Όπως είχαμε αναδείξει πρόσφατα σε ρεπορτάζ του Left.gr, τα ΚΤΕΛ αποτελούν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μεταπολιτευτικά παραδείγματα πελατειασμού, αντεργατικών “κανόνων” και ατιμώρητης αυθαιρεσίας.
Μία, μόνο, από τις εξόφθαλμα προκλητικές πρακτικές στις επιχειρήσεις αυτές είναι ο εξαναγκασμός αρκετών εργαζομένων να παρέχουν πρόσθετη εργασία, μη συναφή με τα κύρια καθήκοντά τους, διαφορετική, ακόμα και υποδεέστερη, από αυτήν για την οποία προσλήφθηκαν, σε μόνιμη βάση και χωρίς πρόσθετη αμοιβή.
Κατά παρέκκλιση, μάλιστα όσων, ορίζονται σχετικά στον Αστικό Κώδικα (ΑΚ 659)! Όπως, δηλαδή, προστάζει η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της "ευελιξίας" και της διαρκούς “κινητικότητας” (βλέπε υποβάθμισης) των εργαζομένων.
Η εργοδοτική ασυδοσία, όπως μπορείτε να φανταστείτε, είχε νομική κατοχύρωση, εν προκειμένω την εισήγηση και υπογραφή υπουργών της Νέας Δημοκρατίας, κ.κ. Λιάπη και Τσιτουρίδη (παρ. 4 του άρθρου 11 του Προεδρικού Διατάγματος 246/2006).
Ωστόσο, μετά και τις προτάσεις της Ομοσπονδίας Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας (Ο.Σ.Μ.Ε.), βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Σ. Βαρδάκης, Κ. Ιγγλέζη, Κ. Σπαρτινός και Γρ. Στογιαννίδης) κατέθεσαν πρόσφατα τροπολογία με την οποία καταργείται η παραπάνω διάταξη και αποκαθίσταται η νομιμότητα.
Η τροπολογία αυτή έγινε αποδεκτή από την Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Έφη Αχτσιόγλου και αποτέλεσε μέρος και περιεχόμενο του νομοσχεδίου (πλέον, νόμο του κράτους) για την καταπολέμηση της “μαύρης” εργασίας και της κατάχρησης των εικονικών εργολαβιών.
Στην ίδια τροπολογία, την οποία χαιρέτισε η Ο.Σ.Μ.Ε., τροποποιείται μία ακόμα παράγραφος του ίδιου προεδρικού διατάγματος (παρ. 2 του άρθρου 9 του π.δ. 246/2006) καθώς και μία παράγραφος του άρθρου 15 του ν. 2963/2001, βάσει των οποίων το Δ.Σ. της ΚΤΕΛ Α.Ε .ή του ΚΤΕΛ μπορούσε με απόφασή του, εφόσον οι λειτουργικές ανάγκες του ΚΤΕΛ το επιβάλλουν, να μεταβάλλει θέσεις εργασίας του προσωπικού από αυτές των ειδικοτήτων τους, σε άλλες, με εξαίρεση αυτές του βοηθητικού προσωπικού, χωρίς να θίγεται μισθολογικά ο εργαζόμενος.
Οι επίσης χοντροειδώς αντεργατικές, αυτές ρυθμίσεις, έρχονταν σε αντίθεση ακόμα και με το προστατευτικό πλαίσιο του ν. 2112/1920 περί μονομερούς βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας, το οποίο παρέχει στον εργαζόμενο το δικαίωμα απόκρουσης της μονομερούς μεταβολής των όρων εργασίας, ακόμα και όταν αυτή τον βλάπτει μόνο ηθικά και όχι οικονομικά.
Μεταβολές ειδικότητας, εκδικητικές τις περισσότερες φορές, όπως καταγγέλλει η Ο.Σ.Μ.Ε., που υποβίβαζαν τον εργαζόμενο και προσέβαλαν την προσωπικότητά του. Πρόκειται για περιπτώσεις ακραίας εργοδοτικής συμπεριφορά,ς με ανάθεση καθηκόντων υποδεέστερων σε σχέση με αυτά τα οποία ασκούσε και τα οποία απαιτούσαν ιδιαίτερες γνώσεις και ικανότητες. “Από δήμαρχος….. κλητήρας”, δηλαδή, κατά τη γνωστή ρήση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, η ειδικότητα με την οποία προσλαμβάνεται ο εργαζόμενος, αποτελεί όρο της ατομικής του σύμβασης, η οποία δεν μπορεί να μεταβάλλεται μονομερώς, εφόσον με αυτή συνδέεται η ευρύτερη επαγγελματική υπόσταση του μισθωτού. Πλέον, για οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή θα απαιτείται η συμφωνία και η συναίνεση του εργαζόμενου.
Ασφαλώς, όπως είχαμε καταδείξει στο σχετικό δημοσίευμα, χρειάζεται ακόμα μεγάλη προσπάθεια, θεσμική και συνδικαλιστική, ώστε να ξηλωθεί όλο το πλέγμα των ρυθμίσεων που εξυπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα στο χώρο των μεταφορών.
“Ο δρόμος της ανατροπής, της ρήξης και της κατάργησης όλων των αντεργατικών ρυθμίσεων των πέτρινων χρόνων της προμνημονιακής και μνημονιακής περιόδου είναι κακοτράχαλος, δύσβατος και μακρύς αλλά θα τον διαβούμε!”, δηλώνει η Ο.Σ.Μ.Ε, αναγνωρίζοντας το θετικό βήμα που έγινε και καλώντας τους εργαζόμενους σε ετοιμότητα για τις επόμενες μάχες.
