to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

21:49 | 04.11.2018

πηγή: Αυγή

Πολιτική

Αρ. Μπαλτάς: Η απλή αναλογική οδηγεί σε έναν νέο πολιτικό πολιτισμό

«Το κράτος οφείλει να στέκει απολύτως ουδέτερα απέναντι σε όλες τις θρησκείες, τα δόγματα, την αθεΐα - Τα δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία αμβλύνουν τις πολωτικές τάσεις», τονίζει ο Αρ. Μπαλτάς σε συνέντευξή του στην Αυγή της Κυριακής και τον Κ. Παπαγιάννη


Ο χαρακτήρας του πολιτεύματος ως Προεδρευόμενη Δημοκρατία «θα τείνει να αλλάξει αν υιοθετηθεί η προσφυγή στη λαϊκή ψήφο για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας έπειτα από μια τρίτη αποτυχημένη ψηφοφορία στη Βουλή» υπογραμμίζει στην «Αυγή» της Κυριακής ο Αριστείδης Μπαλτάς, καθώς εκτιμά πως «τότε ο Πρόεδρος που θα έχει εκλεγεί από τη λαϊκή ψήφο θα έχει διαφορετική βάση αναφοράς από εκείνον που θα εκλεγεί από τους 300 της Βουλής». Όσον αφορά τις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας, τονίζει ότι «η Πολιτεία οφείλει να στέκει απολύτως ουδέτερα απέναντι σε όλες τις θρησκείες, τα δόγματα, την αθεΐα. Αυτά οφείλουν να διευκρινιστούν κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης και να κατοχυρωθούν τυπικά», ενώ προσθέτει ότι «τα περί «επικρατούσας θρησκείας» συνιστούν μια ιστορικής αφετηρίας περιγραφική διατύπωση που οφείλει να μην έχει κανονιστικές επιπτώσεις».

Σε σχέση με τη συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής, ο Αρ. Μπαλτάς παρατηρεί ότι «η αστάθεια ήταν μάλλον ο κανόνας με την εφαρμογή της ενισχυμένης αναλογικής", ενώ τονίζει ότι η δυνατότητα διεξαγωγής δημοψηφισμάτων με λαϊκή πρωτοβουλία «μπορεί να λειτουργήσει θετικά» γιατί «αμβλύνει τις πολωτικές τάσεις».

Συνέντευξη στον Κώστα Παπαγιάννη

* Ποια είναι η στάση σας στο ζήτημα του χωρισμού Πολιτείας - Εκκλησίας; Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν οι αλλαγές στο σύνταγμα; Μπορεί να συνδυαστεί η θρησκευτική ουδετερότητα της Πολιτείας με την αναγνώριση επικρατούσας θρησκείας;

Από ρητορική άποψη, θα έλεγα ότι καλό θα ήταν να συνηθίσουμε να αλλάζουμε το πώς διατυπώνουμε τα περί αναθεώρησης. Να μην λέμε απλά αναθεώρηση του συντάγματος, αλλά να λέμε ότι «οι εκπρόσωποι των κομμάτων που βρίσκονται στην κυβέρνηση προχωρούν στο να συντάξουν το γενικό πλαίσιο των όρων διακυβέρνησης όλων μας». Με αυτό τον τρόπο η φράση μάς εγκαλεί να συμμετέχουμε όλοι, τουλάχιστον με το ενδιαφέρον μας, σε αυτή τη συζήτηση. Γιατί το ρήμα έχει μεγαλύτερη ισχύ στα ελληνικά από ό,τι το ουσιαστικό.

Να ξεκινήσω από ένα «προαπαιτούμενο». Για να συζητήσουμε συγκεκριμένα τις σχέσεις της Εκκλησίας -ή και οποιασδήποτε Εκκλησίας- με την Πολιτεία, οφείλουμε να στηριχθούμε σε ένα θεμελιώδες πραγματικά θεμελιώδες, δεδομένο: όλοι οι ανθρώπινοι πολιτισμοί, παντού στον κόσμο και σε ολόκληρη τη διάρκεια της Ιστορίας τους, δομήθηκαν επί της ουσίας πάνω στην πανανθρώπινη αίσθηση του ιερού. Εκείνου που ξεπερνά καθέναν και καθεμία από εμάς. Αυτή η κοινή αίσθηση ενοποιεί βαθιά τους ανθρώπους. Γιατί το ιερό του άλλου είναι, ή οφείλει πάντα να είναι, ιερό και για μένα. Όταν ορκιζόμαστε «σε ό,τι έχω ιερό», δεν αναρωτιόμαστε ποιο συγκεκριμένα είναι αυτό κι αν διαφέρει ή όχι από το ιερό του άλλου. Όπως και αντίστροφα, όλοι θεωρούμε μεγάλη ύβρη να λέμε για κάποιον «δεν έχει ιερό και όσιο», χωρίς να προσδιορίζουμε και πάλι συγκεκριμένο περιεχόμενο. Η ουδετερότητα απέναντι στις θρησκείες είναι λαϊκά κατοχυρωμένη.

Και αυτή η ουδετερότητα συνιστά μια πολύ ισχυρή και πολύ ειλικρινή βάση για να μιλήσουν εκπρόσωποι της θρησκείας μεταξύ τους, αλλά και με την Πολιτεία.

Να προσθέσω κάτι ακόμα. Μήπως δεν νομίζετε πως χρειάζεται να σκεφτούμε και να θεσμοθετήσουμε ένα ειδικό πρωτόκολλο για την υποδοχή των σημαντικών θρησκευτικών συμβόλων; Όπως, ας πούμε, να μην λέμε πια -και να μην πράττουμε- ότι υποδεχόμαστε το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους; Γιατί να εμπλέκεται το κράτος εδώ;

Από εδώ και πέρα, πρέπει να καταστήσουμε κατά το δυνατόν συγκεκριμένο τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ρήση «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Για παράδειγμα, οι υπάλληλοι του κράτους οφείλουν να ορκίζονται με πολιτικό όρκο. Γιατί ακριβώς είναι ισοτίμως υπάλληλοι του κράτους. Ή του Καίσαρος, αν θέλετε, χωρίς το κράτος να έχει δικαίωμα να διερευνά το ποια θρησκεία πιστεύουν ή αν πιστεύουν καν σε κάποια θρησκεία. Το κράτος, τελικά, οφείλει να στέκει απολύτως ουδέτερα απέναντι σε όλες τις θρησκείες, τα δόγματα, την αθεΐα. Αυτά οφείλουν να διευκρινιστούν κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης και να κατοχυρωθούν τυπικά.

Τα περί «επικρατούσας θρησκείας» συνιστούν μια ιστορικής αφετηρίας περιγραφική διατύπωση που οφείλει να μην έχει κανονιστικές επιπτώσεις. Η τάση να εκληφθεί ότι έχει τέτοιες επιπτώσεις μπορεί να ανασταλεί αν υιοθετηθούν τα παραπάνω.

* Πώς βλέπετε τη συζήτηση για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας; Συμφωνείτε με την προσφυγή στη λαϊκή ψήφο; Μήπως με αυτό τον τρόπο αλλάζει ο χαρακτήρας του πολιτεύματος;

Ξέρετε, βέβαια, ότι το πολίτευμά μας είναι Προεδρευόμενη, όχι Προεδρική Δημοκρατία. Και ο χαρακτήρας του πολιτεύματος θα τείνει να αλλάξει αν υιοθετηθεί η προσφυγή στη λαϊκή ψήφο έπειτα από μια τρίτη αποτυχημένη ψηφοφορία στη Βουλή. Γιατί τότε ο Πρόεδρος που θα έχει εκλεγεί από τη λαϊκή ψήφο θα έχει διαφορετική βάση αναφοράς από εκείνον που θα εκλεγεί από τους 300 της Βουλής. Εμφανίζεται έτσι μια δύναμει ασυμμετρία που θίγει την ισοπολιτεία και μπορεί κάποτε να αποτελέσει θρυαλλίδα για το πολίτευμα.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει καθιέρωση της απλής αναλογικής, περιορισμό θητειών στους βουλευτές και εποικοδομητική ψήφο δυσπιστίας. Πώς θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα ο συνδυασμός αυτών των αλλαγών; Πώς απαντάτε στην κριτική για θεσμοθέτηση της πολιτικής αστάθειας;

Μα η αστάθεια ήταν μάλλον ο κανόνας με την εφαρμογή της ενισχυμένης αναλογικής! Σπάνια οι κυβερνήσεις συμπλήρωναν πλήρη θητεία. Η θεσμοθέτηση της απλής αναλογικής, εκτός από θεμελιώδης αρχή της δημοκρατίας, «όλες οι ψήφοι οφείλουν να έχουν ακριβώς το ίδιο πολιτικό βάρος», ωθεί σε έναν νέο πολιτικό πολιτισμό, εκείνον του διαλόγου και των προγραμματικών συγκλίσεων ανάμεσα σε διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις. Οι αλλαγές που συζητάμε ωθούν προς ακριβώς την ίδια κατεύθυνση. Δηλαδή συμπληρώνουν θεσμικά την υιοθέτηση της απλής αναλογικής.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει διενέργεια δημοψηφισμάτων έπειτα από λαϊκή πρωτοβουλία. Ποιος είναι ο στόχος της πρότασης; Μπορεί αυτό το «εργαλείο» να λειτουργήσει ουσιαστικά σε ένα πολωτικό πολιτικό σύστημα όπως το ελληνικό;

Νομίζω πως, ναι, μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Και μάλιστα να αμβλύνει τις πολωτικές τάσεις. Γιατί οι πολίτες της χώρας, μόνοι τους, δηλαδή χωρίς κομματική καθοδήγηση, θα μπορούν να εισαγάγουν ένα νομοθέτημα που θεωρούν σημαντικό στη Βουλή και να υποχρεώσουν έτσι τα κόμματα που εκπροσωπούνται εκεί να πάρουν θέση. Δεν ενισχύεται έτσι η δημοκρατία; Και η ενίσχυση της δημοκρατίας δεν αμβλύνει την πόλωση;

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)