Η κατάλληλη κίνηση στην κατάλληλη στιγμή, καθώς η Πορτογαλία είναι αυτήν τη στιγμή το ιδανικό εξιλαστήριο θύμα: Δεν έχει το βάρος και τα περιθώρια αντίστασης της Γαλλίας και της Ιταλίας, των κατεξοχήν παραβατικών του Συμφώνου Σταθερότητας χωρών, και η επιλογή της να είναι η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης στην οποία επιβάλλονται κυρώσεις να είναι μια σκληρή προειδοποίηση προς την επόμενη κυβέρνηση στη Μαδρίτη για το τι την περιμένει αν χαλαρώσει την ήδη κατά το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ανεπαρκή δημοσιονομική της πειθαρχία.

Επιπλέον, με δεδομένη την πρόσφατη δημόσια μομφή του επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, προς τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, για χαλαρή στάση απέναντι στην παραβατική Γαλλία, είναι λογικό στις Βρυξέλλες να αναζητούν μια εξισορρόπηση με αυστηρή εφαρμογή των προβλεπομένων από τις Συνθήκες. Ο Κόστα έχει φέρει σε δύσκολη θέση την κεντροδεξιά αντιπολίτευση, καθώς ως η προηγούμενη κυβέρνηση είναι σχεδόν καθ' ολοκληρίαν υπεύθυνη για τις δημοσιονομικές αποκλίσεις, ενώ στη γειτονική Ισπανία η μη συμμόρφωση προς τις Συνθήκες οφείλεται σε προεκλογική σχετική χαλάρωση του απερχόμενου Ραχόι.

Κατά της επιβολής κυρώσεων τάχθηκε και ο κεντροδεξιός πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ντε Σούσα, που ζήτησε δημόσια τη στήριξη της χώρας του στη διαμάχη με την Κομισιόν από τη... Γερμανία! Είναι πολύ πιθανόν η Κομισιόν να επιχειρεί να κατευνάσει τους Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ, που την κατηγορούν για συνολική χαλαρότητα στην εποπτεία εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας, καθώς είναι βέβαιο ότι η Γαλλία και η Ιταλία για ευνόητους λόγους δεν πρόκειται να συναινέσουν να γίνει η Λισαβόνα η... Ιφιγένεια εφαρμογής της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Εκ των πραγμάτων, δηλαδή, η μικρή Πορτογαλία δεν είναι μόνη της, καθώς οι τρεις άλλοι «παραβάτες», Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία, γνωρίζουν ότι αν τιμωρηθεί η Λισαβόνα, θα πρέπει ή να διακινδυνεύσουν την επιβολή σε βάρος τους κυρώσεων ή να επιδείξουν αυτοπειθαρχία, με απρόβλεπτο κοινωνικό και πολιτικό εσωτερικό κόστος.