to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Αντρές Σολιμάνο: Η λιτότητα χωρίς τέλος δεν είναι λύση για καμία χώρα

Το τρίπτυχο ελάφρυνση του χρέους, άμεση εφαρμογή ενός αναπτυξιακού προγράμματος που να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και προστασία των εθνικών περιουσιακών στοιχείων, προτάσσει ως ζωτικής σημασίας για την ελληνική οικονομία και την άμβλυνση των κοινωνικών δυσχερειών, ο Χιλιανός οικονομολόγος, πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, δρ Αντρές Σολιμάνο.


      Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, με αφορμή την επίσκεψή του στη χώρα μας την προηγούμενη εβδομάδα για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου, με τίτλο: «Παγκόσμιος καπιταλισμός σε αταξία: Ανισότητα, Χρέος και Λιτότητα» ("Global Capitalism in Disarray: Inequality, Debt, and Austerity"), ο αναπληρωτής καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Χιλής και σύμβουλος της οικονομικής επιτροπής του ΟΗΕ για την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική εκφράζει την πεποίθηση ότι εξυπηρέτηση του χρέους θα πρέπει να περιορίζεται στην επίτευξη αυτών των προτεραιοτήτων και τονίζει πως η τρέχουσα προσέγγιση της αέναης προσαρμογής είναι αμφίβολης βασιμότητας.

      Στην κατεύθυνση αυτή, ο κ. Σολιμάνο, κάτοχος διδακτορικού στα οικονομικά από το ΜΙΤ, καυτηριάζει την επιβληθείσα πολιτική της λιτότητας από τους πιστωτές της στην Ελλάδα και σημειώνει πως η ελληνική κατάσταση της παρατεταμένης συρρίκνωσης και της στασιμότητας, της ανεργίας και της μετανάστευσης των ταλαντούχων ανθρώπων με επιχειρηματικές δεξιότητες είναι πολύ επιζήμια και μη παραγωγική για τη διόρθωση των ανισορροπιών. Συγκρίνοντας, μάλιστα, την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα με την κρίση που βίωσε η Χιλή το 1982-3, παρατήρησε μια αυστηρότερη στάση από τους Ευρωπαίους πιστωτές προς την Ελλάδα απ΄ ό,τι αντιμετώπισε η χώρα του στη δεκαετία του 1980 από τους εξωτερικούς πιστωτές.

      Στη συνέχεια έκανε ειδική αναφορά στον ρόλο των διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών στην ελληνική κρίση, υπογραμμίζοντας την ανάγκη ενός διαφορετικού πλαισίου για την Ελλάδα, που να περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους, το τέλος στις επιβληθείσες ιδιωτικοποιήσεις, τη σταδιακή δημοσιονομική εξυγίανση και κεφάλαια για την προστασία των συντάξεων και των μισθών. Η λιτότητα χωρίς τέλος δεν είναι λύση για καμία χώρα, τόνισε στο Πρακτορείο, σταχυολογώντας το δικό του μήνυμα στους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.

      Ιδιαίτερη μνεία έκανε επίσης στις πολιτικές του νέου Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, υποστηρίζοντας πως κατατείνουν στον τερματισμό της παγκοσμιοποίησης όπως την ξέρουμε. Ταυτόχρονα, εξέφρασε την ανησυχία του για την παγκόσμια οικονομία και τη Δημοκρατία και διέκρινε ομοιότητες με τη δεκαετία του 1930.

      Τέλος, ο κ. Σολιμάνο σκιαγραφεί τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους οικοδομείται το νέο του βιβλίου, επισημαίνοντας πως οι αναγνώστες μπορούν να βρουν μια ανάλυση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που τροφοδοτούν την τρέχουσα δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος με την καθεστηκυία τάξη και ίσως να εξηγεί τη στροφή προς τον οικονομικό εθνικισμό που βλέπουμε σήμερα.

      Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του δρ Αντρές Σολιμάνο στον Δημήτρη Μάνωλη και το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

      Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας λίγα λόγια για το νέο βιβλίο σας «Παγκόσμιος καπιταλισμός σε αταξία: Ανισότητα, Χρέος και Λιτότητα» ("Global Capitalism in Disarray: Inequality, Debt, and Austerity"). Τι μπορεί να περιμένουν οι αναγνώστες σας να βρουν στο βιβλίο σας;

      Το βιβλίο παρέχει μια ιστορική αναδρομή και εμπειρική προσέγγιση σε τρεις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο παγκόσμιος καπιταλισμός σήμερα: (i) τη χρόνια στασιμότητα και τη λιτότητα, (ii) ένα εύθραυστο χρηματοπιστωτικό σύστημα και χρέος, (iii) την αυξανόμενη ανισότητα των εισοδημάτων και του πλούτου. Οι αναγνώστες μπορούν να βρουν μια ανάλυση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που τροφοδοτούν την τρέχουσα δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος με την καθεστηκυία τάξη και ίσως να εξηγεί τη στροφή προς τον οικονομικό εθνικισμό που βλέπουμε σήμερα.

      Είστε αισιόδοξος για την έκβαση της ελληνικής κρίσης; Ποια είναι η άποψή σας; Πώς θα περιγράφατε τη σημερινή κατάσταση και ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις από τη σύντομη επίσκεψή σας στην Ελλάδα;

      Η ελληνική κατάσταση της παρατεταμένης συρρίκνωσης και της στασιμότητας, της ανεργίας και της μετανάστευσης των ταλαντούχων ανθρώπων με επιχειρηματικές δεξιότητες, είναι αρκετά ανησυχητική. Αυτό δείχνει ότι η λιτότητα μπορεί να είναι πολύ επιζήμια και δεν είναι παραγωγικός τρόπος για να διορθωθούν οι ανισορροπίες. Πιστεύω, απ΄ ό,τι είδα, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλες δυνατότητες, αλλά έχει ανάγκη περισσότερης υποστήριξης από το εξωτερικό. Η ελάφρυνση του χρέους είναι ζωτικής σημασίας για να καταστεί δυνατή η συνέχιση της οικονομικής ανάπτυξης και το τέλος των κοινωνικών δυσχερειών.

      Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της με την εφαρμογή των πολιτικών που της επιβάλλονται από τους πιστωτές της, ποιες πολιτικές πρέπει να ακολουθηθούν;

      Πιστεύω ότι ένα οικονομικό πρόγραμμα προσανατολισμένο στην ανάπτυξη επείγει. Αυτό το πρόγραμμα θα πρέπει να θέσει τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την επιστροφή επενδύσεων και τη συνολική οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη ως κρίσιμες προτεραιότητες. Η εξυπηρέτηση του χρέους θα πρέπει να περιορίζεται στην επίτευξη αυτών των προτεραιοτήτων. Αυτό πρέπει να εκπονηθεί με τους πιστωτές, αλλά το εθνικό συμφέρον της χώρας και η ευημερία του ελληνικού πληθυσμού θα πρέπει να είναι η πρωταρχική μέριμνα σε σχέση με τα συμφέροντα των ξένων τραπεζών. Η τρέχουσα προσέγγιση της αέναης προσαρμογής είναι αμφίβολης βασιμότητας. Τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία θα πρέπει να προστατεύονται.

      Ποια διδάγματα μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από τη διαχείριση της κρίσης στη Χιλή τη δεκαετία του '80; Βλέπετε κάποιες ομοιότητες;

      Η Χιλή γνώρισε μια πολύ σοβαρή οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση το 1982-83, στην οποία το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 16% σε δύο χρόνια και η ανεργία αναρριχήθηκε στο 30%. Ωστόσο, η ανάκαμψη υποστηρίχθηκε από δάνεια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, με χαλαρούς όρους, το πέσο υποτιμήθηκε κατά 30% και το χρέος αναδιαρθρώθηκε. Βλέπω μια αυστηρότερη στάση από τους Ευρωπαίους πιστωτές προς την Ελλάδα απ΄ ό,τι αντιμετώπισε η Χιλή στη δεκαετία του 1980 από τους εξωτερικούς πιστωτές.

      Με δεδομένη την προσωπική σας επαγγελματική σταδιοδρομία, ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι ο κατάλληλος ρόλος των διακυβερνητικών θεσμών στην ελληνική οικονομική ανάπτυξη;

      Πιστεύω ότι οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί πρέπει να επεξεργαστούν ένα διαφορετικό πλαίσιο για την Ελλάδα. Η ελάφρυνση του χρέους, το τέλος στις επιβληθείσες ιδιωτικοποιήσεις, η σταδιακή δημοσιονομική εξυγίανση και κεφάλαια για την προστασία των συντάξεων και των μισθών πρέπει να είναι σημαντικά συστατικά μιας διαφορετικής προσέγγισης για την Ελλάδα. Η λιτότητα χωρίς τέλος δεν είναι λύση για καμία χώρα.

      Ποια είναι η αίσθηση σας για την οικονομική πολιτική του νέου Αμερικανού Προέδρου Τραμπ και ειδικότερα η στροφή του προς τον προστατευτισμό;

      Οι πολιτικές του Τραμπ κατατείνουν στον τερματισμό της παγκοσμιοποίησης όπως την ξέρουμε. Οι πολιτικές του στοχεύουν στην επιβολή δασμών στις εισαγωγές, στον περιορισμό των ξένων επενδύσεων εκτός των ΗΠΑ και στον αυστηρό περιορισμό της μετανάστευσης. Αυτό ισοδυναμεί με τη διάλυση των τριών κύριων πυλώνων μιας ενιαίας παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Είναι πολύ ανησυχητικό για την οικονομία καθώς και για τη δημοκρατία. Οι ομοιότητες με τη δεκαετία του 1930 είναι καθαρές και ανησυχητικές.

      Θα θέλατε να επισημάνατε κάτι άλλο;

      Νομίζω ότι ζούμε σε μια πολύ σύνθετη συγκυρία και ο παγκόσμιος καπιταλισμός φαίνεται να διέρχεται από τη νεοφιλελεύθερη οικονομία στον οικονομικό εθνικισμό και την ξενοφοβία. Πιστεύω ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα έχει μεγάλες δυνατότητες, αλλά είναι παγιδευμένη σε οικονομικά προβλήματα που κληρονόμησε από το κοντινό παρελθόν. Η λιτότητα χωρίς τέλος δεν είναι μια βιώσιμη οικονομική στρατηγική. Οι προτεραιότητες της πρέπει να είναι προσανατολισμένες στην επιστροφή της ανάπτυξης και στην οικοδόμηση μιας κοινής ευημερίας. Είναι σημαντικό να διατηρηθεί ο κοινωνικός ρόλος του κράτους και να αποφευχθεί η πώληση περιουσιακών στοιχείων σε χαμηλές τιμές στις εγχώριες οικονομικές ελίτ και τους ξένους επενδυτές. Σε άλλες χώρες οι πολιτικές αυτές έχουν οδηγήσει σε μεγάλη συγκέντρωση πλούτου, κάνοντας πολύ ακριβές τις κοινωνικές υπηρεσίες και τη δημόσια χρήση των υποδομών. Η Ελλάδα είναι μια σπουδαία χώρα και η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνεργάζεται με τις αρχές και τον λαό της στις δύσκολες στιγμές.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)