Της Αντας Ψαρρά, ρεπορτάζ στην Εφημερίδα των Συντακτών (4/9/2014)

Αύριο [σ.σ. σήμερα, Παρασκευή 5/9/2014) στην κατ’ άρθρο συζήτηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου θα κριθεί το αν θα αποσυρθεί το άρ.2 που ποινικοποιεί κατ’ άλλους την ελεύθερη έκφραση και κατά τον υπουργό την κακόβουλη πρόθεση σε διέγερση βίαιων πράξεων. Αξίζει όμως να σταθεί κανείς στις αντιρρήσεις ουσίας που διατυπώθηκαν στη συνεδρίαση της Βουλής (2/9).

Με τις λιγοστές αλλαγές, ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν κατάφερε να καλύψει ούτε την απόλυτη απουσία αντιρατσιστικής πολιτικής ούτε και την πλειοδοσία εθνικισμού που παρακολουθήσαμε. Μία μόλις ημέρα πριν από την τελική ψήφιση του νομοσχεδίου ορισμένοι είναι έτοιμοι να αρχίσουν -ξανά- το κυνήγι μαγισσών. Για δε του λόγου το αληθές, χθες στο στόχαστρο των συντηρητικών ΜΜΕ δεν βρέθηκαν οι ρατσιστές, αλλά οι ιστορικοί και ειδικά η Μαρία Ρεπούση. Με φανερό τον κίνδυνο να προκληθεί η φίμωση επιστημονικών ή και πολιτικών απόψεων, η απόφαση του κ. Αθανασίου να ικανοποιήσει τις εθνικιστικές φωνές του κόμματός του και όχι μόνο θεωρήθηκε ως απαρχή ενός νέου «εθνοκαθαρτικού» πολέμου.

Προγραφές

Την ώρα που ο υπουργός, αλλά ακόμα και ο Αδωνις Γεωργιάδης προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τις αντιρρήσεις των αριστερών βουλευτών για τη σκοπιμότητα ποινικοποίησης της άρνησης του Ολοκαυτώματος και των άλλων μαζικών εγκλημάτων που έχουν αναγνωρίσει τα διεθνή δικαστήρια και η ελληνική Βουλή, δηλώνοντας ότι δεν θα διώκεται η άποψη, αλλά «όποιος με πρόθεση προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία…» άρχιζαν οι προγραφές!

«Η πρώτη που θα βρεθεί απέναντι στον νόμο είναι η ίδια (η Μ. Ρεπούση) και οι απόψεις της, που εδώ και πολλά χρόνια δηλητηριάζουν ανεξέλεγκτα την ελληνική κοινωνία», έγραψε χθες η εφημερίδα «Δημοκρατία».

«Τιμωρία όσων αρνούνται γενοκτονίες που έχει αναγνωρίσει η Βουλή», έγραψε η «Καθημερινή».

Τα μαχαίρια δηλαδή ακονίζονται όχι για τον αποτρόπαιο εγκληματικό ρατσισμό, αλλά για τις μη αρεστές απόψεις. Στην τοποθέτησή της, η Μαρία Ρεπούση κάλεσε τον υπουργό να κατανοήσει ότι για μικροκομματικούς στόχους «ανοίγετε τον ασκό του Αιόλου, ανοίγετε τις ορέξεις διαφόρων “εργολάβων της μνήμης” για την ποινικοποίηση της αντίθετης ιστορικά ή και πολιτικά άποψης. Ηδη ανοίξατε την όρεξη συναδέλφου σας από τη Νέα Δημοκρατία, η οποία είπε δημόσια ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιό σας για να πάω εγώ φυλακή».

Στο ίδιο πνεύμα εξάλλου κινήθηκε η διαμαρτυρία των 139 ιστορικών που δημοσιεύτηκε στην «Εφ.Συν.», αλλά και οι αντιδράσεις του εισηγητή του ΚΚΕ, που ρώτησε εύστοχα: «Θέλουμε, λοιπόν, να χτίσουμε έναν κόσμο, στον οποίο τα εθνικά Κοινοβούλια, ανάλογα με τις εκάστοτε πλειοψηφίες, ικανοποιούν τα εθνικά τους ακροατήρια;». Επισήμανε ότι μόνο στην αιτιολογική έκθεση και όχι στον νόμο αναφέρεται ότι η ιστορική έρευνα δεν θα παρεμποδίζεται και θα είναι ελεύθερη.

Την αντίθεσή τους διατύπωσαν και όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Θοδωρής Δρίτσας: «Είναι τώρα ζήτημα για να διχαστεί η Βουλή ή πολύ περισσότερο η ελληνική κοινωνία το αν η τραγωδία των Ποντίων αδερφών ή των Ασσυρίων ή των άλλων είναι γενοκτονία ή εθνοκάθαρση. Είναι δυνατόν; Και μόνο από αυτό, γεννιέται μία ένταση, ότι όποιος λέει “γενοκτονία” είναι καλός, όποιος λέει “εθνοκάθαρση” είναι κακός. Κι έρχεται το άρθρο 2 να υπεισέλθει ποινικά ακόμα και σε αυτό. Φανταστείτε ότι θα χρησιμοποιηθεί γεννώντας απίστευτους διωγμούς, διώξεις κάθε είδους με πολλαπλές σκοπιμότητες. Αποσύρετέ το όσο γίνεται πιο γρήγορα!»

Με γλαφυρό τρόπο και με πικρές τις εμπειρίες από το παρελθόν εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή της και η Αλέκα Παπαρήγα: «Ο κύριος υπουργός μάς ανέφερε κάποιον διεθνή νόμο που καθορίζει τι είναι γενοκτονία κ.λπ. Κοιτάξτε να δείτε, τους νόμους τους φτιάχνουν άνθρωποι και οι άνθρωποι δεν κινούνται μόνο με επιστημονικά, ουδέτερα κριτήρια, ούτε μόνο με δικαστικά κριτήρια αλλά και με πολιτικά. Οι νόμοι αλλάζουν και υπάρχουν και νόμοι οι οποίοι είναι βαθύτατα αντιδραστικοί και υπηρετούν ορισμένες σκοπιμότητες». Η Αλ. Παπαρήγα ανέφερε πολλά παραδείγματα για πότε και κάτω από ποιες συνθήκες μαζικές εξοντώσεις πληθυσμών χαρακτηρίζονται εγκλήματα αναλόγως με την πολιτική τοποθέτηση των διεθνών δικαστηρίων που το αποφασίζουν. Παρόλο ότι στη Βουλή το ΚΚΕ υπερψήφισε τον χαρακτηρισμό γενοκτονία των σφαγών των Αρμενίων κ.λπ.: «Το θέμα δεν είναι να αφήσουμε μόνο τους επιστήμονες να μιλάνε, γιατί κι εμείς ως κόμμα έχουμε μια άποψη. Και το νομοσχέδιο αφήνει καθαρά να εννοηθεί η δίωξη, αν προκαλούμε μίσος και ενδεχομένως μπορεί αύριο να θεωρηθούμε και προδότες».

Απάντηση στον Λυκουρέντζο

Απαντώντας προφανώς στον Α. Λυκουρέντζο, ο οποίος είπε ότι «η γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής ξεκίνησε τον εικοστό αιώνα και φαίνεται ότι δεν έχει τελειωμό», η κυρία Παπαρήγα τόνισε: «Λέμε τώρα για τις σφαγές κατά των χριστιανών. Τους έσφαξαν γιατί ήταν χριστιανοί;

Τώρα, μη μου πείτε ότι πιστεύετε ότι αυτούς τους τζιχαντιστές στη Συρία τους έπιασε ο πόνος γιατί κάποιες γυναίκες δεν φοράνε μπούργκα κ.λπ. Βεβαίως, αυτοί που στρατεύονται και βοηθάνε τα πιστεύουν αυτά. Ετσι είναι. Ξέρουμε πώς γίνεται και η μεταστροφή συνειδήσεων. Με αυτή την έννοια διαφωνούμε ριζικά. Δεν μπορεί αυτό το πράγμα να μπει στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Για εμάς –θα σας το πω καθαρά– το άρθρο 2 είναι casus belli, πολιτικού πολέμου βέβαια».

………………………………………………………………………………………………………..

Ο «προφητικός» διάλογος με τον Αδωνι Γεωργιάδη

Απάντηση εκτός από τον υπουργό, που διαβεβαίωσε ότι δεν τιμωρείται βέβαια ο λόγος, έδωσε ο Αδωνις Γεωργιάδης υπενθυμίζοντας με νόημα αντίστοιχη με το άρ. 2 ρύθμιση που προέβλεπε το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη και για την οποία υπενθύμισε ότι και η Μαρία Ρεπούση είχε αντιρρήσεις. Ο διάλογος είναι «προφητικός»:

Α.Γ.: «Το άρθρο αυτό, παρά τα όσα λένε οι εκατόν τριάντα εννιά που είπατε, δεν στοιχειοθετεί έγκλημα γνώμης, γιατί πρέπει, πρώτον, να έχει γίνει κακόβουλα –ένας επιστήμονας δεν πρόκειται να το κάνει κακόβουλα, το κάνει γιατί θέλει να εκφράσει τη δική του διαφορετική άποψη– και, δεύτερον, πρέπει να το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να προτρέψει πράξεις βίας».

Μ.Ρ.: «Αυτό που στην πραγματικότητα μας είπε ο κ. Γεωργιάδης είναι ότι με βάση το άρθρο αυτό, δεν μπορεί κανείς να τιμωρηθεί επειδή έχει αντίθετη ιστορική ή πολιτική άποψη. Αυτό, για να είμαι ειλικρινής, το πιστεύω. Ομως έτσι όπως διατυπώνεται, δεν αναιρεί τη δυνατότητα προσφυγής στα δικαστήρια από λόμπι μνήμης, από εργολαβίες μνήμης ανθρώπων που έχουν διαφορετική ιστορική ή πολιτική άποψη, και σε αυτό δεν απαντήσατε».

Α.Γ.: Αν μου λέτε ότι αν κάποιοι κάνουν μια καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, θα μπορούν να κάνουν μηνύσεις και αγωγές και με την υπάρχουσα νομοθεσία. Στο τέλος, όμως, υπάρχει ένα δικαστήριο που κρίνει».

Ο Χ. Αθανασίου -άθελά του ίσως- πράγματι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και δίνει άλλο ένα όπλο στις εθνικιστικές και φανατικές φωνές που θα θελήσουν να κάψουν τις μάγισσες.