«Προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός και με συμπάθεια και σεβασμό προς όσους προχώρησαν σε αυτό το εγχείρημα», είπε ο κ. Κοτσακάς, «το λέω για να μην υπάρξουν παρερμηνείες».

 

«Η ιστορία (σ.τ.σ. με την Σοσιαλιστική Τάση) ξεκίνησε το 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανερχόμενη δύναμη με 14 συνιστώσες. Σκεφτήκαμε τότε ότι πρέπει να δημιουργηθεί μία αντίστοιχη συλλογικότητα για να εκφράσει ευρύτερα αυτό το χώρο ... κάπως έτσι προχώρησε αυτό το πράγμα ... Αρκετά πριν το τελευταίο συνέδριο, συνειδητά, από κάποιους από εμάς αυτό "πάγωσε", δεν υπήρχε εδώ και κάποια χρόνια καμία απολύτως λειτουργία με την έννοια της τάσης. Ούτε συνεδρίαζε κανένα συντονιστικό πολιτικό όργανο, ούτε υπήρχαν και τηρούντο μητρώα, δεν υπήρχε απολύτως τίποτε». 

 

«Κάποιοι από εμάς προτείναμε, ότι εφόσον το συνέδριο αποφάσιζε την διάλυση των συνιστωσών και τη μετατροπή σε ενιαίο πολιτικό φορέα, δεν μπορούμε εμείς να λειτουργούμε ως κόμμα μέσα στο κόμμα. Η καλύτερη περίπτωση ήταν η μετατροπή της τάσης σε ένα ρεύμα ιδεών»

«Προχώρησε ο καιρός και την Άνοιξη που μας πέρασε ο κ. Χρυσόγονος ανέλαβε μία πρωτοβουλία με λίγους ακόμη και έγινε κατά τον ίδιο "πανελλαδική συνάντηση στελεχών" στην Αθήνα ... τα περισσότερα από αυτά τα στελέχη είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν αναζητήσετε ένα αξιόπιστο μητρώο μελών, δεν υπάρχει», είπε ο κ. Κοτσακάς.

 

«Σε αυτή τη συνάντηση ήταν καμία 50αριά άνθρωποι ... οι περισσότεροι απλοί ψηφοφόροι του κ. Χρυσόγονου στις ευρωεκλογές. Έκανα μία τοποθέτηση και προσπάθησα να τους μιλήσω σε πεδίο ιδεολογικό, πολιτικό, προγραμματικό και οργανωτικό». Στο τελευταίο «η πρόταση που κατέθεσαν ήταν να γίνει διαδικτυακά πανελλαδική ψηφοφορία με όσους ήθελαν να συμμετέχουν, για να εκλεγεί μία πολιτική γραμματεία», όπως ανέφερε.

 

«Εξήγησα ότι μέχρι σήμερα δεν έχετε ακούσει και δεν γνωρίζω άλλη τάση να έχει κάνει εκλογές, για την ανάδειξη Πολιτικής Γραμματείας. Αυτό οδηγεί σε κόμμα μέσα στο κόμμα, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο ... πολύ περισσότερο, πείτε μου ποιοι θα ψηφίσουν, με βάση ποιο μητρώο, γιατί δεν υπήρχε».

 

Ο κ. Κοτσακάς συνέχισε την αφήγησή του λέγοντας ότι «παρά ταύτα προχώρησαν σε μία εκλογή υποτίθεται πολιτικής γραμματείας, 10-11 άτομα, όπου ο γνωστός είναι ο κ. Χρυσόγονος. Έβγαλαν και μία ανακοίνωση κριτική προς τον ΣΥΡΙΖΑ».

 

«Όποιος ασκεί κυβερνητικές ευθύνες, έχει και αδυναμίες, λάθη, παραλείψεις. Η κριτική τοποθέτηση απέναντι σε ένα κόμμα δεν συνιστά εναλλακτική πολιτική πρόταση που να αφορά τους πολίτες. Φαίνεται ότι αυτό κάποιοι δεν το κατανοούν».

 

«Πριν λίγες ημέρες με πήρε ο κ. Χρυσόγονος να μου εξηγήσει προτίθενται να κάνουν συνέντευξη Τύπου, όπου θα θέσουν το θέμα να αποφανθούν τα μέλη της τάσης, πάλι με διαδικτυακό τρόπο και με παρατεταμένο τρόπο, επί τρεις ημέρες, εάν θέλουν να παραμείνουν ή να αποχωρήσουν από το ΣΥΡΙΖΑ».

 

«Μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αρκετές χιλιάδες μέλη που στο παρελθόν ήταν μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, ότι αυτή η κίνηση μπορεί να ισχυριστεί ότι εκφράζει αυτές τις χιλιάδες ανθρώπων. Ένας από αυτούς είμαι κι εγώ, ένας είναι κι ο κ. Κουρουμπλής, ο κ. Τσουκαλάς, θα μπορούσα να πω πολλούς ακόμη».

Την κριτική του κ. Χρυσόγονου «την συμμερίζομαι μόνο στο σημείο που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανοίχτηκε στην κοινωνία, την περίοδο 2012-2013. Άνθρωποι ήθελαν να ενταχθούν στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τότε εμείς συμπεριφερθήκαμε κάπως φοβικά ... στην πορεία αυτό έχει εκτονωθεί σε σημαντικό βαθμό, αλλά είναι ένα σημείο κριτικής που ευσταθεί».

Θα είχε ενδιαφέρον, εάν κατετίθετο μία εναλλακτική πρόταση, με την έννοια της πλατφόρμας, ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά, οργανωτικά, για τα μεγάλα θέματα, τα εθνικά θέματα, αλλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Το θέμα της έδρας του κ. Χρυσόγονου, αλλά και άλλων αντίστοιχων περιπτώσεων, «είναι μία αντίφαση του κοινοβουλευτισμού, όχι μόνο στην Ελλάδα ή το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Από τη μία τα Συντάγματα προσδιορίζουν την κατά συνείδηση ελευθερία του βουλευτή και από την άλλη τα κόμματα που αμυντικά θέλουν να επιβάλουν κάποιους περιορισμούς.

Όλοι οι υποψήφιοι είναι γνωστό ότι πριν από εκλογές υπογράφουν ένα κείμενο όπου αναγνωρίζουν ότι η έδρα ανήκει στο κόμμα. Στο Ευρωκοινοβούλιο δεν υπάρχει μία αντίστοιχη διαδικασία, από όσο ξέρω, να προσδιορίζει πώς ένας βουλευτής μπορεί να καταθέσει την έδρα του.