλοι Σοσιαλιστές έχασαν τις εκλογές και εξαφανίστηκαν από τη ζωή των εργαζομένων και παραμένουν ως κόμμα μιας μεσαίας και πολύ καλοβολεμένης τάξης. Το Δημοκρατικό Κόμμα και η ιταλική ριζοσπαστική Αριστερά έχουν περιοριστεί στο κέντρο των μεγάλων πόλεων έχοντας την ψήφο ανθρώπων που βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε μια μοναδική περίπτωση, καθώς βρέθηκε στην κυβέρνηση και μάλιστα σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση θυσιών του ελληνικού λαού, με την Ευρώπη απέναντι, έχοντας την εμπιστοσύνη των λαϊκών και πιο ασθενέστερων στρωμάτων. Εάν η ιταλική Αριστερά θα πρέπει να ξεκινήσει έχοντας ένα πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο, αυτό θα πρέπει να είναι ανάλογο του ΣΥΡΙΖΑ και της διάχυσής του στις ασθενέστερες κοινωνικές μάζες των περιφερειών, των ανθρώπων που έχουν πληγεί από την κρίση. Γιατί στην Ιταλία σήμερα τα μεγάλα κοινωνικά θέματα τα προσεγγίζει η Δεξιά και εν μέρει το Κ5Α. Αυτά τα χρόνια, η Αριστερά έχασε τον κοινωνικό ιστό της. Ακόμη χειρότερα, η Δεξιά εκβαρβάρισε τον κόσμο που ζει στις περιφέρειες των μεγάλων πόλεων και τους δηλητηρίασε με το ρατσιστικό μίσος.

* Για να προσεγγίσεις όμως τις ανάγκες αυτών που βρίσκονται στην περιφέρεια, χρειάζεται και μια άλλη οικονομική και κοινωνική πολιτική...

Μου φαίνεται ότι το πρόγραμμα που έχουν επεξεργαστεί το Κ5Α, το Δ.Κ. και οι Ελεύθεροι και Ίσοι έχει κάνει μεγάλα βήματα μπροστά σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις, δηλαδή την ανάπτυξη, και το περιβάλλον.

Ο νέος υπουργός Οικονομικών Γκουαλτιέρι τόνισε από την αρχή ότι είμαστε υπέρ της εξυγίανσης των δημοσιονομικών, με άξονα το τεράστιο εξωτερικό χρέος της χώρας, αλλά η εξυγίανση αυτή θα πρέπει να συμπληρωθεί με επενδύσεις.

Θα ζητήσουμε από την Ευρώπη μια χαλαρότητα, εκτιμώντας ότι έχουν αλλάξει οι συνθήκες σε σχέση με την προηγούμενη τετραετία, μια μεγαλύτερη ελαστικότητα για επενδύσεις, κυρίως για τη διάσωση και την αναβάθμιση του περιβάλλοντος, με ανανεώσιμες πηγές και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την οικολογική μετατροπή της οικονομίας. Αυτό είναι το κλειδί της στροφής στην οικονομική πολιτική.

Μετά χρειαζόμαστε άμεσα κοινωνικά μέτρα για τους πολλούς, με πρώτο απ’ όλα την καθολική δημόσια Υγεία, γιατί έχουμε 13 εκατομμύρια άτομα που δεν μπορούν να πάνε πια στον γιατρό. Σε αυτό το πεδίο έχουμε μια περαιτέρω ευθύνη, γιατί ο γραμματέας μας, ο Ρομπέρτο Σπεράντσα, έχει αναλάβει υπουργός Υγείας. Η Υγεία δεν μπορεί να αποτελεί προνόμιο των πλούσιων. Πρέπει να παρέμβουμε στην αγορά εργασίας, να αυξήσουμε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων με καλύτερους μισθούς, να δημιουργήσουμε ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα και να επαναφέρουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων εγκαταλείποντας κάθε ιδέα flat tax.

Είναι σημαντικό να κλείσει επίσης και η εποχή της βαρβαρότητας και του φόβου, με τα κλειστά λιμάνια και τους πνιγμούς των προσφύγων και των μεταναστών στη θάλασσα. Ο Σαλβίνι μετέτρεψε τον φόβο σε μίσος, όπως έκανε ο Μουσολίνι στην αρχή της εξουσίας του. Στον γενετικό μας κωδικό βρίσκονται η υποδοχή, η ανέχεια, η συμβίωση με άλλους ανθρώπους και πολιτισμούς. Χρειαζόμαστε μια νέα ευρωπαϊκή πολιτική καταμερισμού των ανθρώπων που έρχονται στην Ευρώπη. Πρέπει να ξεπεράσουμε τη Συμφωνία του Δουβλίνου. Η Ελλάδα και η Ιταλία έμειναν μόνες τους πολλές φορές στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)