to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

20:30 | 02.07.2014

Πολιτική

Αλ. Τσίπρας στο Αμύνταιο: Στόχος μας ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο για την υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου

Αποσπάσματα Ομιλίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αμυνταίου


Στόχος μας δεν είναι να κάνουμε μια πολιτική εκδήλωση για να καταθέσουμε τις δικές μας θέσεις και τις δικές μας προτάσεις. Στόχος μας είναι πέρα και έξω από πιθανές διαφορετικές οπτικές που μπορούμε να έχουμε σε μια σειρά από ζητήματα, ακόμα και στο μείζον θέμα της ενέργειας, του ενεργειακού σχεδιασμού, στόχος μας είναι να συγκροτήσουμε ένα πλατύ παλλαϊκό πολυσυλλεκτικό, κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο, για την υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου, για την υπεράσπιση της εθνικής σημασίας, στρατηγικής σημασίας για την εθνική οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας μας, μιας Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.

Δεν υπερασπιζόμαστε -όπως κάποιοι λένε- μια συντεχνία εργαζομένων που ασχολούνται μόνο με το να υπερασπιστούν κάποια προνόμια. Ακόμα κι αν τα προνόμια αυτά κάποτε υπήρχαν, σήμερα όλοι μας ζούμε στις εποχές της Μνημονιακής βαρβαρότητας, των μεγάλων περικοπών στους μισθούς στα εισοδήματα... Συνεπώς, ακόμα κι αυτό είναι άστοχο να το λέει κανείς, εδώ ερχόμαστε να υπερασπιστούμε όχι μονάχα το δικαίωμα των εργαζόμενων στην εργασία, που είναι μια πολύ σημαντική αξία, εδώ ερχόμαστε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του ελληνικού λαού να διατηρήσει στο δικό του έλεγχο και στη δική του κατοχή, μια επιχείρηση που στήθηκε από το δικό του υστέρημα και το δικό του ιδρώτα, θα έλεγα, εδώ και 65 χρόνια.

Πριν από λίγο επισκέφτηκα τον ΑΗΣ Αμυνταίου, συναντήθηκα με τους εργαζόμενους, κάποιος από τη Διοίκηση με πληροφόρησε ότι η ίδρυση της ΔΕΗ –κοιτάξτε σύμπτωση- έγινε στις 2 Ιουλίου το 1950. Σήμερα έχουμε 2 Ιουλίου 2014. 64 χρόνια μετά, έρχεται στη Βουλή νόμος και συζητείται μέσα από διαδικασίες-εξπρές, και από διαδικασίες που φανερώνουν την πρόθεση να κρύψουν ένα τόσο μεγάλο εθνικής σημασίας θέμα, από το λαό αλλά και από τους ίδιους τους βουλευτές, μέσα από το θερινό τμήμα των 100 βουλευτών. Έρχεται λοιπόν στη Βουλή νόμος που προβλέπει τη διάλυση την ιδιωτικοποίηση, την εκποίηση -θα έλεγα εγώ- του 30% της ΔΕΗ, κυρίως όμως των πιο παραγωγικών μονάδων, των λιγνιτικών πεδίων Υ/Δ εργοστασίων,.. φραγμάτων, δηλαδή ενός πλούτου που είναι εξαιρετικά δύσκολο κανείς να τον κοστολογήσει.

Και μάλιστα έναντι ενός ευτελούς τιμήματος που θα’ λεγε κανείς ότι μπορεί να το συγκρίνει μονάχα με το κόστος κατασκευής ενός μονάχα ΥΔ σταθμού.

Εδώ φίλες και φίλοι δεν πρόκειται για ένα θέμα μονάχα της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας.

Δεν πρόκειται για μια αντίθεση ιδεολογική ή πολιτική που μπορεί να έχει το κόμμα της αντιπολίτευσης με την πολιτική της κυβέρνησης για ιδιωτικοποιήσεις γενικά και αόριστα δημόσιων οργανισμών. Εδώ πρόκειται για ένα εθνικής σημασίας θέμα.

Ένα θέμα που δεν αφορά μονάχα το μέγιστο ζήτημα της εργασίας για χιλιάδες εργαζόμενους, δεν το υποτιμώ καθόλου. Αφορά κυρίως την προοπτική της χώρας και τη δυνατότητά της να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της να μπορέσει να οδηγηθεί με ασφάλεια στην έξοδο από την κρίση, αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση, αφορά την ίδια την ασφάλεια και την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας.

Επιτρέψτε μου μια μικρή ιστορική αναδρομή. Σας μίλησα για όσα συνέβησαν 64 χρόνια πριν. Και σήμερα μέσα σε μια νύχτα μια κυβέρνηση που στερείται της πλειοψηφίας στη βούληση του λαού, αλλά έχει μια τεχνητή πλειοψηφία σε αυτή τη Βουλή, που εκλέχτηκε πριν από δυο χρόνια, επιχειρεί να πράξει.

Το 1950 όταν αποφασίστηκε η ίδρυση της ΔΕΗ υπήρχαν 385 ιδιωτικές εταιρείες που παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια, από τις οποίες κάποιες είχαν απλή άδεια, κάποιες προνομιακή άδεια, κάποιες ήταν δημοτικές ή κοινοτικές. Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούσαν ήταν το πετρέλαιο και ο γαιάνθρακας. Εισαγόμενα υλικά, πράγμα που έκανε την παραγωγή ενέργειας εξαιρετικά κοστοβόρα, που σήμαινε, για όσους τα έζησαν, ηλεκτρισμό είχε μονάχα το 55% του ελληνικού πληθυσμού. Και η πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα ήταν ένα αγαθό πολυτελείας. Μέσα σε λίγα χρόνια, πράγματι, μετά την ίδρυση της ΔΕΗ, η οποία ιδρύθηκε από χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τι ιταλικές επανορθώσεις, τότε, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γερμανικές ακόμα είναι ζητούμενο, δεν ήρθαν ποτέ. Εμείς λέμε ότι κι αυτές πρέπει κάποια στιγμή να διεκδικηθούν, όχι για να επαναφέρουμε πίσω τη ΔΕΗ. Δε θα τη χάσουμε τη ΔΕΗ. Σας το εγγυώμαι αυτό. Αλλά πρέπει να διεκδικηθούν, γιατί είναι ιστορική υποχρέωση.

Από τον προϋπολογισμό λοιπόν, από τις ιταλικές επανορθώσεις και από το σχέδιο Μάρσαλ τότε, για την μεταπολεμική ανασυγκρότηση. Κι έτσι δημιουργήθηκε η δυνατότητα να γίνει αυτό το αναπτυξιακό θαύμα. Να γίνει φθηνή η παραγωγή και το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας προς τους πολίτες, και να πάει η ηλεκτρική ενέργεια και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, στο πιο απομακρυσμένο νησί της πατρίδας μας. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι αν δεν είχαν επιλέξει τότε τη ΔΕΗ κι άφηναν αυτό το μοντέλο, που σήμερα θέλουν να μας γυρίσουν πίσω 64 χρόνια, των ιδιωτικών εταιρειών, αυτό το θαύμα δε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.

-ΠΡΩΤΟΝ διότι μόνο μέσα από μια ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ μπορούσε να γίνει ενοποίηση της παραγωγής σε ένα ενιαίο διασυνδεδεμένο δίκτυο ώστε τα φορτία να επιμερίζονται σε εθνική κλίμακα.

-ΔΕΥΤΕΡΟΝ διότι η ύπαρξη ενός ενιαίου φορέα επέτρεψε τόσα χρόνια τώρα, τον επιμερισμό του κόστους ανάμεσα στις κερδοφόρες και τις ζημιογόνες περιοχές της χώρας, κυρίως όμως διότι η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων, απαιτούσε τεράστιες επενδύσεις που κανένας ιδιώτης δε θα επέλεγε να βάλει από την τσέπη του επενδύσεις που και τώρα χρειαζόμαστε, για να κάνουμε ακόμα πιο αποτελεσματικό το δίκτυο της ΔΕΗ, να εξισορροπήσουμε το μείγμα, να προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, να έχουμε τη δυνατότητα μιας επιχείρησης η οποία όχι μόνο θα παράγει και θα μεταφέρει το ρεύμα, αλλά θα μπορεί να ασκεί και κοινωνική πολιτική.

Ιδίως στην περίοδο της κρίσης, κάτι το οποίο έχει ανάγκη τόσο μεγάλη μερίδα του πληθυσμού μας που βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και οι πολύπαθες αυτές περιοχές εδώ της Δυτ. Μακεδονίας. Περιοχές που όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν επιφορτιστεί δυσβάσταχτο κόστος, ανθρώπινο περιβαλλοντικό, οικονομικό, προκειμένου όλη η Ελλάδα και όλος ο ελληνικός λαός να έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στο αγαθό που λέγεται ηλεκτρισμός.

Θα μπορούσα να μιλάω αρκετή ώρα για να εξηγήσω για ποιο λόγο αποτελεί έγκλημα εθνικό, οικονομικό η εκποίηση και η διάλυση της ΔΕΗ.

Θέλω να δώσω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε τι θα συμβεί και στον καταναλωτή και στις περιοχές σας, αν αυτό το έγκλημα αφήσουμε να υλοποιηθεί.

Οι ιδιώτες παραγωγοί ηλ. ενέργειας, (υπάρχουν όπως γνωρίζετε και κάποιοι ιδιώτες παραγωγοί ηλ. ενέργειας, ενδεχόμενοι επίδοξοι «επενδυτές», εντός εισαγωγικών γιατί επενδυτές είναι αυτοί που κάνουν επενδύσεις όχι αυτοί στους οποίους χαρίζονται μονάδες και πλούτος προκειμένου να κερδίζουν) διότι γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι πριν από 3-4 χρόνια υπήρξε μια διαδικασία απελευθέρωσης και δόθηκε η δυνατότητα σε επενδυτές να έρθουν να αξιοποιήσουν κοιτάσματα.

Έγινε διαγωνισμός -ως συνήθως αυτοί οι διαγωνισμοί γίνονται για να πάει σε έναν τελικά η δουλειά, αυτή είναι η παρακαταθήκη της σύγχρονης οικονομικής και πολιτικής διαπλοκής, δε θέλω να μπω σε αυτά, κανένας όμως δεν προχώρησε σε καμία πραγματική επένδυση.

Τι θέλουν;

Θέλουν να πάρουν έτοιμα τα εργοστάσια παραγωγής, και δωρεάν τον ορυκτό πλούτο. Τον εθνικό μας πλούτο. Και δεν είναι επενδυτές. Αυτοί είναι αετονύχηδες.

Αυτοί είναι αεριτζήδες.

Οι δε παραγωγοί ενέργειας, μέχρι πρόσφατα κοστολογούσαν την ενέργεια που θέλουν για να βάλουν στο σύστημα στο χρηματιστήριο 60-70 ευρώ τη μεγαβατώρα.

Μόλις πληροφορήθηκαν ότι η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ έχει ξεκινήσει μια διαδικασία κινητοποιήσεων που μπορεί να οδηγήσει και σε απεργίες, σήμερα πριν καν ξεκινήσουν οι απεργίες, ξέρετε πόσο κοστολογούν τη μεγαβατωρα; 150 ευρώ!

Να κερδοσκοπήσουν, δηλαδή, ακόμα και τώρα, που βρισκόμαστε πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο και υπάρχει η αντίθεση των συνδικάτων των συνδικαλιστών των εργαζόμενων της τοπικής κοινωνίας.

Φανταστείτε αν αυτοί οι άνθρωποι που με μόνο στόχο το κέρδος αποκτήσουν όλα τα εργοστάσια, τα λιγνιτικά πεδία, όχι αποκαταστάσεις δε θα κάνουν, όχι δε θα νοιάζονται αν το ρεύμα ακριβύνει 2 και 3 φορές στον καταναλωτή, όχι δεκάρα δε θα δίνουν για την τοπική κοινωνία, καλά δε μιλάμε για το σχέδιο που αφορά την τηλεθέρμανση ή την αποθείωση κλπ, αυτά είναι ψιλά γράμματα... Φανταστείτε λοιπόν αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε αυτό το σχέδιο της διάλυσης και εκποίησης της ΔΕΗ και ή αυτοί ή κάποιοι παρόμοιοι -μπορεί να είναι κάποιοι παρόμοιοι με αυτή τη λογική που την αποδεικνύουν σήμερα με αυτή τους τη συμπεριφορά, πάρουν τη ΔΕΗ τι επιπτώσεις θα χει αυτό στον καταναλωτή, στην τοπική οικονομία, στην τοπική κοινωνία, κυρίως όμως στο στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας για την παραγωγική της ανασυγκρότηση, και στην προσπάθεια τη διαρκή, την υποχρέωση να έχουμε αυτάρκεια ενεργειακή στη χώρα μας.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Πριν από 1 μήνα είχαμε ευρωεκλογές. Προφανώς δεν ήταν εθνικές εκλογές για να εκλεγεί κυβέρνηση. Όμως όλοι γνωρίζετε ότι αυτές οι ευρωπαϊκές εκλογές, είχαν μια έντονη πολιτική φόρτιση, και βεβαίως όλοι γνωρίζετε ότι δεν είχαν την ίδια έννοια της χαλαρής ψήφου που συνήθως έχουν οι ευρωπαϊκές εκλογές στον τόπο μας.

Καταγράφηκαν συσχετισμοί. Βεβαίως δεν εκλέγει κυβέρνηση η ευρωκάλπη, αλλά ανέδειξε πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ με 4 μονάδες διαφορά, και τα δυο κόμματα που συγκυβερνούν, με απώλειες 11 ποσοστιαίων μονάδων. Αν είχαμε εκλογή βουλευτών από αυτή την διαδικασία εκλογής, σε εθνική όμως κλίμακα, τα δυο κόμματα που σήμερα συγκυβερνούν, το 2ο και το 4ο κόμμα δηλαδή, δε θα είχαν ούτε 90 βουλευτές.

Και θέλουν έχοντας καταγράψει ένα μόλις μήνα πριν ότι είναι μειοψηφία στο λαό, και έχοντας μια τεχνητή πλειοψηφία, για λίγο λέμε εμείς στη Βουλή, θέλουν να πάρουν πάνω τους μια απόφαση που όχι μόνο θα δημιουργεί προβλήματα στην επόμενη κυβέρνηση, αλλά συνιστά έγκλημα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)