Ενώ οι Αριστεροί βαδίζουμε, αμήχανοι, προς το ραντεβού με την Ιστορία με τη συγκρατημένη συγκίνηση των Ρωμαίων λεγεωνάριων στο δρόμο για το γαλατικό χωριό («μην σπρώχνετε οι πισινοί!», «μην τρέχετε οι μπροστινοί!»), στη Μπλε πολυκατοικία διαπιστώνουν πως πάνω που σφουγγάρισαν τα αίματα από την έξωση του ακροδεξιού διαφημιστή, επειδή έκλεβε ρεύμα και δεν πλήρωνε νοίκια, στο διπλανό οικόπεδο εν μια νυκτί αναγέρθηκε αυθαίρετο, μαύρο σαν την παράγκα του Καραγκιόζη
Ένας πόλεμος μαίνεται στο κοινοβούλιο. Δεν μιλάω για το μένος της Αλέκας προς το ΣΥΡΙΖΑ· αυτό έσβησε μέσα στα συγχαρητήρια του Στουρνάρα και του Κικίλια. Μιλάω για την προσπάθεια της Ν.Δ. να διεκδικήσει τα χαμένα της ποσοστά από τη Χ.Α. Μέχρι να εκδηλωθεί η νέα τακτική, όλοι αναρωτιόμασταν αν θα ήταν καλό και φρόνιμο να τσιγκλίσουμε δημόσια την αρχηγική ευθιξία του Μιχαλολιάκου, ώστε να σπείρουμε δαιμόνια στους στάβλους της Χρυσής Αυγής. Δεν χρειάστηκε: οι νεοδημοκράτες ξεκίνησαν το παιχνίδι, με πρώτη μπαλιά πιθανώς το «Άλλο οι άνθρωποι κι άλλο τα μοσχάρια, κ. Παναγιώταρε» του Φαήλου Κρανιδιώτη στο σαμαρικό μπλογκ antinews, όπου ξέχεζε τον πρώην οργανωτή της χουλιγκάνικης Γαλάζιας Στρατιάς για τα ρατσιστικά του περί Σχορτσιανίτη. Το antinews επαίρεται για την κόντρα του με τους χρυσαυγίτες και όχι άδικα· από νωρίς είχε δει τη διαρροή ψήφων από την ακροδεξιά τορπίλη και έκανε ό,τι μπορούσε να σηκώσει ψηλά τη σημαία του εθνικισμού και των θεωριών συνωμοσίας. Αλλά η μανία του Σαμαρά να σελώσει το άλογο της εξουσίας περιθωριοποίησε το μπλογκ, στο βαθμό οι σχολιαστές του να χαιρετιούνται με τα nicknames τους, σαν συνταξιούχοι σε επαρχιακό καφενείο.
Η εμμονή Μιχαλολιάκου να μην ανέχεται επιφανείς δεύτερους στην ορδή του δεν μπορούσε να περάσει ανεκμετάλλευτη. Το ξέραμε από την εποχή του Ιωάννη Γιαννόπουλου, που αν και παλαιότερος του Μιχαλολιάκου, βρέθηκε να ξεναγεί καμένους οπαδούς των μυστηρίων και των UFO στην μυστική Επίδαυρο και την άγνωστη Αττική. Το είδαμε και με την περίπτωση του Αντώνη «Περίανδρου» Ανδρουτσόπουλου (για τους φίλους «Πέρη Ντρούτσα»), του Χάρη Κουσουμβρή και -τέλος- του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου, που ενθαρρύνθηκε να κατέβει με το ΛΑΟΣ για να εκτεθεί και να αποπεμφθεί από τον φύρερ Μιχαλολιάκο. Και οι τέσσερις είχαν γίνει γνωστοί πέρα απ΄ όσο επέτρεπε ο Αρχηγός. Φυσικά, με την εκλογική επιτυχία της Χ.Α., κάποιοι έπρεπε να αναδειχθούν στα έδρανα. Έτσι, ο Αρχηγός παραμέρισε τους σταυροδοτημένους του Μαΐου και για τις εκλογές του Ιουνίου οργάνωσε τις λίστες του, προκειμένου να εκλεγούν τα δικά του παιδιά. Τα οποία, όμως, μεθυσμένα από το κρασί της επιτυχίας (και τα στειροειδή του γυμναστηρίου), άρχισαν να διεκδικούν αυτόνομο ρόλο. Ο πρώτος, που έγινε γνωστός ήταν ο Κασιδιάρης.
Στου Κασιδιάρη το κεφάλι, λοιπόν, επέπεσε ο πρώτος κεραυνός του Μιχαλολιάκου. Του αφαίρεσε κάποια καθήκοντα, όπως επεσήμανε και ο Άδωνις-Σπυρίδων Γεωργιάδης από το βήμα της Βουλής, για να τα αναθέσει στον υπάκουο Παναγιώταρο. Όταν μίλησε ο Κασιδιάρης στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού, οι ομόσταβλοί του δεν τον χειροκρότησαν, όπως συνηθίζεται. Βέβαια, μπορεί και να έφταιγε το ότι ο Κασιδιάρης αποκάλυψε πως ο βουλευτικός μισθός είναι 8.000 €, το 20% του οποίου αφαιρείται υπέρ του κόμματος, διαψεύδοντας έμμεσα τις προεκλογικές εξαγγελίες του Αρχηγού πως οι βουλευτές του θα πληρώνονται με το μισθό «του συνταγματάρχου» και μόνον! Γι΄ αυτό εξάλλου, ο Γεωργιάδης έκανε ρελάνς, υπενθυμίζοντας πως το ζεύγος Μιχαλολιάκου «μασαμπουκώνει» 16.000 € μηνιαίως. Για να φτάσει ένας αρχαιοελλαδέμπορας «Μπουμπούκος» να χρησιμοποιήσει το χυδαίο ρήμα «μασαμπουκώνω», καταλαβαίνετε πόσο οξυμένα είναι τα πράγματα. Βέβαια, ο ίδιος ο Άδωνις-Σπυρίδων, ως τρόπαιο της έξωσης του καταπατητή Καρατζαφέρη από τη Μπλε πολυκατοικία, έχει ένα λόγο παραπάνω να απειλείται από τη χρυσαυγίτικη βαρβατίλα: από την ίδια χαβούζα (τουρκιστί η δεξαμενή) αντλεί τις ψήφους του. Ίσως, βέβαια, ο τηλεοπτικός βουλευτής να έχει αναλάβει τον επαναπατρισμό των δεξιών ψήφων, καθώς συχνοί είναι οι τσακωμοί του και με το Γιάννη Μανώλη των Αν.Ελ.
Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι ο Άδωνις-Σπυρίδων απεκάλυψε εν τη ρύμη του λόγου του το σχέδιο υπονόμευσης της ΧΑ, αν και μάλλον εκείνη την ώρα οι Χρυσαυγίτες λαγοκοιμόντουσαν στα έδρανα. Αλλά ο Μιχαλολιάκος άρχισε να πιάνει το νόημα και τώρα που επιτέλους έφτασε στην ποθητή «μασαμπούκα», δεν έχει κανένα λόγο να την στερηθεί. Και ως γνήσιος καταφερτζής, που επιβιώνει τόσα χρόνια χωρίς ένα ένσημο (η εμφάνιση του ονόματός του σε διάφορες λίστες «συνεργατών» πρέπει να θεωρηθεί πατριωτική συνεισφορά) και χωρίς ιδιαίτερη πατρογονική περιουσία (ΟΚ, η κυρία του ασχολείται με το real estate πέριξ του Αγίου Παντελεήμονα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), άλλαξε ρότα και τακτική κι έβαλε μπόλικο νερό στο μέλανα ζωμό του. Από ΄κεί που το κοπάδι του περιοριζόταν σε αστειάκια επιπέδου Α΄ Γυμνασίου, βρυχηθμούς, λεονταρισμούς, μυκηθμούς, υλακές και υΐσμούς, άρχισε να κάνει «πολιτική», παρουσιάζοντας σχέδια και προτάσεις. Επιπέδου αντίστοιχου σε Χρυσαυγίτες, φυσικά. Μοιάζει, δηλαδή, η Χρυσή Αυγή να μετατρέπεται σε «κανονικό» κόμμα, τη στιγμή ακριβώς που οι έρευνες μαρτυρούν μια πρώτη πτώση ή έστω κάμψη της δημοτικότητάς της. Όμως όσοι την επέλεξαν στις κάλπες, δεν την ψήφισαν ως ένα κόμμα επιπλέον αλλά ως μη-κόμμα. Ως αντικόμμα. Εξάλλου, η ΝΔ μια χαρά μπορεί να αρθρώσει ρατσιστικό λόγο όταν έχει το Θανασάκη τον Πλεύρη.
Είναι, λοιπόν, η αρχή του τέλους για τη Χ.Α.; Όχι, βέβαια. Όπως είχε πει ο Τσόρτσιλ μετά τη νίκη του Ελ-Αλαμέιν επί των προγόνων της Χ.Α., «δεν πρόκειται για την αρχή του τέλους αλλά ίσως για το τέλος της αρχής». Όμως ο πόλεμος συνεχίζεται. Και στα πλαίσια αυτού του πολέμου, μάλλον, πρέπει να αναζητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο κατέβηκαν απ΄ το Facebook οι σελίδες των βουλευτών αλλά και άλλων ακολούθων του ναζιστικού εσμού με σβάστικες, μαίανδρους, μαχαίρια και νεκροκεφαλές. Ακόμα και στο διαδίκτυο κάποια πράγματα γίνονται ευκολότερα όταν τα ζητάει η κυβέρνηση, παρά κάποιος ανώνυμος αστυνομικός. Φυσικά, η Νέα Δημοκρατία έχει ακόμα αρκετά όπλα στη φαρέτρα της, από την εποχή που επιστράτευε τους λεβέντες του Μιχαλολιάκου για διάφορες δύσκολες δουλειές. Μένει, λοιπόν, να περιμένουμε να ανοίξει όλα τα χαρτιά της, βιβλία, αποδείξεις παροχής υπηρεσιών, τιμολόγια και άλλα. Άλλωστε, το μάθαμε πια: δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Πόσο μάλλον όταν είναι και χρυσά κι έχουνε πάρει ψηλά τον αμανέ.
Εμείς, στο μεταξύ, έχουμε πιο σοβαρές δουλειές να ασχοληθούμε.
