Η διαφαινόμενη ανικανότητα της κυβέρνησης απέναντι σε ελάσσονα προβλήµατα δείχνει τι πραγµατικά έχει ανάγκη η χώρα και τι είδους πολιτικές εναλλακτικές πρέπει να αναζητηθούν. Οι πρώτες κυβερνητικές πράξεις δείχνουν, αφενός, µια προγραµµατική εµµονή επί του συµβολικού, προκειµένου να τραφούν οι κρυπτορατσιστικές, υπερεθνικιστικές και αυταρχικές ορέξεις ενός µέρους του εκλογικού σώµατος, να απορροφηθούν όλοι οι άστεγοι διαφυγόντες από τα ακροδεξιά µορφώµατα. Αφετέρου, το δόγµα «τάξη και ασφάλεια» και η υπόρρητη, πλην σαφής και υπαρκτή αµφισβήτηση της φιλελεύθερης ατζέντας, των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και της περιβαλλοντικής προστασίας, προσφέρονται ως αναπλήρωµα-υποκατάστατο σε όσα η παρούσα κυβέρνηση υποσχέθηκε και αδυνατεί ή δεν επιθυµεί να πράξει.
Υποσχέθηκε φοροελαφρύνσεις, και επιβάλλει µείωση του αφορολόγητου και αναβολή µείωσης ΦΠΑ. Υποσχέθηκε πολλές και καλές δουλειές, και παρατηρείται αύξηση της ανεργίας. Εξήγγειλε δηµαγωγικά µείωση των µεγάλων συντάξεων, και κατόρθωσε να αυξήσει το πλαφόν. ∆ιακήρυξε τη µείωση του ∆ηµοσίου, και πληµµύρισε τη διοίκηση µε µετακλητούς άνευ πτυχίων, µε µισθούς προκλητικούς και διορισµούς εκτάκτων εκτός ΑΣΕΠ κ.ο.κ.
Το πιο σοκαριστικό δείγµα διακυβέρνησης εκδηλώθηκε στην αναξιοπαθούσα Σαµοθράκη: µετά τον δεκαήµερο ναυτικό αποκλεισµό, ο αναρµόδιος υπουργός Τουρισµού προσέφερε στους κατοίκους απαλλαγή από φορολογικούς και εργασιακούς ελέγχους, προσέφερε ανοµία. Κλέψτε και εκµεταλλευτείτε τους εαυτούς σας: η ανοµία ως ανακούφιση και ανάπτυξη. Η ανικανότητα, συνοδευόµενη από ψευδολογία και προπαγάνδα, θα εναλλάσσεται διαρκώς µε τη µισανθρωπία και µελλοντικά µπορεί να παρεµποδίσει κρίσιµες λειτουργίες του κράτους. Η εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέµατα είναι το πιο επίφοβο πεδίο, ιδίως επειδή η Ν∆ έχει πλειοδοτήσει σε κούφια εθνικοφροσύνη.
Υπό όρους, η διακυβέρνηση Μητσοτάκη µπορεί να εξελιχθεί σε ολέθρια διακυβέρνηση Μάκρι στην Αργεντινή και να προσοµοιάσει στην ακροδεξιά ρητορική Σαλβίνι στην Ιταλία. Πάνω απ’ όλα θα φουντώνει το αίσθηµα µαταίωσης και διάψευσης, αλλά και ανασφάλειας, στα µικραστικά κεντροδεξιά στρώµατα που στράφηκαν εκλογικά προς τη συντηρητική παράταξη. Ακριβώς αυτό το αίσθηµα διάψευσης και ανασφάλειας, καθώς θα φουντώνει, αλλά και η εµπεδούµενη επίγνωση ότι η συντηρητική παράταξη είναι ικανή µόνο για πελατειακές µικροδιευθετήσεις και αναδιανοµή υπέρ των ισχυρών, θα οδηγούν σε εθνικό αδιέξοδο και κοινωνική ασφυξία.
