Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η αρχαιοπολιτική αναδύεται ως μια σύνθετη μορφή βιοπολιτικής, εδραιωμένη στην πεποίθηση ότι οι υλικότητες του παρελθόντος καθορίζουν τον τρόπο που βιώνουμε το παρόν. Υπό αυτήν την έννοια, η αρχαιολογία συμβάλλει στη συγκρότηση του εθνικού βιο-προτύπου, οργανώνοντας τα σώματα των εθνικών υποκειμένων και καθορίζοντας τους τρόπους με τους οποίους οι πολίτες θα αφομοιώσουν αφηγήματα του εθνικού παρελθόντος στο δικό τους παρόν. Έτσι, η αρχαιοπολιτική συμβάλλει στον βιολογικό καθαρμό του εθνικού σώματος και στην ανα-γνώριση της κλασικής αρχαιότητας ως μιας λευκής πολι-τισμικής κληρονομιάς.

Ο Δημήτρης Πλάντζος είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ερευνητικό του έργο αφορά τη μελέτη της ελληνορωμαϊκής τέχνης, την αρχαιολογική θεωρία, και τις νεωτερικές προσλήψεις του κλασικού πολιτισμού. Από το 2019 διευθύνει, από κοινού με τον Gheorghe Alexandru Niculescu, το ερευνητικό πρόγραμμα «The Construction of Knowledge in Archaeology and Art History in Southeastern Europe», στο πλαίσιο της δράσης Connecting Art Histories του Ιδρύματος Getty.

Στον τομέα της πολιτισμικής κριτικής κυκλοφορούν τα βιβλία του Οι αρχαιολογίες του κλασικού: Αναθεωρώντας τον εμπειρικό κανόνα (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2014) και Το πρόσφατο μέλλον: Η κλασική αρχαιότητα ως βιοπολιτικό εργαλείο (Νεφέλη, 2016).