Ο κόσμος όπως τον ξέραμε μέχρι χθες, σύντομα θα είναι ο κόσμος της εποχής των παγετώνων που ο Σκρατ θα κυνηγάει το βελανίδι του. Ζούμε ήδη στην εποχή του metaverse, των κρυπτονομισμάτων, του ψηφιακού real estate, της εικονικής πραγματικότητας, της τεχνητής νοημοσύνης και γενικώς στην εποχή που ακόμα και ο ίδιος ο κόσμος δεν ξέρει τι σχήμα έχει ή τι σχήμα θα αποκτήσει αύριο. Τα πάντα αλλάζουν με ταχύτατους ρυθμούς και ενώ όλα αυτά κάποτε ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας (όπως και η πανδημία άλλωστε), σύντομα θα είναι δομικά στοιχεία μιας άλλης πραγματικότητας από αυτή που βιώνουμε σήμερα.
Αυτά όλα ίσως να ακούγονται κάπως «ψεκασμένα», αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Έχουν επενδυθεί τρισεκατομμύρια δολάρια σε αυτό το μετακαπιταλιστικό περιβάλλον, στο οποίο όλα όσα είχαμε ως κοινά αποδεκτές σταθερές, δημόσια σφαίρα, ιδιωτική ζωή, εργασιακές σχέσεις, οικονομικές συναλλαγές, ακόμα και κοινωνικές σχέσεις θα επαναπροσδιοριστούν. Δίπλα σε αυτήν την πραγματικότητα υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει μια άλλη ζοφερή πραγματικότητα, αυτή της κλιματικής κρίσης, της ενεργειακής φτώχιας, της μετανάστευσης πληθυσμών, των πολέμων, της πείνας, των πανδημιών.
Με αυτή την πανδημία μόνο, έγινε ένας παγκόσμιος πόλεμος με εκατομμύρια νεκρούς χωρίς να πέσει τουφεκιά και δεν έχει τελειώσει ακόμα, ούτε γνωρίζουμε πότε και αν θα τελειώσει. Αυτοί οι οποίοι κατέχουν τον παγκόσμιο πλούτο και ήδη επενδύουν σε έναν ψηφιακό κόσμο, κατέχουν και τις πατέντες των εμβολίων, την διατροφική αλυσίδα, τις ενεργειακές πηγές του πλανήτη και γενικώς τα κλειδιά της ζωής του ανθρωπάκου του Βίλχελμ Ράιχ (Άκου ανθρωπάκο). Όσο δεν εμβολιάζεται η Αφρική (λέω η Αφρική γιατί ο τρίτος κόσμος είναι από τις πιο χυδαίες διατυπώσεις που υπάρχουν παγκοσμίως) νέες μεταλλάξεις θα εμφανίζονται.
Δεν είναι επαναστατική πράξη το να μην εμβολιαστεί κανείς. Το επιχείρημα πως ο κάθε άνθρωπος ορίζει το σώμα του είναι κατανοητό. Απλώς, κάποιοι πλουτίζουν και κάποιοι πεθαίνουν ανεμβολίαστοι. Κάποιοι πλουτίζουν και κάποιοι πεθαίνουν απ’ την πείνα. Κάποιοι πλουτίζουν και κάποιοι πεθαίνουν απ’ το κρύο. Κάποιοι πλουτίζουν και κάποιοι πεθαίνουν από την ξηρασία ή από τις πλημμύρες.
Επαναστατική πράξη είναι το να διεκδικήσει η ανθρωπότητα αυτό που της αναλογεί απ’ τον παγκόσμιο πλούτο και μέσα σε αυτόν συγκαταλέγεται και η επιστήμη. Αξιοπρέπεια στη ζωή. Αυτό πρέπει να διεκδικήσει η ανθρωπότητα και αυτό στις Δημοκρατίες συμβαίνει μόνο με έναν τρόπο. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά ίσοι σε δύο περιπτώσεις. Όταν πεθαίνουν και όταν ψηφίζουν. Η δεύτερη περίπτωση είναι μονόδρομος. Εδώ είναι και η ευθύνη της σύγχρονης Αριστεράς παγκοσμίως. Να θέσει την ατζέντα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και να διαμορφώσει εκείνα τα κοινωνικά συμβόλαια που θα δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο.
* O Αριστοτέλης Μπατιστάτος είναι μέλος της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Κεφαλονιάς και Ιθάκης
