Ακόμη πιο πολύπλοκο γίνεται το πρόβλημα, όμως, όταν οι πολιτικοί κύκλοι αναλαμβάνουν να αποδείξουν, μέσω των δημοσιογραφικών, την ιδεολογική εφαψία άλλων κύκλων, οι οποίοι και καταγγέλλονται ως μη ορθώς εφαπτόμενοι. Σε αυτή την περίπτωση και για να χρησιμοποιήσουμε αμιγώς γεωμετρικούς όρους, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν υπερβολικό τριπλευρισμό, ο οποίος έχει στόχο τον καθορισμό της θέσης από τις διαφορές αποστάσεων μεταξύ τουλάχιστον τριών σημείων.

Με δεδομένες τις αποστάσεις που έχουν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργηθεί ανάμεσα σε δύο εκ των κύκλων, ο ένας εξ αυτών ανακαλύπτει αίφνης πως ο έτερος κύκλος εφάπτεται με έναν τρίτο, ακόμη πιο απομακρυσμένο κύκλο, μετατρέποντας την επίλυση του προβλήματος σε γόρδιο δεσμό. Και αν το Απολλώνιο Πρόβλημα, το οποίο έχει αποκληθεί και «το πιο διάσημο από όλα» τα γεωμετρικά προβλήματα, λύθηκε κατά τη διάρκεια του 2ου π.Χ. αιώνα, για το δικό μας πρόβλημα δεν έχει εμφανιστεί ακόμα στον ορίζοντα το παραμικρό σημάδι επίλυσης, καθώς οι αποστάσεις ανάμεσα στους δύο βασικούς κύκλους ολοένα και μεγαλώνουν ανησυχητικά και επικίνδυνα. Το πρόβλημα πλέον δεν μπορεί να λυθεί με μαθηματικούς και γεωμετρικούς όρους, παρά μονάχα με πολιτικούς.

Από τη στιγμή που δύο κύκλοι, απαραίτητοι για την επίτευξη της οργανικής λειτουργίας του συστήματος έχουν πάψει πλέον να εφάπτονται, θα είναι μάταιο να περιμένει κανείς μια λύση όπως αυτή που έδωσε κάποτε ο Απολλώνιος ο Περγαίος. Τη λύση επιβάλλεται πλέον να δώσει ο έχων την ευθύνη του καθορισμού των επιπέδων εντός των οποίων κινούνται, εκτείνονται και επεκτείνονται οι εφαπτόμενοι κύκλοι όχι του γεωμετρικού, αλλά του κυβερνητικού συστήματος. Γιατί όταν οι επώνυμοι και ανώνυμοι κύκλοι τέμνονται ή, ακόμη χειρότερα, απομακρύνονται από τη γενικότερη φιλοσοφία των υπολοίπων, μόνο δυσλειτουργίες μπορούν να προκαλέσουν και επικίνδυνους τριγμούς, που, για ευνόητους λόγους, μεγεθύνονται υπέρμετρα υπό τον φακό άλλων κύκλων.

Μπορεί το Απολλώνιο Πρόβλημα ενός υπουργού, για παράδειγμα, να μετατρέπεται σε δυσεπίλυτο πρόβλημα ενός ολόκληρου συστήματος εφαπτόμενων πολιτικών, κομματικών, θεσμικών και κυβερνητικών κύκλων; Πόσο λειτουργικό μπορεί να είναι ένα σύστημα παραγωγής πολιτικού έργου, όταν ένας εκ των οργανικών κύκλων του λειτουργεί χρησιμοποιώντας «κεκτημένα» ξένα στη φυσιογνωμία και στις αρχές του μηχανισμού τον οποίο υπηρετεί;

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και απαιτεί λύση. Πολιτική και όχι μαθηματική.