Η Ελλάδα το 2010 και το 2015 έκανε δύο ιστορικά προοδευτικά βήματα στο δίκαιο ιθαγένειας. Για πρώτη φορά υιοθέτησε το δίκαιο του εδάφους μαζί με το δίκαιο του αίματος αλλά και κατήργησε τις πελατειακές διαδικασίες απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, καθιερώνοντας ενιαίους κανόνες για όλα τα παιδιά νόμιμων μεταναστών που γεννιούνται ή πηγαίνουν σχολείο στην Ελλάδα.
Στη δύσβατη αυτή πορεία, έχουμε παρακολουθήσει την αβάσταχτη ιδεολογική υποκρισία της ελληνικής Δεξιάς να ξεδιπλώνεται στο δημόσιο λόγο ποικιλοτρόπως.
Αρκεί να ανατρέξει κανείς σε παλαιότερες δηλώσεις Σαμαρά για «νόμο-μαγνήτη για την προσέλευση λαθρομεταναστών», αναφερόμενος στο νόμο 3838/2010 περί κτήσης ιθαγένειας για τα παιδιά νομίμως διαμενόντων μεταναστών. Είτε να ανατρέξει στο σχετικό νόμο του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, που υπερψήφισαν όλοι πλην της δεξιάς και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά.
Οι Έλληνες δεξιοί διαπνέονται από μια διττή αντίληψη της «ελληνικότητας». Στη φαντασιακή τους έννοια για το «Έθνος», μπορεί ν’ ανήκει μόνον όποιος «τους» συμφέρει. Τα υπόλοιπα παιδιά, οι άλλοι «Γιάννηδες» ακόμη κι αν διαβιούν χρόνια στη χώρα μας και λαμβάνουν ελληνική παιδεία, θα παραμένουν «ξένο σώμα», εκτός βέβαια εάν τους εγγυηθούν μία μελλοντική «photo opportunity».
Όλη αυτή η ιδεολογική αντίφαση της ελληνικής δεξιάς προδίδει τη βαθιά παλαιοκομματική λογική που εξουσιάζει τη συμπεριφορά της. Είναι η πάγια δεξιά αντίληψη που έχει κακοποιήσει τη χώρα και που θέλει να λειτουργούμε με ατομικές εξυπηρετήσεις, με πολιτικές χαριστικές αποφάσεις κι όχι με βάση ενιαίους κανόνες για όλους. Ακόμη και την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας την αντιλαμβάνονται αποκλειστικά ως μία ευκαιρία για ρουσφέτι. Η ελληνική ιθαγένεια δεν ήθελαν να αποδοθεί στον Γιάννη Αντετοκούμπο με βάση διαφανείς κανόνες, ήθελαν να την απονείμουν αυτοί κατ’εξαίρεση, χαριστικά.
Τι πιστεύει, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης για όλα εκείνα τα παιδιά νόμιμων μεταναστών που μεγαλώνουν στη χώρα μας; Μήπως έχει μεταβάλλει τις απόψεις του για ζητήματα ιθαγένειας;
Ή απλώς προσπαθεί, γι΄ άλλη μια φορά, να καρπωθεί τυχοδιωκτικά την επιτυχία ενός χαρισματικού παιδιού, που το απολυτήριό του έγραφε «αλλοδαπός», εξαιτίας των πολιτικών επιλογών του κόμματός του;
Αν, λοιπόν, η μεταρρυθμιστική προσπάθεια που ξεκίνησε το 2010 και ολοκληρώθηκε το 2015 εξαιτίας της απόφασης-της πλειοψηφίας κι όχι όλων των δικαστών-του ΣτΕ, αποτυπώνει την πολιτική προσέγγιση μιας προοδευτικής κοινωνίας απέναντι στο ζήτημα της ιθαγένειας, ο κ. Μητσοτάκης απέχει απ’ αυτήν παρασάγγας.
Διότι σύμφωνα με τις πάγιες ιδεολογικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας ο Γιάννης Αντετοκούμπο αν γεννιότανε ξανά στην Ελλάδα και πάλι δεν θα είχε δικαίωμα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας.
Δείτε εδώ:
