Τελευταία νύχτα απόψε που βρισκόμαστε στο "παρατηρητήριο" μας στην Αγία Ερμιόνη, περιμένοντας "αφίξεις" προσφύγων με τις βάρκες - φέρετρα.
Η πανσέληνος και η σχετική ήρεμη θάλασσα, διευκολύνει τους δουλέμπορους απέναντι στο Τσεσμέ,να ξαποστείλουν στην θάλασσα παιδιά, γυναίκες και άνδρες σε συνθήκες σχεδόν μηδενικής θερμοκρασίας.
Αύριο το βράδυ, εμείς οι τρεις που εκπροσωπήσαμε το ΔΥΠΛΑ (Δίκτυο Υποστήριξης Προσφύγων Λαυρεωτικής) και δουλέψαμε παρέα με την "Ομάδα Αλληλεγγύης Αγίας Ερμιόνης" αλλά και με δεκάδες άλλους εθελοντές από κάθε γωνιά του πλανήτη, αναχωρούμε για τον Πειραιά, αφού τα οικονομικά μας δεν μας επιτρέπουν την παράταση της διαμονής μας.

Αυτό που θα μου μείνει είναι η απίστευτη δύναμη που άντλησα από αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι πολύ λίγα αυτά που τους πρόσφερα, από αυτά που μου έδωσαν αυτοί... 
Ο γαλήνιος ύπνος του προσφυγόπουλου στην αγκαλιά μου και η εμπιστοσύνη της μητέρας του, κατάφεραν να με κάνουν να ξανανιώσω εκείνα τα συγκλονιστικά συναισθήματα, που ένιωθα,όταν στην αγκαλιά μου βρίσκονταν τα παιδιά μου.
Ναι λοιπόν, αυτές οι δέκα μέρες στην Αγία Ερμιόνη θα μου μείνουν αξέχαστες....

(αλληλέγγυος από το Λαύριο που βρέθηκε στην Αγ. Ερμιόνη της Χίου για να βοηθήσει τους πρόσφυγες)