Οι πιέσεις, οι απειλές, οι εκβιασμοί, οι απολύσεις καθώς και οι συγκεκαλυμμένες απολύσεις με τον μανδύα της δήθεν οικειοθελούς αποχώρησης, η χορήγηση αδειών με αποδοχές ή άνευ και οι προσπάθειες μονομερούς επιβολής συστήματος εκ περιτροπής εργασίας, είναι μέρος των όσων τις τελευταίες αντιμετωπίζουν και βιώνουν οι εργαζόμενοι.

Οι πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης υπέρ των συμφερόντων της εργοδοσίας, ταυτόχρονα με την εξ ολοκλήρου κατάργηση του πλέγματος των προστατευτικών για τους εργαζόμενους διατάξεων, προσέφεραν τον απαραίτητο ούριο άνεμο στα πανιά της ασυδοσίας και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Η υγειονομική κρίση μετατράπηκε σε ευκαιρία για μεγάλο αριθμό επιχειρηματιών και εργοδοτών ώστε να κρυφτούν πίσω από την πανδημία και με τη συμπαράσταση της κυβέρνησης να επιτεθούν στα εισοδήματα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων που υπομένουν εντελώς απροστάτευτοι τη λεηλασία στο όνομα του κορωνοϊού.

Ανεξέλεγκτες επιχειρήσεις, με την ανοχή της Πολιτείας, φανερώνουν το πιο σκληρό, αντιδραστικό και απεχθές πρόσωπό τους, ξεδιπλώνοντας ακραίες και αδιανόητες μέχρι σήμερα συμπεριφορές σε βάρος των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας.

Την ίδια ώρα, ο υπουργός Εργασίας έρχεται και αναστέλλει τη δήλωση του ωραρίου και των υπερωριών των εργαζομένων, αφήνοντάς τους εντελώς απροστάτευτους στη γενικευμένη επίθεση που δέχονται από επιχειρήσεις που όχι μόνο δεν πλήττονται από την κρίση αλλά, αντιθέτως, παρατείνουν το ωράριο λειτουργίας τους, όπως, για παράδειγμα, οι αλυσίδες των super market, γεγονός που συνδυάζεται με υπέρβαση ωραρίων και απλήρωτες υπερωρίες.

Ρυθμίσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της επιχειρηματικής ασυδοσίας, από έναν υπουργό Εργοδοσίας που εκτελεί κατά γράμμα άνωθεν εντολές και υλοποιεί ένα σχέδιο για μια εφιαλτική για τους εργαζόμενους επόμενη ημέρα. Δεν είναι τυχαίο πως η κυβερνητική άρνηση να προχωρήσει στην απαγόρευση των απολύσεων συνοδεύτηκε από τη νομοθέτηση περί υποχρέωσης των επιχειρήσεων να επαναλειτουργήσουν την “επόμενη ημέρα” απλώς με τον ίδιο αριθμό εργαζομένων. Κάτι που σημαίνει: καμία υποχρέωση να λειτουργήσουν με τους ίδιους εργαζόμενους και τις ίδιες συμβάσεις.

Κάπως έτσι σχεδιάζουν κυβέρνηση και εργοδότες την επόμενη ημέρα της εξόδου από την κρίση. Με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα χτυπημένα από τον ιό της αυθαιρεσίας, της ασυδοσίας και της εκμετάλλευσης. Το αόρατο χέρι της αγοράς, μολυσμένο από τον ιό, να πνίγει τον κόσμο της εργασίας και την κυβέρνηση απλώς να παρακολουθεί και να χειροκροτεί.