Προσπαθούν (ελάχιστοι) δημοσιογράφοι να ανακαλύψουν ποιοι, πως και γιατί έστησαν τις παρακρατικές παρακολουθήσεις, ενοχλείται ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και τους απειλεί λέγοντας «ένας εκτεταμένος φορολογικός έλεγχος σε αυτούς τους ολίγους θα αποκαλύψει πολλά».
Καλούνται στην αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής πρώην προϊστάμενοι της ΕΥΠ, ο πρώην διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού και άλλοι εμπλεκόμενοι για να καταθέσουν τι γνωρίζουν και τους απειλεί η αδελφή του πρωθυπουργού, βουλευτής κ.Μπακογιάννη ότι «αν παραβιαστεί το απόρρητο θα πάνε 10 χρόνια φυλακή».
Ορισμένα ΜΜΕ δηλώνουν την πρόθεσή τους να αποκαλύψουν λεπτομέρειες για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Η κυβέρνηση αντιτείνει ότι δεν έχουν κανένα στοιχείο και όταν η συζήτηση φθάνει στο σημείο αν θα πρέπει να δημοσιευτούν τα στοιχεία αυτά, παρεμβαίνει ο υπουργός Ανάπτυξης κ.Γεωργιάδης και απειλεί, «αν υποτεθεί ότι κάποιος έχει δικά μου ηχητικά ή μηνύματα στην κατοχή του, αυτά είναι προϊόν παράνομης παρακολούθησης, με την ελληνική νομοθεσία είναι κακούργημα που τιμωρείται με 20 χρόνια φυλακή»…
Πηγαίνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ.Ντογιάκο και ζητά την ενοποίηση των δικογραφιών που αφορούν τις παρακολουθήσεις. Ο εισαγγελέας σιωπηλά αρνείται και λίγες ημέρες μετά ο βουλευτής της ΝΔ κ.Τζαβάρας δηλώνει «από το να κάθονται οι εισαγγελείς και να κλώθουν, καλό θα είναι να βγουν στην δράση και αυτή έχει μόνο μία κατεύθυνση»… Αυτή είναι η πραγματικότητα με την υπόθεση των υποκλοπών. Η κυβέρνηση και ορισμένα θεσμικά πρόσωπα που υπηρετούν την επιχείρηση συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών, απειλούν, απαγορεύουν, παρεμβαίνουν, χρησιμοποιούν κάθε νόμιμο και παράνομο μέσο για να καθυστερήσουν την διερεύνηση της υπόθεσης. Δεν θέλουν να υπάρξει κανένα πόρισμα πριν τις εκλογές.
Ξέρουν καλά ότι μετά τις εκλογές τα πράγματα θα έχουν αλλάξει και δεν θα έχουν την ίδια δύναμη παρέμβασης… Επομένως αγωνίζονται τώρα τον «υπέρ πάντων αγώνα», γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να αποδράσουν μέσω των εκλογών. Με όλα αυτά απλά επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μας ότι οι επόμενες εκλογές δεν αφορούν μόνο το ποιος θα μας κυβερνήσει για τα επόμενα 4 χρόνια. Αφορά και το είδος δημοκρατίας που θα έχουμε, το αν θα λειτουργούν οι θεσμοί, αν θα λειτουργεί και για τους «ισχυρούς» ο θεσμός της δικαιοσύνης, αν το παρακράτος θα συνεχίσει να αποτελεί προέκταση της ομάδας που σήμερα ελέγχει το Μέγαρο Μαξίμου. Επίσης αφορά το πώς θα χρησιμοποιείται ο δημόσιος πλούτος: Θα είναι το λάφυρο των ολίγων ή η επιβράβευση του μόχθου των πολλών;
Θέλοντας απλά να το «σχηματοποιήσουμε», θα μπορούσαμε να πούμε ότι το εκλογικό ερώτημα είναι τι επιλέγουμε: Το σύστημα που γεννά Πάτσηδες, Καϊλήδες, παρακολουθήσεις, παρακράτος, ακρίβεια, φτώχεια και αυταρχισμό ή με μια ευρεία δημοκρατική-αριστερή κυβέρνηση η οποία θα αποκαταστήσει τη δημοκρατία, την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη και θα φέρει τη χώρα σε πορεία ανάπτυξης;
Σκεφτείτε το «από μέσα» σας. Ακόμα δεν παρακολουθούνται οι σκέψεις και τα συναισθήματα…
