Στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, κάθε κόμμα με τη σειρά του στην εξουσία και περί τους εκατό προέδρους και γενικούς διευθυντές της ανυπόληπτης και σχεδόν άφαντης πλέον κρατικής τηλεόρασης δεσμεύτηκαν ότι «θα την κάνουν BBC». Θα αναζητήσουν τη χαμένη αντικειμενικότητα, θα υπηρετήσουν την ισηγορία και την πολυφωνία και ό,τι άλλο μάς αρέσει πολύ ν’ ακούμε και πολύ περισσότερο να λέμε. Στη μετά τον ενταφιασμό τής ΕΡΤ υπερποδοσφαιρική ΝΕΡΙΤ, πάντως, δεν περίσσεψε πολύς χρόνος για να μνημονευτεί ο παίκτης Τζον Καμαρά και η μικρή περιπέτειά του – που κάθε άλλο παρά ατομικού χαρακτήρα είναι. Αντίθετα, το BBC, «υπόδειγμά μας» όπως είπαμε, πρόβαλε ολόκληρο ρεπορτάζ, με δηλώσεις και του ίδιου του ποδοσφαιριστή. Από καθαρά δημοσιογραφικό ενδιαφέρον; Οχι βέβαια; Από ανθελληνική κακότητα. Τους ξέρουμε δα τους Αγγλους. Να πλήξουν την εικόνα της χώρας μας ήθελαν, η οποία κατά τα λοιπά είναι άψογη· απέκτησε μάλιστα ιδιαίτερη λαμπρότητα μετά την οριστική αθώωση των παλικαριών της φράουλας στη Μανωλάδα.

Ο Τζον Καμαρά είναι καλός παίκτης. Διεθνής με την πατρίδα του, τη Σιέρα Λεόνε. Πριν πάει στη Λαμία έπαιζε δύο χρόνια στον Απόλλωνα Σμύρνης. Και διακρίθηκε. Κάποια στιγμή μάλιστα γράφτηκε ότι ενδιαφέρονται γι’ αυτόν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, που πονάνε σχεδόν μόνιμα στην απαιτητική θέση του αμυντικού χαφ. Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Β΄ Εθνικής ο Καμαρά δεν έπαιξε. Οχι «για αγωνιστικούς λόγους», όπως συνήθως γράφεται. Αλλά για ιατρικούς. Και πάλι, όχι επειδή τον ταλαιπωρούσε κάποια θλάση. Αλλά επειδή είχε πάει στην πατρίδα του για να παίξει κατά του Καμερούν στα προκριματικά του Κόπα Αφρικα. Με την επιστροφή του, οι άνθρωποι της ομάδας, που για τα ιατρικά παίρνουν ίσως γραμμή (όπως οι περισσότεροί μας) από τη βουή και τη σύγχυση της τηλεόρασης, και από τις φοβίες που προκαλεί η λειψή γνώση, τον έβαλαν σε καραντίνα. Τους εξήγησε ότι στο Καμερούν όπου βρισκόταν για το παιχνίδι, μετρούσαν καθημερινά τη θερμοκρασία του. Και τους ζήτησε να τον εξετάσουν, όχι να τον απομονώσουν. Δεν κατάφερε όμως να τους πείσει.

Την περασμένη Κυριακή, στο παιχνίδι της ομάδας του με τη Λάρισα, ο Καμαρά κατάφερε επιτέλους να αγωνιστεί. Ανθρωπος ευαίσθητος όπως φαίνεται και περήφανος, δηλαδή άνθρωπος, σκέτο, κάτω από τη φανέλα της Λαμίας είχε φορέσει ένα μαύρο μπλουζάκι, που κάποια στιγμή το έδειξε στον κόσμο. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη γνώση των αγγλικών για να διαβάσει κανείς και να κατανοήσει το μήνυμά του: «We are West Africans. We are not a virus». Είμαστε Δυτικοαφρικανοί. Δεν είμαστε ιός. Αντί υπογραφής, τρεις σημαιούλες. Της πατρίδας του, της Λιβερίας και της Γουινέας, των τριών χωρών που τυραννιούνται από τον Εμπολα.

Στη Λαμία έγινε ό,τι σχεδόν παντού στη Δύση, που ανακάλυψε τον Εμπολα μόνο όταν απειλήθηκε η ίδια, και η οποία χρειάζεται εμβόλιο αντιφυλετισμού. Μόνο που δεν υπάρχει. Ούτε θα υπάρξει ποτέ.