«Δεν συζητείται η Θεία Κοινωνία, η συνάθροιση είναι κάτι διαφορετικό», σχολίασε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναφερόμενος στα περιστατικά παραβίασης των περιορισμών της καραντίνας από κληρικούς, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν ακόμα και με επαίνους από μερίδα της Εκκλησίας.

Η αποδοχή των περιορισμών στη λειτουργία των ναών πυροδότησε μια πρωτοφανή για συντηρητική κυβέρνηση αντικυβερνητική ρητορική, αλλά και αμφισβήτηση του Ιερώνυμου μέσω μιας υφέρπουσας «διαδοχολογίας».

Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος πρώτος συνέδεσε την αναταραχή στο εσωτερικό της Εκκλησίας με τη διαδοχή του Ιερώνυμου, ασκώντας κριτική και στα δύο «στρατόπεδα». Επέκρινε τις «έξωθεν και έσωθεν» κριτικές προς τις αποφάσεις της Εκκλησίας και μίλησε για «πρόσωπα άγευστα εκκλησιαστικότητας», που «αποπειρώνται να τοποθετήσουν την Εκκλησία στο προσωπικό τους εκκρεμές μεταξύ συντηρητισμού και προοδευτισμού» και «διακηρύττουν απαξιωτικές κριτικές για ατολμία, συμβιβασμό και διάθεση υποταγής στον Καίσαρα». Ο Χρυσόστομος επέκρινε εμμέσως και τον εκκλησιαστικό Τύπο, μιλώντας για πρόσωπα που, «κατά τη συνήθη τακτική τους, σε καιρούς άκαιρους, μεταξύ των άλλων προσπαθούν να πυροδοτήσουν κλίμα διαδοχολογίας και εσωτερικού διχασμού», ενώ τους καταλόγισε ότι «συμπεριφέρονται σαν κόλακες των 'καισαροπαπικών αυλών'. Ο πόλεμος κατά των προσώπων, όπως και κατά των θεσμών, έχει δυστυχώς αρνητικό αντίκτυπο σε όλο το εκκλησιαστικό σώμα, γιατί, αν ένα μέλος πάσχει, συμπάσχουν όλα τα μέλη και το ίδιο το σώμα» προειδοποίησε.

«Μήπως τώρα, που παιδαγωγικά επιτρέπει ο Θεός να στερηθούμε κάποια πράγματα, να δουλέψουμε μέσα μας με τιμιότητα και να μην ψάχνουμε εχθρούς για να διχαστούμε;» αναρωτήθηκε, με τη σειρά του, ο μητροπολίτης Φθιώτιδας Συμεών, υπογραμμίζοντας ότι «δεν είναι η ώρα της κριτικής, αλλά της αυτοκριτικής». Για τις επιπτώσεις τού «έντονα αντιεκκλησιαστικού κλίματος» στην «επόμενη μέρα» της πανδημίας μίλησε και ο μητροπολίτης Θηβών Γεώργιος.