Όπως αναφέρει η ισπανική εφημερίδα El Pais, η επίσημη παρουσίαση των στοιχείων θα γίνει στις 10 Δεκεμβρίου.

Η λίστα ενδέχεται να είναι ακόμα μεγαλύτερη, δεδομένου ότι τα στελέχη των Ένοπλων Δυνάμεων δεν είχαν καμία διάθεση να συνεργαστούν με την Επιτροπή.

Ο αριθμός των θυμάτων είναι μεγαλύτερος από τις αρχικές εκτιμήσεις (οι ειδικοί μιλούσαν για 350 με 370 θύματα), αλλά πολύ μικρότερος από τα θύματα των δικτατορικών καθεστώτων της Χιλής (τουλάχιστον 3.065 θύματα) και της Αργεντινής (πάνω από 30.000 θύματα).

Σημειώνεται ότι θύμα της χούντας που κυβέρνησε την Βραζιλία υπήρξε και η ίδια η πρόεδρος της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρουσέφ, αντάρτισσα εκείνα τα χρόνια.

Η Ρουσέφ συνελήφθη την δεκαετία του 1970 και βασανίστηκε, ενώ έμεινε σχεδόν τρία χρόνια στη φυλακή.

Μάλιστα, μια εμβληματική φωτογραφία της από τότε που ήταν κρατούμενη έγινε σύμβολο της πρόσφατης προεκλογικής εκστρατείας: η νεαρή τότε Ντίλμα με χοντρά γυαλιά μυωπίας, ατημέλητο μαλλί και καρό πουκάμισο.

Προτού συσταθεί η συγκεκριμένη Επιτροπή, είχαν εντοπιστεί οι σοροί 181 ανθρώπων. Εκατοντάδες άνθρωποι όμως εξακολουθούν να αγνοούνται.

Τα τελευταία δύο χρόνια εντοπίστηκαν επίσης και οι χώροι κράτησης δεκάδων αντιφρονούντων. Η Επιτροπή έχει επίσης συντάξει κατάλογο με τα τουλάχιστον 80 επιχειρήσεις που παρακολουθούσαν εκείνα τα χρόνια τους εργαζόμενούς τους, καθώς υπήρχαν υποψίες ότι συμμετείχαν σε αντάρτικα πόλεων.

Μεταξύ των εταιρειών, όπως αναφέρει η ισπανική εφημερίδα, είναι και γνωστές πολυεθνικές όπως η Volkswagen, η Chrysler, η Ford, η General Motors, η Toyota, η Rolls-Royce, η Mercedes Benz, αλλά και οι βραζιλιάνικες Petrobras και Embraer.

Το συγκεκριμένο ζήτημα απασχολεί και άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής, όπου τις δεκαετίες του 1970 και 1980 εκδηλώθηκαν στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Στη Χιλή, η νυν πρόεδρος Μισέλ Μπατσελέτ ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα προωθήσει νομοσχέδιο, με αναδρομική ισχύ, που θα ακυρώνει το νόμο περί αμνηστίας του 1978 με τον οποίο ουσιαστικά παρέμεναν έως σήμερα ατιμώρητοι οι πραξικοπηματίες.

Η πρόεδρος της Χιλής κινείται στα βήματα του τέως προέδρου της Αργεντινής, Νέστορ Κίρσνερ, ο οποίος ανέλαβε το 2003 και προώθησε σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας.

Το 2005, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αργεντινής έκρινε αντισυνταγματικούς τους δύο νόμους που ουσιαστικά χορήγησαν αμνηστία στους στρατιωτικούς.

Οι νόμοι ψηφίστηκαν ο πρώτος το 1986 -γνωστός ως Punto Final- και ο δεύτερος το 1987 -γνωστός ως Obediencia Debida.

Ο πρώτος όριζε «τελικό σημείο» (η μετάφραση του τίτλου του από τα ισπανικά) στην άσκηση ποινικής δίωξης κατά των στρατιωτικών της περιόδου 1976-1983. Ουσιαστικά οδήγησε στην παραγραφή των εγκλημάτων.

Ο δεύτερος μιλούσε για την «οφειλόμενη υπακοή» (η αντίστοιχη μετάφραση του τίτλου από τα ισπανικά), των κατώτερων αξιωματικών στους ανώτερους.

Με άλλα λόγια, πολλοί αξιωματικοί που συμμετείχαν σε βασανιστήρια δεν διώχθησαν δεδομένου ότι εκτελούσαν εντολές ανωτέρων.

Από το 2006 έως σήμερα πάνω από 200 στρατιωτικοί έχουν καταδικαστεί σε πολυετείς ποινές κάθειρξης.