Οι σπασμωδικές αντιδράσεις της πανικόβλητης κυβέρνησης με γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω, στην εποχή του σχολείου. Και μου θυμίζουν έναν καλό μου φίλο, ο οποίος δεν διακρίνονταν για τις σχολικές επιδόσεις του, χωρίς αυτό βέβαια να τον εμποδίσει να πετύχει στη ζωή, ως επιχειρηματίας αργότερα. Ο φίλος μου λοιπόν, εκ συστήματος κάθε φορά διάβαζε καλά ένα μόνο από τα δεκάδες κεφάλαια της ύλης των μαθημάτων.
Όποτε τον σήκωνε λοιπόν ο καθηγητής στον πίνακα ή όταν είχαμε προφορικές εξετάσεις, εκείνος εξέτρεπε τεχνηέντως τη συζήτηση από εκείνο που του ζητούσαν να απαντήσει, σε εκείνο που εκείνος είχε διαβάσει και γνώριζε καλά. Όταν ο μαθηματικός του ζητούσε, για παράδειγμα, να λύσει μια εξίσωση δευτέρου βαθμού, εκείνος ανταπαντούσε: «Εξισώσεις δεν ξέρω κε καθηγητά, ξέρω όμως πολύ καλά από ακολουθίες».
Το κόλπο άλλες φορές έπιανε κι άλλες όχι. Κάποιοι καθηγητές έπεφταν στην παγίδα του και τον ρώταγαν, πράγματι, αυτά που εκείνος δήλωνε ότι ήξερε. Κι έτσι ξέφευγε από τις δυσκολίες. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν έδινε ποτέ την εικόνα του εντελώς αδιάβαστου.
Το κόλπο του φίλου μου, της δια του αντιπερισπασμού μετατόπισης του ενδιαφέροντος σε γνώριμα γι’ αυτόν πεδία, αν και παιδαριώδες, με τα χρόνια εξελίχθηκε σε επικοινωνιακή τεχνική, πολύ προσφιλή σε κυβερνήσεις που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη.
Όπως πιάστηκε τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη… αδιάβαστη. Καθώς αποδείχθηκε, δυστυχώς εκ του αποτελέσματος και μάλιστα με πολύ οδυνηρό τρόπο, ότι αυτή έχει προκαλέσει το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξ αιτίας του χωρίς ελέγχους ανοίγματος των συνόρων το καλοκαίρι.
Αλλά και ακόμη, πιάστηκε να έχει σπαταλήσει τον χρόνο που είχε στη διάθεσή της και να μην έχει ενισχύσει το σύστημα υγείας ούτε με εξοπλισμό, ούτε με εξειδικευμένο στελεχιακό υγειονομικό προσωπικό. Κι ακόμη, πιάστηκε να μην έχει προβλέψει τίποτε για να εμποδίσει τον συνωστισμό στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα σχολεία, στις εκκλησίες και στους υπόλοιπους δημόσιους χώρους.
Εν ολίγοις, το δεύτερο και ισχυρότερο από το πρώτο κύμα της πανδημίας αποκάλυψε τη γύμνια της κυβέρνησης, η οποία το μόνο που έκανε για να αντιμετωπίσει την υγειονομική κρίση ήταν να πληρώνει τα ΜΜΕ για να κρύβουν την αλήθεια και να την αποθεώνουν.
Γι’ αυτό και είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που το δεύτερο κύμα της πανδημίας μας χτυπά περισσότερο σε σχέση με το πρώτο…
Την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση πάντως, την αποδεικνύουν και οι προσφιλείς της, μέχρι πρότινος, δημοσκοπήσεις. Οι οποίες αποκαλύπτουν αναστροφή του υπέρ της κυβέρνησης κλίματος που είχε παγιωθεί από τις περσινές εκλογές μέχρι πρόσφατα, με το 56% των πολιτών να δηλώνουν σήμερα ανοικτά δυσαρεστημένοι από την όλη διαχείριση της πανδημίας.
Έτσι, με την πλάτη στον τοίχο, η κυβέρνηση φέρνει στην επιφάνεια τις δικές της… ακολουθίες, στις οποίες όπως καλά γνωρίζει, πιάνει πουλιά στον αέρα. Οι ακολουθίες για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το προνομιακό δηλαδή γι’ αυτήν πεδίο, ήταν και παραμένει η διαχείριση του φόβου των πολιτών και η υπέρ αυτής ανάδειξη των ζητημάτων της ασφάλειας.
Σαν καλή δεξιά κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι οι δεξιοί και ακροδεξιοί ψηφοφόροι της έχουν πολύ ψηλά στην ατζέντα τους τα θέματα της ασφάλειας. Ο δεξιός και κυρίως ο ακροδεξιός ψηφοφόρος μπορεί να κινδυνεύει να πεθάνει από την αρρώστια και να μη μιλήσει.
Μπορεί να έχει χάσει τη δουλειά του και να μην έχει στον ήλιο μοίρα και να μην αντιδράσει. Μπορεί ακόμη να απειλούνται εδώ και μήνες τα κυριαρχικά δικαιώματα του εθνικού χώρου της πατρίδας του και να μην ανησυχήσει. Άμα όμως υποψιαστεί διασάλευση της… δημοσίας τάξεως, τότε γίνεται… Τούρκος. Και δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Να λοιπόν οι ακολουθίες του φίλου μου που μας ακολουθούν ακόμη και σήμερα στη δημόσια ζωή.
Μόλις ο Μητσοτάκης αντιλήφθηκε ότι ζορίζουν τα πράματα, έβγαλε από το συρτάρι του την ατζέντα της… δημοσίας τάξεως.
Πρώτα ήρθε το επεισόδιο με τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου. Ένα μεμονωμένο εγκληματικό περιστατικό που ανάγεται στη σφαίρα του κοινού ποινικού δικαίου, το οποίο αναδείχθηκε εντέχνως ως το κορυφαίο παθολογικό σύμπτωμα της ανώτατης εκπαίδευσης και ως ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος των πανεπιστημίων σήμερα. Για να επιτρέψει στον πρωθυπουργό να ανοίξει την ατζέντα του τρόμου και να εμφανιστεί ως ο προστάτης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Όμως δεν του βγήκε.
Γιατί οι πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές τους αφετηρίες και τις πολιτικές τους αντιλήψεις, δεν… μάσησαν το παραμύθι να γίνουν τα πανεπιστήμια αστυνομοκρατούμενες φυλακές για να ικανοποιηθεί το κοινό περί ασφάλειας αίσθημα και να σωθεί πολιτικά η κυβέρνηση της ΝΔ. Και απέρριψαν ως υπερβολικές και σε κάθε περίπτωση ως εκτός τόπου και χρόνου τις προτάσεις του πρωθυπουργού, να υπάρχει αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια και να θεσμοθετηθεί ελεγχόμενη είσοδος με ταυτότητα σε αυτά, σαν να είναι ιδιωτικές εταιρείες ή ακόμη και γραφεία υπουργών.
Αντίθετα, οι πρυτάνεις και σωστά, πρόταξαν τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα των πανεπιστημίων, με τις τραγικές ελλείψεις ακαδημαϊκού και διοικητικού προσωπικού, καθώς και προσωπικού φύλαξης και καθαριότητας, με τις οποίες είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν εν μέσω πανδημίας.
Αν ο φίλος μου είχε μόνο τις ακολουθίες σαν άλλοθι, η κυβέρνηση της Νεοδεξιάς είναι πολύ πιο διαβασμένη επικοινωνιακά. Επιστράτευσε λοιπόν, σαν plan b μετά την αποτυχία του σχεδίου με τα πανεπιστήμια, τον… τρομερό κίνδυνο από τις ενδεχόμενες συγκεντρώσεις και πορείες ενόψει της ημέρας του Πολυτεχνείου.
Δεν μας φταίνε οι συνωστισμοί στα σχολεία, δεν μας φταίει η… σαρδελοποίηση στα λεωφορεία και τα Μετρό, δεν μας φταίνε οι ουρές στις εκκλησίες και στα προσκυνήματα, δεν μας φταίει καν που τα νοσοκομεία δεν έχουν κρεβάτια και υγειονομικό προσωπικό να περιθάλψουν τους χιλιάδες ασθενείς, μας φταίει όμως η πορεία του Πολυτεχνείου.
Για να προστατέψουν δε τον εαυτό τους από τυχόν επιθέσεις της αντιπολίτευσης που θα αμφισβητούσε τα δημοκρατικά φρονήματα της… κυβερνήσεως, επιστρατεύθηκε από τον πρωθυπουργό, σαν λαγός από το καπέλο του, το επιχείρημα ότι στο Πολυτεχνείο δεν ήταν μόνον αριστεροί, αλλά και δεξιοί.
Πόσες φορές, άλλωστε, δεν είδαμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Βορίδη, τον Πέτσα και τα άλλα παιδιά να ηγούνται γαλάζιων μπλοκ σε πορείες του Πολυτεχνείου…
Η δήλωση του πρωθυπουργού πάντως, τους μόνους που… τρόμαξε ήταν οι ασφαλίτες και χαφιέδες που τότε βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, σε διατεταγμένη προφανώς υπηρεσία, οι οποίοι φοβήθηκαν ότι ο Μητσοτάκης έχει σκοπό να τους βγάλει την κουκούλα 47 χρόνια μετά…
«Απορία ψάλτου βηξ» θα έλεγε ο σοφός λαός. Μόνο που αυτός ο βήχας της κυβέρνησης έχει θύματα τα νέα παιδιά που, ευρισκόμενα στην ακμή της επαναστατικότητάς τους, αντιδρούν υγιώς στο δόγμα «νόμος και τάξη» που, κάθε φορά που βρίσκεται στα δύσκολα, επιστρατεύει η κυβέρνηση της Νεοδεξιάς για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.
Πάντως, για να μην είμαστε άδικοι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε ένα πράγμα τουλάχιστον συλλαμβάνεται να είναι απολύτως συνεπής.
Τόσο για τη ραγδαία εξάπλωση της πανδημίας, όσο και για τον κίνδυνο από ενδεχόμενη πορεία την ημέρα του Πολυτεχνείου, το δάχτυλο της κυβέρνησης δείχνει πάντα, με πρωτόγνωρη γι’ αυτήν συνέπεια, την ίδια ηλικιακή ομάδα.
Αλίμονο στους νέους!
