Σημάδι ότι γερνάς, ότι ο χρόνος σου μειώνεται: οι ήρωες των νιάτων σου πεθαίνουν. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είναι νεκρός.

Το Δάσος

δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας

βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά

κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαϊδούνε

δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας

οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό

στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει

ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν

όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας

λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν

δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας

έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνει.

(από τη Συλλογή: «Ο Αλλήθωρος»)

Εγκαταλείπω την ποίηση

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,

δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή.

Τέλειωσαν πια τα πρελούδια, ήρθε η ώρα του κατακλυσμού.

Όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν,

να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν να απαυδήσουν τη ζωή.

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.

Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία, πως δεν έσκαψα βαθιά,

πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα.

όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ, επιτέλους κουράστηκα, πώς το λένε,

κούραση πιο τρομαχτικὴ από την ποίηση υπάρχει;

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.

Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του.

(1956)

Υστερόγραφο:

Για να μιμηθώ τον αιχμηρό και ανεπιτήδευτο λόγο του Ντίνου Χριστιανόπουλου: Παραπέμπω στη μελοποίηση του Διονύση Σαββόπουλου στο ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου παρ’ όλο που βαριέμαι μέχρι θανάτου τον σημερινό σε βαθύ γήρας ευρισκόμενο Σαββόπουλο. Το «βαθύ γήρας» δεν αφορά μόνο την ηλικία του.