to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Απ’ όταν εκείνη… (Since She)

Οι καρέκλες του Café Müller της Πίνα Μπάους στοιχειώνουν το νέο έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου, Since She, που κάνει την ελληνική του πρεμιέρα απόψε στη Στέγη Ωνάση.


Η Πίνα Μπάους όταν επρόκειτο να παίξει με την ομάδα της σε μια πόλη, είτε αυτή ήταν η Βαρκελώνη είτε το Τόκυο, συνήθιζε να πηγαίνει με τους χορευτές της εκεί και να μένει για ένα διάστημα πριν την παράσταση. Αυτή την εμπειρία της ομάδας, τη γνωριμία με το άλλο μετέφερε στο έργο της. Με τον τρόπο της, με τις χειρονομίες και τις λέξεις που δανειζόταν, αφηγείτο την πόλη, τις πόλεις, που τη φιλοξενούσαν. Το βλέμμα της εμβάθυνε στο ρυθμό της ζωής, στα νεύματα, στα ακούσματα, στους ήχους, που προσκαλούν ή διώχνουν, σ’ αυτά που συνιστούν την καθημερινότητα. Και εκεί έβρισκε την ποίηση. Με αναπάντεχο συχνά τρόπο. Θέτοντας στο κάδρο αυτά που συνήθως η εξοικείωση σβήνει από το οπτικό πεδίο. Περιέφερε από ανατολή σε δύση τις χορεύτριές της πάνω σε ψηλοτάκουνες γόβες, σ’ αυτές τις γόβες που έγιναν προέκταση του σώματος τους, που χόρευαν μαζί του ή εκείνες χόρευαν μαζί τους. Η Πίνα Μπάους έφερε χρώμα στη σκηνή, μ’ έναν συμπυκνωμένο τρόπο. Οι χορευτές και οι χορεύτριές της συμπύκνωσαν αυτό που συχνά συναντάμε στα έργα του Μπέκετ, μια δυναμική που φλερτάρει με το άπειρο ενώ μετέρχεται το ταπεινό, το νεύμα, τη χειρονομία, το τετριμμένο, μεγεθύνοντάς το σε ένα ποιητικό ανάλογο, κάνοντας την επισφάλεια του βαδίσματος πάνω στα ψηλά τακούνια, ή και την απώλεια της ισορροπίας συνώνυμα της ανθρώπινης κατάστασης, και συγχρόνως θελκτικά, χωρίς ίχνος χυδαιότητας. Η Πίνα Μπάους κατάφερε να γδύνει τα σώματα και αυτά να μην είναι γυμνά.

Εκεί, σ’ αυτήν την ποιητική διάσταση της φθαρτότητας, συναντιέται με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Ο οποίος συχνά μεταφέρει ένα είδος μεσογειακής ανασφάλειας στο έργο του. Αν η φθαρτότητα στην Πίνα Μπάους εξατομικεύεται, και η συνάντηση με τον άλλον ή τους άλλους ενέχει μια εορταστική διάσταση, στον Παπαϊωάννου η συνάντηση οδηγεί στη μεγέθυνση του δραματικού στοιχείου. Αν η κεντροευρωπαϊκή αντίληψη για τη ζωή παράγει ένα χοροθέατρο που συμπαθεί τα κοινωνικά προσωπεία, η μεσογειακή αποθεώνει το δραματικό χαρακτήρα της ύπαρξης μέσα από την επικοινωνία του, μέσα από τη συγκρότηση δραματικών κοινοτήτων και ηρώων. Ο Παπαϊωάννου ορμάται από τον μύθο. Με τον τρόπο του, ανάγει την εντοπιότητά του σε έργο. Αυτή η εντοπιότητα που έγινε περιγραφική στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, στα έργα του διασώζεται στην ουσία της. Ο Παπαϊωάννου φέρει και μεταφέρει την Αθήνα των ηρώων, της τραγωδίας και του μύθου, της Πόλης που συνυπάρχει τόσο εμφανώς και αδιάφορα με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της. Βλέπει την αχίλλειο πτέρνα της, και εκεί βρίσκει την ποίηση, ανάγοντας το ηρωικό σε καθημερινό και κοινωνικό.

Το χοροθέατρο του Βούπερταλ, η ομάδα της Πίνα Μπάους (που σήμερα φέρει το όνομά της), κάλεσε τον Δημήτρη Παπαϊωάννου να δημιουργήσει μαζί της το νέο του έργο. Ο συγκρητισμός που θα προκύψει δεν μπορεί παρά να είναι αμοιβαία επωφελής. Ο τίτλος δε της παράστασης, Since She, ηχεί –πιθανώς εσφαλμένα–, ως απότιση φόρου τιμής στη γερμανίδα χορογράφο. Είτε χρονικό (απ’ όταν) είτε αιτιολογικό (εφόσον) το Since συνδέει το έργο με Εκείνη (She) –απ’ όταν και εφόσον εκείνη–, υποσχόμενο μια συνέχεια.

*Φωτογραφία: Julian Mommert

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)