1. Το «Alter-Summit» φέρνει στο προσκήνιο μνήμες από τις δράσεις του «Κοινωνικού Φόρουμ» και των «αντιπαγκοσμιοποιοτικών» κινημάτων της περασμένης δεκαετίας, των οποίων τα μηνύματα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες βαθιάς κρίσης. Η «πρωτοβουλία» για τη δημιουργία «Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου» (ΕΛΕ) του ελληνικού δημόσιου χρέους, χαιρετίζει τις εργασίες του «Alter-Summit» και συμμετέχει σε αυτές από τη θέση του «παρατηρητή». Η πραγματοποίηση από την Ε.Λ.Ε. το Μάϊο 2011 στην Αθήνα, μεγάλης διεθνούς συνάντησης εκπροσώπων πολλών κινημάτων από διάφορες χώρες για διαγραφή του χρέους, κατέληξε στη γνωστή «Διακήρυξη της Αθήνας», για το χρέος, τη λιτότητα, την κοινή δράση και την αλληλεγγύη. Με χαρά μας διαπιστώνουμε ότι πολλά στοιχεία της «Διακήρυξης», περιέχονται στο «Μανιφέστο των Λαών» του «Alter-Summit».
2. Στη «Διακήρυξη της Αθήνας», τονίζονταν ότι το Χρέος είναι προϊόν της κρίσης υπερ-συσσώρευσης του συστήματος και των νέο-φιλελεύθερων πολιτικών που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες και ειδικότερα στις πολιτικές της «ευρωζώνης» που προωθούνται από τους διάφορους «πυλώνες» της (ΕΚΤ, Σύμφωνο Σταθερότητας, Μηχανισμός Στήριξης, Σύμφωνο για το Ευρώ, Δημοσιονομικό Σύμφωνο, Εξάμηνα Συντονισμού, κά). Τα μέτρα λιτότητας, τα «Μνημόνια» και οι δανειακές συμβάσεις, εξυπηρετούν τους πιστωτές και τους βασικούς κατόχους του χρηματιστικού κεφαλαίου, σε κάθε χώρα και διεθνώς.
3. Ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια βιώνει πολιτικές «δήμευσης», του εισοδήματος που οδηγούν σε «φτωχοποίηση» του (περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών, ξεθεμελίωση εργασιακών σχέσεων, εκρηκτική αύξηση της ανεργίας κά), καθώς και στην λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας. Οι πολιτικές αυτές επιδεινώνουν την κρίση και δεν επιλύουν το πρόβλημα του χρέους. Οι ομολογίες αξιωματούχων του ΔΝΤ και της ΕΕ, για «λάθη» και «παραλήψεις», είναι υποκριτικές από τη στιγμή που επιμένουν στην ίδια πολιτική η οποία εξυπηρετεί τους πιστωτές και τις κυρίαρχες ελίτ στην Ελλάδα και ευρωζώνη.
4. Αυτό που πρέπει άμεσα να γίνει είναι η ανατροπή των πολιτικών λιτότητας με ακύρωση του Μνημονίου, καταγγελία των δανειακών συμβάσεων και διαγραφή του χρέους, τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους (πάνω από 80%), αξιοποιώντας τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου («κατάσταση ανάγκης», «απεχθές χρέος», συμφωνία Βιέννης, κά). Η αθέτηση πληρωμών και το «μορατόριουμ» στα τοκοχρεολύσια, είναι αποφασιστικό μέσο πίεσης για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Στο ψευτοδίλημμα «που θα βρούμε τα λεφτά» για να επιβιώσουμε, απαντάμε ότι τα επόμενα τρία χρόνια τα τοκοχρεολύσια ανέρχονται κοντά στα 60 δις (18-20 δις € το χρόνο). Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις άμεσες ανάγκες χωρίς κανένα νέο δανεισμό μέχρι να πάρει εμπρός η «παραγωγική ανασυγκρότηση». Η διαγραφή του χρέους πρέπει να γίνει σε βάρος των κατόχων του χρηματιστικού κεφαλαίου και όχι σε βάρος άλλων λαών (ο συσσωρευμένος πλούτος του 1% του πληθυσμού της Γης ανήλθε το 2012 στα 53 τρις δολάρια σχεδόν στο ύψος ενός παγκόσμιου ΑΕΠ). Αυτή η μικρή μειοψηφία του πλούτου (η χρηματιστική ελίτ σε όλες τις χώρες μαζί και στην Ελλάδα) είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες των off-shore εταιριών και οι «πελάτες» των φορολογικών παραδείσων σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
5. Ωστόσο τα παραπάνω δεν αρκούν. Χρειάζεται συνολικότερη δέσμη μέτρων ώστε να ελεγχθούν οι μηχανισμοί άδικης κατανομής και ανακατανομής εισοδήματος και πλούτου. Χρειάζεται να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο οι τράπεζες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις άλλες χώρες της ευρωζώνη και γενικότερα σε όλες τις χώρες, προκειμένου να χτυπηθούν οι μηχανισμοί της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και παρασιτισμού, που σε συνθήκες «χρηματιστικοποίησης» (financialisation) έχουν πάρει τερατώδεις διαστάσεις. Με δεδομένο ότι οι «αγορές» έχουν αποτύχει στη διασφάλιση θεμελιωδών «κοινωνικών αναγκών» σε όλους του πολίτες, χρειάζεται σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας και αύξησης των θέσεων εργασίας για μείωση της ανεργίας, χρησιμοποιώντας ως βασικό μοχλό το «δημόσιο χώρο» (ΔΕΚΟ, ΠΔΕ, Αυτοδιοίκηση, κοινωνικές υπηρεσίες, κά).
6. Το τελευταίο προϋποθέτει ισχυρή ανάπτυξη κινήματος «αντίστασης-αλληλεγγύης-ανατροπής» και συντονισμός δράσης σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο. Χρειάζεται επίσης την ανάδειξη κυβερνήσεων που υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα, ξεκινώντας από τις χώρες που οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ελπίζουμε η αρχή να γίνει από την Ελλάδα και το «παράδειγμα» της να επεκταθεί και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, σηματοδοτώντας μια αληθινή «άνοιξη» των ευρωπαϊκών λαών». Η ΕΛΕ με τις παρεμβάσεις της (συναντήσεις, συνέδρια, εκδηλώσεις, υπογραφές κά), προσπαθεί να συμβάλλει στο μέτρο του δυνατού σε αυτήν την κατεύθυνση και θα στηρίξει πρωτοβουλίες και κοινές δράσεις σε ευρωπαϊκό, μεσογειακό και διεθνές επίπεδο.
Αθήνα 8.6.2013
(*) Η παρέμβαση έγινε εκ μέρους της «πρωτοβουλίας» για τη δημιουργία «Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου» (ΕΛΕ) του Χρέους
Email: [email protected] Blog: ytoliosblog.wordpress.com
