Ο Ομπάμα και ο Ολάντ ανέβασαν τον πήχη των πιέσεων προς τη Γερμανία ζητώντας στη διμερή τους συνάντηση «ισχυρή ατζέντα για την ανάπτυξη», ο Κάμερον προειδοποίησε τις παραμονές της συνόδου για «άσπλαχνη πολιτική», ενώ στο πλευρό του Ολάντ βρέθηκε και ο «τεχνικός» Μόντι, επιμένοντας για την άμεση ανάγκη πολιτικών για την ανάπτυξη. Ο Ομπάμα διεύθυνε αυτοπροσώπως τη συζήτηση, δεδομένου ότι και η δική του προεκλογική μάχη θα δοθεί με άξονα την οικονομία, γεγονός που οδήγησε τις εξελίξεις στην ευρωζώνη να επισκιάσουν τις συζητήσεις για το Ιράν, τη Συρία και τη Βόρειο Κορέα.

Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να κρατήσουν διπλωματικές αποστάσεις για να μην προκαλέσουν την πληγωμένη από τις εκλογές της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, Μέρκελ. Ο Τόνι Ντόνιλον, σύμβουλος του Ομπάμα για θέματα εθνικής ασφάλειας, τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν να εμπλακούν στις εσωτερικές διαμάχες της ευρωζώνης, προσθέτοντας ότι «καλωσορίζει την εξέλιξη της συζήτησης στην Ευρώπη προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της απασχόλησης».

Μέρκελ σε άμυνα

Η πρώτη παρουσία του Ολάντ στο G8 έκλεισε στην ουσία με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στην Ευρώπη, αφού ο γάλλος πρόεδρος κατάφερε να προσεταιριστεί με μεγάλη ευκολία το Μόντι και να κερδίσει τη στήριξη του Κάμερον στο αναπτυξιακό του σχέδιο και στο αίτημα για ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης στη Γερμανία, ώστε να υπάρξει εξισορρόπηση στην ευρωζώνη.

Η Μέρκελ προδικάζοντας την απομόνωσή της είχε υιοθετήσει αμυντικό χαρακτήρα. Την παραμονή της συνόδου, αξιωματούχοι του Βερολίνου δήλωναν προετοιμασμένοι για τη συζήτηση και ότι δεν θα υπάρξει αντιπαράθεση ούτε με τον Ομπάμα, ούτε με άλλους ευρωπαίους ηγέτες.

Εάν στο πολιτικό επίπεδο ο Ολάντ, με τη βοήθεια του Ομπάμα, κατάφερε να θέσει τις βάσεις ενός νέου πολιτικού συσχετισμού στην Ευρώπη, που δεν θα αφήσει αδιάφορα τα υπόλοιπα «Γουρούνια» της ευρωζώνης και το Βέλγιο, στο οικονομικό επίπεδο παρουσιάζονται επιμέρους δυσκολίες, γιατί η γερμανική οικονομία συνεχίζει να αναπτύσσεται, αν και με χαμηλότερους από τους αναμενόμενους αρχικά ρυθμούς, και η Μέρκελ επιμένει ακόμη πως η δημοσιονομική πειθαρχία είναι προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Το Βερολίνο καλύφθηκε πίσω από την ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας και την ισχυρή απασχόληση για να αποτρέψει οποιαδήποτε προσπάθεια να παγιωθεί η αντίληψη για αύξηση του κρατικού δανεισμού εάν πρόκειται για επενδύσεις και όχι για δημόσιες δαπάνες.

Εν όψει της Συνόδου των 27

Το ενδιαφέρον τώρα μεταφέρεται στη Σύνοδο των «27», την Τετάρτη στις Βρυξέλλες, όπου για πρώτη φορά αναμένεται να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξης μέσω περισσότερων επενδύσεων σε υποδομές. Οι «27» ενδέχεται να προτείνουν την αύξηση των κεφαλαίων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) κατά 10 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση επενδύσεων σε υποδομές μεγάλης κλίμακας, αλλά δεδομένου ότι οι κανονισμοί της ΕΤΕ απαγορεύουν το δανεισμό εν μέσω αβέβαιου οικονομικού περιβάλλοντος, ενδέχεται να αποφασιστεί χρήση κεφαλαίων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ ώστε να εγγυηθούν τα δάνεια της ΕΤΕ, απελευθερώνοντας παράλληλα περισσότερα κεφάλαια για χώρες όπως η Ελλάδα. Οι «27» αναμένεται να δώσουν το πράσινο φως στην πρόταση της Κομισιόν για τα αποκαλούμενα «αναπτυξιακά ομόλογα», που θα εκδοθούν από τα 17 μέλη της ευρωζώνης για να χρηματοδοτηθούν αναπτυξιακά έργα υποδομών στις χώρες που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης.

Υπάρχει όμως η αίσθηση ότι η Μέρκελ για να διατηρήσει τη βάρβαρη νεοφιλελεύθερη λιτότητα στην ευρωζώνη θα προσπαθήσει να παίξει ένα τελευταίο χαρτί: τη νίκη της πολιτικής των μνημονίων στην Ελλάδα. Με την έννοια αυτή, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς στις εκλογές του Ιουνίου θα διεύρυνε τις ρωγμές της αρχιτεκτονικής της Μέρκελ επιταχύνοντας τις αλλαγές πολιτικών στην Ευρώπη και προσφέροντας βαθιά ανάσα και στον υπόλοιπο βιομηχανικό και αναδυόμενο κόσμο.

Α. Παναγόπουλος

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "η ΕΠΟΧΗ".