Μια από τις καταστροφικότερες επιπτώσεις για την υγεία μας είναι τα σκουπίδια και πιο συγκεκριμένα τα πλαστικά σκουπίδια. Επιστήμονες υπολόγισαν ότι μόνο τα τελευταία 65 χρόνια έχουν παραχθεί περίπου 8,3 δισεκατομμύρια τόνοι πλαστικού. Το μισό από αυτό το πλαστικό έχει παραχθεί τα τελευταία 13 χρόνια. Μόνο το 9% έχει ανακυκλωθεί. Τα ποσοστά ανακύκλωσης στο σημερινό κόσμο είναι απογοητευτικά, σύμφωνα με τις μετρήσεις του 2014: Ευρώπη 30%, Κίνα 25%, ΗΠΑ 9%.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τα πλαστικά καταλήγουν στο πιάτο μας! Σε περισσότερα από 500 δείγματα ψαριών που αναλύθηκαν, το 100% περιείχε μικροσκοπικές ίνες πλαστικού στο στομάχι τους, με τον αριθμό των μικροπλαστικών ινών να είναι υψηλότερος, στα είδη ψαριών που ανήκουν σε υψηλότερο τροφικό επίπεδο (π.χ. οι γόπες είχαν κατά μέσο όρο 15,4 ίνες ενώ οι λούτσοι είχαν 42,2 ίνες ανά ψάρι). Στην Ελλάδα, έπειτα από την ανάλυση των μικροπλαστικών ινών που συσσωρεύτηκαν στο ίζημα από 110 παραλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα, μόνο σε ένα δείγμα δεν περιέχονταν μικροπλαστικές ίνες. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι κάποιες ακτές ακατοίκητων νησίδων είχαν περιεκτικότητα από μικροπλαστικές ίνες, αντίστοιχη με αυτή των ακτών της Αττικής…
Ποιος ευθύνεται για αυτή την κατάσταση; Προφανώς την κυρίως ευθύνη την έχει το πολιτικοκοινωνικό σύστημα -είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!
Αλλά…
…ας πούμε και κάποια αντιδημοφιλή πράγματα. Υπάρχει μια τάση είτε να εξυμνούμε τον «σοφό» λαό είτε να λέμε κοινοτοπίες περί «έλλειψης παιδείας». Οι φωτογραφίες της σημερινής μας ανάρτησης είναι από το καλοκαίρι. Πρόκειται για την παραλία δίπλα από την ακτή Bikini στην Ποσειδώνος, ένα χιλιόμετρο από τον Άλιμο. Πρόκειται για πανέμορφη παραλία που μάλιστα σε ύψωμα υπάρχει μια υπέροχη δενδροφυτεμένη χωμάτινη διαδρομή που νομίζεις ότι είσαι σε εξωτικό μέρος.
Λοιπόν αυτός o παράδεισος λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτος σκουπίδια. Πήχτρα στα σκουπίδι. Δίπλα στα σκουπίδια κάνουν το μπάνιο τους αμέριμνα κολυμβητές και κάποιοι σε ένα υπέροχο δενδροφυτεμένο χώρο έχουν στήσει σκηνές, δηλαδή περνούν τις διακοπές τους εκεί.
Ποιος δήμος έχει την ευθύνη για αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση; Δεν έχω ιδέα. Θέλουν να την δώσουν στα αρπακτικά «επενδυτές» του Λάτση; Δεν έχω ιδέα. Υπάρχει κάποιος να μας διαφωτίσει; Η περίπτωση πάντως του Ελληνικού είναι χαρακτηριστική «ελληνική υπόθεση». Πρώτα φτιάχνουμε ένα μακέτο που σέβεται όλες τις προδιαγραφές, εγκρίνεται, και μετά έρχεται μια κυβέρνηση που επιτρέπει στον «επενδυτή» να λεηλατήσει και να καταστρέψει ένα μαγευτικό τοπίο. Για ένα πράγμα μπορεί να είναι βέβαιη η κυβέρνηση που το κάνει: οι αντιδράσεις θα είναι περιορισμένες. Οι περισσότεροι θα πουν:
- Έλα μωρέ τώρα! Η επένδυση να γίνει, καλό το περιβάλλον αλλά να βγούνε και κάποια φράγκα.
Εντάξει, φταίει ο δήμος και το κράτος, αλλά οι λουόμενοι, ο λαός, τι κάνουν; Γιατί δεν μαζεύουν τα σκουπίδια τους να τα πετάξουν σε κάποιο κάδο από έξω από την ακτή; Έλλειψη παιδείας; Δε νομίζω. Και στους Κουτόφραγκους, που υποτίθεται υπάρχει παιδεία σε αυτά τα πράγματα, προηγήθηκε κάτι απλό: φαρμακερά πρόστιμα. Έτσι μαθαίνει ο λαός. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αλλά στην Ελλάδα της λοβιτούρας και των πελατειακών σχέσεων, ο καθένας βολεύεται να κάνει ότι του καπνίσει. Ακόμα και αν αυτό είναι ενάντια στη δημόσια υγεία, ενάντια στην υγεία του εαυτού του και του παιδιού του. Ο Γκράμσι είχε γράψει ότι η σοβαρότητα των διευθυνόμενων τάξεων συνδέεται άμεσα με τη σοβαρότητα της άρχουσας τάξης. Όταν η άρχουσα τάξη είναι άρπα-κόλλα κατ’ εικόνα της φτιάχνει και τους από τα κάτω της.
