Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε με τρίωρη καθυστέρηση, ενώ στο ακροατήριο το κοινό ήταν λιγοστό. Πολλοί συνήγοροι της υπεράσπισης ζήτησαν να αναβληθεί η δίκη.

Για τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Σχέδιο Κόνδωρ αποτελεί την πεμπτουσία της «κρατικής τρομοκρατίας», ενώ για τους συνηγόρους των στρατιωτικών επρόκειτο για μάχη κατά της «κομμουνιστικής απειλής».

«Οι στρατιωτικοί έκριναν πως για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα του κράτους καταστολής θα έπρεπε να συντονίσουν τις προσπάθειές τους διότι ο εχθρός ήταν κοινός. Εξ ου προέκυψε και το Σχέδιο Κόνδωρ», επεσήμανε ο συγγραφέας Σεφερίνο Ρεάτο, δημιουργός ενός βιβλίου –αναφορά στα γεγονότα της εποχής, το «Τελική Ρύθμιση», στο οποίο περιλαμβάνεται και μία συνέντευξη του Βιδέλα.

Για τον 87χρονο Βιδέλα, τον άνθρωπο που διεύθυνε με σιδηρά πυγμή την Αργεντινή, από το 1976 έως το 1981, η σημερινή είναι η τέταρτη δίκη. Έγκλειστος στις φυλακές από το 2010, έπειτα από μακρά κράτηση κατ’ οίκον, εκτίει πλέον ποινή ισοβίων για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Για τον στρατηγό Λουσιάνο Μενέντες, 85 ετών, που αποκαλούνταν «η ύαινα» επειδή συνήθιζε να γελά χαιρέκακα κατά τη διάρκεια του βασανισμού των συλληφθέντων, ίσως να αποτελέσει την όγδοη κατά σειρά καταδίκη του. Απών από τη σημερινή ακροαματική διαδικασία, ο πρώην στρατιωτικός έχει καταδικασθεί επτά φορές στην εσχάτη των ποινων.

Ο τελευταίος δικτάτορας της Αργεντινής (1982-1983) Ρεϊνάλδο Μπινιόνε, παρών στη σημερινή δίκη, έχει καταδικασθεί ήδη από το 2010 για την απαγωγή μωρών αντιφρονούντων, τα οποία εν συνεχεία έδινε για υιοθεσία σε άτεκνες οικογένειες στρατιωτικών.

Συνολικά είκοσι ανώτεροι λειτουργοί δικάζονται για εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας από τρεις δικαστές της πρώτης έδρας του δικαστηρίου του Μπουένος Άιρες.

Εκατοντάδες στρατιωτικοί και αστυνομικοί ήδη έχουν περάσει από δίκη στην Αργεντινή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, βασανιστήρια και απαγωγές, που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1976-83), όμως είναι η πρώτη φορά που εκδικάζεται η υπόθεση σχετικά με το Σχέδιο Κόνδωρ—έναν κατασταλτικό μηχανισμό πολυεθνούς συνεργασίας μεταξύ της Αργεντινής, της Χιλής, της Ουρουγουάης, της Βολιβίας, της Παραγουάης και της Βραζιλίας.

Χάρις στο σχέδιο, οι στρατιωτικές χούντες είχαν τη δυνατότητα να εκτελούν, ή να απαγάγουν, πολιτικούς τους αντιπάλους σε άλλες χώρες όπου είχαν καταφύγει.

Εκείνην την εποχή είχαν ξεπηδήσει πολλά αντιδικτατορικά –αριστερά στην πλειονότητά τους—κινήματα, που αμφισβητούσαν την κυριαρχία των στρατιωτικών.

Πηγή «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ