Κάτι περισσότερο από άξιος μουσικός ο πριν απ' όλα κιθαρίστας Αντώνης Μιτζέλος, γνωστός μας αρχικά σαν μέλος του συγκροτήματος Τερμίτες και στη συνέχεια ως συνθέτης πολύ καλών τραγουδιών τα οποία ερμήνευσαν μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα της ελληνικής μουσικής μέσα στα είκοσι τελευταία χρόνια. Την Παρασκευή 26, το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Οκτωβρίου αποκαλύπτει στο «Half Note Jazz Club» την πολύ ενδιαφέρουσα νέα μουσική του σύλληψη Κιθαρωδία συμπράττοντας με το ντουέτο κλασικής κιθάρας AnimaCorda (Γιώργος Πεχλιβάνογλου και Μιχάλης Μπρούζος) και την ερμηνεύτρια Μαριάννα Πολυχρονίδη. Δεν συνομιλήσαμε όμως μαζί του μόνο γι' αυτό, αλλά και για την τελετουργική μυσταγωγία που ολοφάνερα αποτελεί για εκείνον η μουσική...

 

* Δεν σου πέρασε ποτέ, αλήθεια, από το μυαλό, Αντώνη, από τότε που διαλύθηκαν οι Τερμίτες να σχηματίσεις ξανά κάποιο συγκρότημα;

Κατά μια έννοια οι Τερμίτες είναι ακόμα το συγκρότημά μου! Είναι κάτι το διαρκές, ακόμα και να θέλω να ξεφύγω από την ιδιότητα του Τερμίτη είναι αδύνατον γιατί απλά όλοι έτσι με βλέπουν και με φωνάζουν. Για δέκα χρόνια μετά τη διάλυσή τους ταξίδεψα με τη μουσική μου πολύ, αναζήτησα την αλήθεια μου. Όχι, δεν υπήρξε ποτέ σκέψη για νέα μπάντα, άλλωστε σε τι θα ωφελούσε τη μουσική μου;

 

* Δεν σε βλέπουμε τόσο συχνά ως συνθέτη τραγουδιών τα τελευταία χρόνια. Οφείλεται μόνο στην κρίση της δισκογραφίας, που τελικά οδήγησε στην ουσιαστική εξαφάνισή της, ή δεν ενδιαφέρεσαι πια τόσο γι' αυτό το σκέλος της μουσικής σου δραστηριότητας;

Είναι πιο σύνθετο, πάντα έδινα στη δισκογραφία όσα λιγότερα μπορούσα. Ήταν εχθροί οι άνθρωποι του συστήματος ανάδειξης σταρ, οι δισκογραφικές εταιρείες πάντα ευνοούσαν τα «δικά τους παιδιά». Από τη μια είναι αυτό και από την άλλη η πίεση που ασκεί στον δημιουργό της η μουσική που δεν έχει επιδοθεί στους ακροατές της, βάρος μεγάλο και ανηλεές. Έπρεπε να μπω στο παιχνίδι για να είμαι λειτουργικός απέναντι στον λόγο ύπαρξής μου, να μείνει μια νότα ως αναφορά θέσης, έστω σαν όνειρο της εκφραζόμενης αντίθετης θέσης, και έτσι έπραξα.

 

* Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, λοιπόν, αισθάνεσαι περισσότερο εκτελεστής/κιθαρίστας, συνθέτης οργανικής μουσικής ή αμφότερα αυτά μαζί;

Πάντα το ίδιο αισθάνομαι. Υπηρετώ τη μουσική και αυτή με ολοκληρώνει σαν οντότητα και μου δείχνει τους δρόμους. Οι διαφορετικές ιδιότητες που έχω δεν αλληλοσυγκρούονται, απλά κάθε φορά που ασχολούμαι με μια παραγωγή φωτίζεται μέσα μου μια διαφορετική. Φέτος επανέρχομαι στην οργανική μουσική με την διάθεση να ενεργοποιήσω εικόνες στο ασυνείδητο του ακροατή. Κιθάρα.... τι ομορφιά, Θεέ μου! Ξανά στη μελέτη της μετά από πάρα πολλά χρόνια, ξανά μαθητής και ξανά δάσκαλος. Ναι, φέτος κιθαρωδία και...κιθαροπαιξία!

 

* Από πότε υπάρχει αυτό το project και τι σε ώθησε στην συνεργασία σου με τους AnimaCorda; Πόσο κοντά τελικά είναι το rock μα και το λόγιο ελληνικό τραγούδι, τα είδη δηλαδή με τα οποία εσύ ασχολείσαι, με την κλασική μουσική;

Το project της Κιθαρωδίας υπάρχει από τον Μάιο, οργανώνεται, οριοθετείται, αναπροσαρμόζεται και στις 26 Οκτωβρίου παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Είναι η νέα πρόταση που κάνω για τον τρόπο λειτουργίας της σύγχρονης μουσικής, των αληθινών μουσικών και όχι των «εξ αγχιστείας» καλλιτεχνών, βασισμένη σε μια πολύ αρχαιότερη πρόταση, αυτή των κιθαρωδών. Το rock και το λόγιο ελληνικό τραγούδι έχουν πολλά κοινά με την κλασική μουσική. Αυτά ανιχνεύουμε και προβάλλουμε με τους Animacorda μαζί και με την αυτοσχεδιαστική ελευθερία, δικαίωμα κάθε ικανού μουσικού. Η μουσική δεν έχει ανάγκη κατηγοριοποίησης αλλά μόνο καλής συνθετικής πρόθεσης και ασφαλώς την επαναφορά της λειτουργικής της ιερότητας.

 

* Γιατί επέλεξες να συνεργαστείς για την Κιθαρωδία με ένα ντουέτο και όχι με έναν μόνο κλασικό κιθαρίστα και γιατί ειδικότερα με τους AnimaCorda;

Οι συνεργάτες της Κιθαρωδίας δεν είναι μόνιμοι, δεν είναι συγκρότημα, αλλά παράσταση μεταβαλλόμενη καθημερινά! Κιθαρίστες όλων των ειδών και χώρων αλλά και εκτελεστές άλλων οργάνων χωρούν στους στόχους της αρκεί να έχουν υψηλό δεξιοτεχνικό επίπεδο και ανάλογη με εμένα φιλοσοφική θέση για τη γέννηση του ήχου και του τρόπου χρήσης του στο σήμερα με κατεύθυνση το μέλλον. Ήδη έχουν γίνει προτάσεις σε Γάλλους και Άγγλους μουσικούς για «κιθαρωδικές» συνεργασίες. Οι Animacorda είναι οι πρώτοι συνεργάτες μου σε αυτή τη δουλειά, σπουδαίοι εκτελεστές και παρέα σχηματίζουμε ένα κιθαριστικό τρίο που από μόνο του είναι μεγάλη πρόκληση!

* Δουλεύετε αποκλειστικά με κλασικές/ακουστικές κιθάρες και, αν ναι, γιατί αποφεύγετε τον ηλεκτρισμό; Το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου project εντοπίζεται αποκλειστικά στο εκτελεστικό μέρος ή μπορεί να υπάρξει και μια δημιουργική διάστασή του;

Δουλεύουμε με όλα τα είδη κιθάρας, αλλά κυρίως με τον συνδυασμό κλασικής και ακουστικής, σε κάποια τραγούδια παίζω και τη Fender μου, με έναν διαφορετικό όμως τρόπο. Στο μέλλον έχουν προγραμματιστεί συναυλίες, κυρίως στο εξωτερικό, με δυο ηλεκτρικές κιθάρες και μη Έλληνες συνεργάτες. Και σαφώς θα υπάρξουν πολλά και διαφορετικά σχήματα που θα συνεργαστούν με την Κιθαρωδία, από μεμονωμένους σολίστες ως συμφωνικές ορχήστρες.

 

* Πώς βιώνεις αλλά και τοποθετείσαι απέναντι στη σύνθετη κρίση που περνάει η χώρα μας επί σχεδόν τρία χρόνια, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως μουσικός; Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι της μουσικής και γενικότερα του πολιτισμού επιτελούν το χρέος τους στην παρούσα συγκυρία ή μπορούν και πρέπει να πράξουν περισσότερα και με πιο δυναμικό τρόπο;

Η ηθική κρίση της ελληνικής μουσικής ξεκίνησε με την απαξίωση των συνθετών και στιχουργών. Η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα μας ήδη από το 2000 με την παράνομη διακίνηση των CD και συνεχίστηκε στο Internet με ένα πλήθος κλεφτών που επιδιώκουν την κατάργηση της πρωτογενούς δημιουργίας. Είναι εύκολο, λοιπόν, να χαθούν πλέον τα πάντα, χρήματα, σπίτια, κτήματα, γλώσσα, Ιστορία, εργατικά δικαιώματα, αξιοπρέπεια, ικανότητα κρίσης των ηγετών, προσώπων και καταστάσεων, η ιδεολογία και η μουσική. «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι της» θέλει η Ελλάδα τελικά; Ναι, το πέτυχαν οι νεοταξίτες προς το παρόν... Οι άνθρωποι του πολιτισμού και του πνεύματος κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν, ας μην ξεχνάμε όμως ότι υπάρχουν οδοί λύτρωσης αλλά δεν υπάρχουν πια τρόποι αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου. Υπάρχει μόνον η κατάργησή του και η επιστροφή του ανθρώπου σε πιο φωτεινές αξίες, ικανές να δώσουν νόημα στο δώρο της ζωής.

* Και τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;

Κιθαρωδικά φυσικά! Παραστάσεις σε μουσικές σκηνές και θέατρα, σεμινάρια σε ωδεία και άλλους χώρους σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, Ευρώπης και Αμερικής, πολλές συνεργασίες. Η διαχρονική κιθαρωδία γίνεται μέσο διάδοσης της υψηλής κιθαριστικής τέχνης, της λυρικότητας, της ελληνικότητας, μα πάνω απ' όλα της πίστης ότι η μουσική είναι τελικά η μόνη αλήθεια!