Αμηχανία, επανάληψη, φόβος, οι λέξεις που θα χαρακτήριζαν την συνέντευξη τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ.  Αμηχανία για τα μεγάλα θέματα το σχέδιο δράσης και τον προσανατολισμό στην εξωτερική πολιτική.

Επανάληψη και αναμάσημα των ακροτήτων της Έκθεσης Πισσαρίδη για την οικονομία και δοκιμασμένες συνταγές ύφεσης που έρχονται κατευθείαν από τα πιο συντηρητικά μοντέλα που και το ίδιο το ΔΝΤ έχει αφήσει στο «συρτάρι με τις αποτυχίες».

Φόβος για πανδημία και προσφυγικό.

Ο «Μωυσής» δεν νίκησε τελικώς την πανδημία την Άνοιξη , και το προσφυγικό δεν λύνεται ούτε με απάνθρωπες εξυπνάδες του τύπου «κάντε τους τη ζωή δύσκολη να μην έρχονται» ούτε με ακροδεξιές κορώνες δημάρχων της ΝΔ και στελεχών της.

Τέλος και πάνω απ΄ όλα, σταθερή γραμμή και μέτρα για τους φίλους του , συν επίδειξη καλυμμένου αυταρχισμού και πυγμής για την μεγάλη μεταρρύθμιση η κατάργηση του ασύλου, σκέψεις κατάργησης των εργασιακών κεκτημένων, στράτευση στα 18, μείωση του δώρου Χριστουγέννων, απελευθέρωση απολύσεων στις εποχικές επιχειρήσεις…

Βεβαίως και τα απαραίτητα μηνύματα αισιοδοξίας, «70 δις μας έρχονται για επενδύσεις» χωρίς εξηγήσεις, χωρίς διαδικασία, χωρίς χρονικό προσδιορισμό, χωρίς εθνικές προτεραιότητες για ανάπτυξη, χωρίς σχέδιο

Με τους μικρομεσαίους στον Καιάδα. Για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, ο κ. Μητσοτάκης δεν εξήγγειλε κανένα ουσιαστικό μέτρο, παρά επέμεινε σε αποτυχημένες επιλογές όπως η επιστρεπτέα προκαταβολή, τη στιγμή που το 60% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν έχει πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, αντιμετωπίζοντας σοβαρά ζήτημα βιωσιμότητας.

Ο κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε τη συνέχιση του προγράμματος «Συν-εργασία», ένα πλήρως αναποτελεσματικό πρόγραμμα που στην ουσία επιδοτεί μισή δουλειά και μισό μισθό, αντί να τον ενισχύει. Οι δε φοροελαφρύνσεις που εξαγγέλθηκαν δεν έχουν ορίζοντα, αλλά κυρίως δεν οδηγούν σε πραγματικές φοροελαφρύνσεις, καθώς η κυβέρνηση τις έχει πάρει πίσω με πολλούς τρόπους.

Αμηχανία, επανάληψη, φόβος, ακριβώς αντίθετα συναισθήματα από την αυτοπεποίθηση που έγραφε το σύνθημα στην πλάτη του κ Μητσοτάκη.

Γιατί και η κοινωνία και τα σόου της κάποτε εξαντλούνται. Γιατί η Ελλάδα μπορεί καλύτερα, γιατί η Ελλάδα αξίζει καλύτερα, γιατί οι ηγεσίες εκλέγονται για να αντιμετωπίζουν κρίσεις με την κοινωνία όρθια, γιατί το κλαψούρισμα η ελεεινολογία και η αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση δεν μπορούν να σε πάνε μπροστά.