Κοίταζε τους διαβάτες που πέρναγαν από μπροστά του. Καθόταν σε κάτι που έμοιαζε με μαρμάρινο βάθρο, μπροστά από μια τράπεζα. Δίπλα του υπήρχε ένα μισοάδειο πλαστικό μπουκάλι κρασί. Κάθε τόσο έριχνε ένα χαμόγελο.

Μόνος, όπως άλλωστε οι περισσότεροι των συνανθρώπων του. Ακόμα και αυτών που είναι παντρεμένοι με παιδιά.

Έμοιαζε να αναζητά ένα νόημα, ένα περιεχόμενο. Τελικά, δεν αξίζει τον κόπο η αναζήτηση. Δεν βγαίνει νόημα.