Στη φωτογραφία ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο της Βρέμης, Αντρέας Φίσερ-Λεσκάνο
«Αυτές οι διεκδικήσεις στην πραγματικότητα είναι προσπάθεια πολιτικού εκβιασμού της ελληνικής κυβέρνησης. Σε έναν τέτοιο εκβιασμό δεν επιτρέπεται να υποκύψουμε»: Αυτό δηλώνει ο κ. Χέρτσογκ στην «Rheinische Post» και προσθέτει ότι η κυβέρνηση στην Αθήνα δεν έχει μέχρι τώρα σκεφτεί κάτι καλύτερο από το να κατηγορεί άλλους για τις δικές της παραλείψεις.
Όμως, ο ειδικός του Διεθνούς Δικαίου Αντρέας Φίσερ- Λεσκάνο, μιλώντας στο Focus, επικρίνει τη γερμανική κυβέρνηση για τη θέση της στο ζήτημα των επανορθώσεων και τονίζει ότι «η επιχειρηματολογία της γερμανικής κυβέρνησης είναι νομικά αστήρικτη».
Επισημαίνει μάλιστα ότι αυτό είναι ντροπιαστικό, καθώς η κυβέρνηση «παραλείπει την αίσθηση της ιστορικής ευθύνης, παρόλα τα δημόσια συνθήματα». Προβλέπει δε ότι το Βερολίνο θα ακολουθήσει αυτή την πολιτική με μεγάλη σκληρότητα, διότι φοβάται την δημιουργία προηγούμενου.
“Ακολουθείται στο θέμα αυτό μια κάθετη πολιτική με αμείλικτη σκληρότητα, επειδή υπάρχει ο φόβος της δημιουργίας ενός προηγούμενου”, είπε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στην περίπτωση του αναγκαστικού δανείου του 1942 πρόκειται για μια αξίωση επιστροφής του, στην τότε κατεχόμενη χώρα, σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο: “Εν ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να προσφύγει στο διεθνές δικαστήριο”.
Αλλά και το θέμα των αποζημιώσεων δεν έχει κλείσει οριστικά. Η Αθήνα επιμένει εδώ και δεκαετίες να διευκρινισθεί το θέμα. Υπάρχει μόνο μια συμφωνία από το 1960, η οποία προέβλεπε την καταβολή 115 εκατομμυρίων μεταπολεμικών μάρκων. “Η ανισότητα στο θέμα των αποζημιώσεων είναι κραυγαλέα. Δεν μπορεί η ομοσπονδιακή Γερμανία ως διάδοχος του κράτους δράστη να εξαιρεί ορισμένες χώρες. Δεν χρειάζεται να γίνει πλήρης ατομική αποζημίωση δισεκατομμυρίων, αλλά μια κίνηση καλής θελήσεως, όπως η δημιουργία ενός ταμείου βοήθειας, θα ήταν σημαντική”, λέει ο καθηγητής Φίσερ-Λεσκάνο.
Κατά τη γερμανική κυβέρνηση το θέμα των επανορθώσεων έληξε με την συνθήκη “2+4” του 1990. Η Ελλάδα, όμως, δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος και επομένως δεν υπέγραψε ποτέ κάποια παραίτηση (από τα δικαιώμάτά της): “Η επιχειρηματολογία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι νομικά αβάσιμη. Η Ελλάδα δεν απώλεσε τα δικαιώματά της. Η Ελλάδα από το 1990 και εντεύθεν επέμενε συνεχώς και απαιτούσε συνομιλίες, ιδιαιτέρως δε σαφώς με τη ρηματική διακοίνωση του 1995”, πρόσθεσε ο καθηγητής.
Διαβάστε ακόμα: Η Eλλάδα έχει δικαίωμα να απαιτήσει δισ. για το κατοχικό δάνειο, σύμφωνα με Γερμανό ιστορικό