Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Η υπογραφή της επώδυνης συμφωνίας στις 12 Ιουλίου 2015 συνιστά, ομολογουμένως, μια οδυνηρή ήττα της Κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού, που πίστεψε στην ελπίδα. Οι προσπάθειες εξύμνησης, ωραιοποίησης ή ακόμα και δραματοποίησης δεν έχουν κανένα νόημα. Στην παρούσα φάση, καλό θα ήταν να επικεντρωθούμε - μέσα από μια καλόπιστη αυτοκριτική - μονάχα στα αίτια που μας οδήγησαν έως εδώ. Θα ήταν ευχής έργον να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση και το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο συγκαλείται έκτακτα και θα διεξαχθεί υπό την πίεση των εξελίξεων.
Αρχικά, θα ήταν φρόνιμο να συστήσετε στους στενούς σας συνεργάτες, Υπουργούς και μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, να αποφεύγουν τόσο τις προσωπικές αναφορές, όσο και τις αντεγκλήσεις. Οι δε ανήκοντες εις τα Εξαπτέρυγα καλό είναι να παύσουν να μιλούν στο όνομα του ιερέα. Από τα λεγόμενά τους αναβιώνουν παλιές μέθοδοι, που χρησιμοποιούντο για διάσπαση ή και για αποστασία. Αυτό αφορά και εσάς, προσωπικά. Δεν υπήρξατε, κατ' εμέ, ιδιαίτερα «συναινετικός» στις ομιλίες σας στην ΠΓ και την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και οι Υπουργοί και τα πρωτοκλασάτα στελέχη, που εναντιώθηκαν στα προαπαιτούμενα, δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Η στάση τους, όχι μόνο κατά την πεντάμηνη διαπραγμάτευση, αλλά και κατά τη διάρκεια της εξάμηνης διακυβέρνησης, μάλλον παθητική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Η Αριστερή Πλατφόρμα είναι συνετότερο αφενός να διακόψει τις εξορμήσεις στις πόλεις, αφετέρου να είναι πιο προσεκτική στις δηλώσεις της και να επικεντρωθεί στην διατύπωση μιας ολοκληρωμένης πρότασης για οριστική έξοδο από το τέλμα. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στο σενάριο για επιστροφή στη δραχμή, ουδείς παρουσίασε τουλάχιστον μία μελέτη, η οποία θα αναφέρει με ποιον τρόπο θα αντιπαρέλθουμε τα δυσμενή επακόλουθα που, αναμενόμενα, την συνοδεύουν. Θα ήταν στις παρούσες συνθήκες, άραγε, επιτυχής μία μετάβαση στο εθνικό νόμισμα;Εκτός από νηφαλιότητα, για τη σωστή διαχείριση της κατάστασης, απαιτείται σύνεση για την αποφυγή του κινδύνου διάσπασης του κόμματος. Η αδιάρρηκτη ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα.
Κύριε Πρόεδρε,
εγκλωβισμένοι στο δόγμα «εντός ΕΕ, εντός ευρώ» και χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο αντίδρασης, απορρίψατε εκ προοιμίου την οποιαδήποτε σύγκρουση. Η σταδιακή υποχώρηση σε κάθε απαίτηση των ξένων θα μπορούσε να έχει ως φυσικό επακόλουθο μόνο ένα επιπλέον μνημόνιο. Σε αυτό συνέβαλε η έλλειψη τόσο ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, όσο και μιας εναλλακτικής πρότασης και ενός σχεδίου τακτικής (ελιγμών). Επίσης, υπερεκτιμήσαμε τις δυνάμεις μας, ενώ υποτιμήσαμε αυτές των άλλων. Οι εταίροι μας δεν πείθονται από τις καλές προθέσεις και τον ορθολογισμό, που εσείς δείξατε. Άλλωστε, ήταν εμφανές ότι το παιχνίδι ήταν στημένο. Οι δανειστές δεν επεδίωκαν συμφωνία, αλλά την κατάρρευσή μας, ώστε με άνεση να επιβάλουν όσα εκείνοι επιθυμούν. Οι δε διαφωνίες και αντιρρήσεις εντός των τειχών ήταν εξίσου γνωστές.
Οφείλατε και εσείς, ως Πρόεδρος, αλλά και οι διαφωνούντες, να δράσετε χρονικά έγκαιρα και να καλέσετε τα συλλογικά όργανα του κόμματος, ώστε να συνεδριάσετε σε μια ύστατη προσπάθεια αποφυγής ενός ακόμα μνημονίου. Εδώ εστιάζεται η ευθύνη όλων σας. Και το αποτέλεσμα; Το θαρραλέο και βροντερό «ΟΧΙ» του λαού δεν εισακούστηκε και μετατράπηκε σε ένα μεγάλο και ταπεινωτικό «ΝΑΙ». Ο λαός απέδειξε για ακόμα μια φορά ότι πρωτοστάτησε. Η Κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ λιγοψύχησαν.
Το δίλημμα-ερώτημα «δραχμή ή ευρώ;» είναι πλασματικό. Η απάντηση θα δοθεί από το χρόνο. Το πραγματικό ερώτημα θα έπρεπε να είναι: «Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλουμε;» «Μπορεί η χώρα μας να ορθοποδήσει μέσα στη συγκεκριμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης;» Ζητούμενο παραμένει η ανόρθωση της χώρας, άσχετα με το πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Χρειαζόμαστε οικονομική επάρκεια και εθνική ανεξαρτησία. Αυτό ας αποτελέσει και τον βραχυπρόθεσμο στόχο του επικείμενου συνεδρίου. Αυτό περιμένει να δει ο λαός από μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, που καθόριζαν από κοινού με τους δανειστές την πορεία της Ελλάδας, διατείνεται ότι - παρά τους συμβιβασμούς - αγωνίζεται για μια οικονομικοκοινωνική δικαιοσύνη.
Πώς και με ποιο τρόπο αυτό θα επιτευχθεί; Τι μέλλει γενέσθαι; Είναι γνωστό ότι -και με την παραμικρή απόκλιση από τη συμφωνία - η στρόφιγγα θα κλείσει εκ νέου και το κασετόφωνο θα παίζει τη γνωστή μουσική. Η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Τι θα πράξει η Κυβέρνηση; Θα εφαρμόσει το αποτυχημένο πείραμα για τρίτη φορά; Θα υποταχτεί στις απαιτήσεις της- πλέον-τετράδας ή θα μπορέσει να το αλλάξει σε βασικά σημεία; Είναι αναγκαίο, λοιπόν, πριν την ψήφιση της συμφωνίας, κόμμα και Κυβέρνηση να συναντηθούν σε κλίμα ενότητας και ομόνοιας και να βρουν την κοινή τακτική, που θα οδηγήσει στη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση της πραγματικότητας, στην κοινωνικοπολιτική μετεξέλιξη και στην αναγέννηση της ελπίδας, που υποσχεθήκαμε στο λαό.
Τι περιμένουμε από εσάς;
Κύριε Πρόεδρε, εγκαταλείψτε για λίγο την πρωθυπουργική καρέκλα, βγείτε έξω, κοιτάξτε το λαό στα μάτια και ζητήστε του μια ειλικρινή συγγνώμη. Θεωρώ πως μπορούμε να συντάξουμε ένα δικό μας πρόγραμμα, να το παρουσιάσουμε στο λαό και να ζητήσουμε τη στήριξή του. Μιλήστε του ανοιχτά και ειλικρινά για τις θυσίες που πρέπει να κάνει. Αναφέρατε τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στον κρατικό μηχανισμό, το δημόσιο τομέα, τους θεσμούς, τις επιτροπές και τις δομικές αλλαγές στην ίδια την κοινωνία. Προβείτε σε πάγωμα μισθών και συντάξεων για τρία, τουλάχιστον, χρόνια. Ως αντιστάθμισμα θα μπορούσατε, μεταξύ άλλων: Αρχικά, να παράσχετε φορολογικές ελαφρύνσεις στις μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις με την υποχρέωση να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Επίσης, να κηρύξετε τον «πόλεμο» στα καρτέλ και τους μεγαλέμπορους και να αυξήσετε τους ελέγχους, ώστε να αποφευχθεί η παραμικρή αύξηση στα είδη πρώτης ανάγκης. Επιπλέον, να καταργήσετε τις offshore εταιρείες. Να δημιουργήσετε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τους συνεταιρισμούς, ώστε να γίνουν πιο ευέλικτοι και δημιουργικοί και να μην περιοριστούν μόνο στην παραγωγή, μα να επιδοθούν σε νέες καλλιέργειες, στη μεταποίηση προϊόντων και στη διάθεσή τους στην εγχώρια και διεθνή αγορά.
Θα μπορούσατε, άλλωστε, να συντάξετε επενδυτικό σχέδιο και σταθερό φορολογικό πλαίσιο για τα πέντε επόμενα χρόνια που θα εδράζεται στο αμοιβαίο όφελος. Ακόμη, εκμεταλλευτείτε, το κατά δύναμιν, τη δημόσια περιουσία με τη μορφή κοινοπραξιών. Μεγάλο ποσοστό του λαού αντιτίθεται κάθετα σε κάθε πράξη εκποίησης (ξεπουλήματος) της δημόσιας περιουσίας, ακόμα και για την εξυπηρέτηση του οποιουδήποτε χρέους. Εξάλλου, στο χέρι σας είναι να φέρετε στη Βουλή το «Νόμο περί ευθύνης Υπουργών». Κάνετε πιο αυστηρούς τους νόμους περί οικονομικών εγκλημάτων και πάρτε δρακόντεια μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και το λαθρεμπόριο. Επικεντρωθείτε στην πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής. Προχωρήστε σε μεθοδική αποδέσμευση από τα φέουδα και τους φεουδάρχες, που τείνουν να γίνουν θεσμοί με τις ευλογίες της τρόικας. Εξαντλείστε όλη σας την αυστηρότητα σε όσους φιγουράρουν στην περιβόητη λίστα «Λαγκάρντ». Καλέστε τους σε άμεση καταβολή του διαφυγόντος ποσού. Τέλος, προστατέψτε –οπωσδήποτε- την πρώτη κατοικία!
Αν ο λαός εκφράσει την εμπιστοσύνη του σε αυτό, το δικό μας ελληνικό «μνημόνιο-πρόγραμμα», δημιουργείται η βασική προϋπόθεση τον αγώνα και την σύγκρουση, την αρχή της παραγωγικής ανασυγκρότησης και την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Ο Νεοφιλελευθερισμός και ο γερμανικός ρεβανσισμός επιβάλλεται να παταχθούν.
Φιλικά και συντροφικά
Νίκος Κολοκοτρώνης
Συνταξιούχος Πολιτικός Μηχανικός Μόναχο, ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ
