Το γεγονός ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. διά του προέδρου της, αλλά και διά της απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, διευκρίνιζαν την περασμένη Κυριακή ότι η προώθηση της συγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλισμού "δεν έχει σχέση με συναντήσεις κομμάτων, με συναντήσεις κορυφής, ούτε με εκλογικές συνεργασίες", αλλά ότι "θα γίνει με όρους κοινωνίας", δεν άφηνε περιθώρια στον Ευ. Βενιζέλο να προσδοκά ρεαλιστικά κάτι περισσότερο από ένα... "ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε". Συνεπώς, προς τι η επιμονή του Ευ. Βενιζέλου;
Η Ιπποκράτους ποντάρει σε πίεση προς τη ΔΗΜ.ΑΡ.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλει να συντηρεί πάση θυσία τη συζήτηση για συνεργασία και διάλογο με τη ΔΗΜ.ΑΡ., διότι προσβλέπει σε άλλα οφέλη, επικοινωνιακής φύσης. Στην Ιπποκράτους εκτιμούν ότι η πίεση που ασκείται με αυτόν τον τρόπο στον κυβερνητικό τους εταίρο είναι αποτελεσματική και ότι λειτουργεί προς όφελός τους. Άλλωστε, μετά την επίσημη άρνηση του Φ. Κουβέλη, αντίδραση που χαρακτήρισε "αμήχανη και αμυντική", ο Ευ. Βενιζέλος προανήγγειλε ότι δεν θα σταματήσει να απευθύνει προσκλήσεις.
Πράγματι, η κίνηση του Ευ. Βενιζέλου να προαναγγείλει από τη συνεδρίαση της ΚΟΕΣ ότι θα απηύθυνε νέα, προσωπική πρόσκληση στον Φ. Κουβέλη μέσω επιστολής για συμμετοχή των στελεχών του στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σε προσυνεδριακό διάλογο, προκάλεσε αιφνιδιασμό στο επιτελείο της Αγ. Κωνσταντίνου. Κεντρικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι να απευθυνθεί στο κομμάτι εκείνο της ΔΗΜ.ΑΡ., σε επίπεδο στελεχών, αλλά και ψηφοφόρων, που βλέπουν θετικά ένα τέτοιο εγχείρημα. Να λειτουργήσει δηλαδή ως "σφήνα" στον "όμορο" πολιτικό χώρο, προσπάθεια που δικαιολογείται να συνεχίζει όσο βρίσκει ευήκοα ώτα σε στελέχη όπως ο Ν. Μπίστης, ο οποίος υποστηρίζει ότι η συνέχιση αυτής της στάσης της ΔΗΜ.ΑΡ. έχει ως αποτέλεσμα να χάνει "από δεξιά και από αριστερά".
Ενδεικτικό της στάσης του είναι το σχόλιο που έκανε μετά την επιστολή Κουβέλη, ότι "δυστυχώς, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει για την Κεντροαριστερά, δέκα μέρες κοσκινίζει". Η δυσφορία που εξέφρασε και η οποία παραπέμπει σε αμφισβήτηση της επιλογής του Φ. Κουβέλη και της ομόφωνης απόφασης της Εκτελεστικής Επιτροπής ενδεχομένως να συνοδευτεί στο επόμενο διάστημα με εξελίξεις.
Επιπλέον, η πρωτοβουλία του Ευ. Βενιζέλου ενέχει και σημαντική εσωκομματική πτυχή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έσπευσε να επαναφέρει το θέμα της "συμπόρευσης" με τη ΔΗΜ.ΑΡ. μόλις δύο εβδομάδες πριν το Συντακτικό Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Με αυτόν τον τρόπο, θέλει να εμφανιστεί ως εκείνος, ανάμεσα στις δύο συγγενικές ομάδες, που αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση του χώρου ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. και να πιέζει τον Φ. Κουβέλη, δείχνοντάς τον εμμέσως πλην σαφώς ως εκείνον που βάζει προσκόμματα στο "αναγκαίο" αυτό εγχείρημα.
Παράλληλα, δεν είναι λίγοι εκείνοι εντός του ΠΑΣΟΚ (κυρίως το "μεταρρυθμιστικό" μπλοκ του Ευ. Βενιζέλου) αλλά και στελέχη και προσωπικότητες του "εκσυγχρονισμού", που θεωρούν ως βασική προϋπόθεση για την επιβίωση του χώρου και μέσα σε αυτόν και του ΠΑΣΟΚ την κυριολεκτική συμπόρευση των δύο κομμάτων. Χαρακτηριστική είναι η πρόταση που είχε απευθύνει ο Γ. Φλωρίδης (Κοινωνικός Σύνδεσμος) -στο πρώτο φόρουμ για την Κεντροαριστερά, στο οποίο συμμετείχαν, εκτός από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ., οι έξι κινήσεις που κινούνται στις παρυφές των δύο παρατάξεων- για διάλυση των δύο παρατάξεων και μετασχηματισμό τους σε μια νέα, ενιαία παράταξη της Κεντροαριστεράς. Αυτή την περίοδο πάντως, σε μεγάλη μερίδα στελεχών στο ΠΑΣΟΚ είναι διαδεδομένη η αντίληψη ότι το κόμμα τους θα είχε μεγαλύτερο όφελος από μια προσέγγιση πρωτίστως προς τον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως στη ΔΗΜ.ΑΡ. ή σε κάθε περίπτωση χωρίς αποκλεισμούς της μιας εκ των δύο παρατάξεων.
"Μακριά κι αγαπημένοι" με τον Ευ. Βενιζέλο
Από την πλευρά της ΔΗΜ.ΑΡ., οι διαδοχικές και κατηγορηματικές αρνήσεις της στα συνεχή καλέσματα του ΠΑΣΟΚ, καθιστούν σαφές ότι δεν επιθυμεί να έρθει πιο κοντά στον Ευ. Βενιζέλο από ό,τι ορίζει η σχέση συνεργασία τους στην κυβέρνηση. Άλλωστε, η ίδια η ΔΗΜ.ΑΡ. "πυρπόλησε" την προοπτική κομματικού διαλόγου με την Ιπποκράτους, εγείροντας "ξαφνικά" θέμα "ηθικού" και "πολιτικού" ζητήματος του ΠΑΣΟΚ, όταν φούντωνε η υπόθεση για τη "λίστα Λαγκάρντ". Έκτοτε οι αποστάσεις από τον κυβερνητικό της εταίρο είναι διακριτές.
Το ίδιο περίπου υπονόησε ο Φ. Κουβέλης στην απαντητική επιστολή του προς τον Ευ. Βενιζέλο, με την οποία αρνήθηκε την πρόσκλησή του για "συνάντηση κορυφής", αξιοποιώντας το επιχείρημα που είχε παραθέσει στην επιστολή του ο Ευ. Βενιζέλος για να πιέσει για το διακύβευμα της συνεργασίας, ότι δηλαδή η επιρροή του χώρου της Κεντροαριστεράς "είναι μεγαλύτερη από την κοινοβουλευτική αποτύπωσή της". Ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. "απάντησε" στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι "χρειάζεται ουσιαστικός αναστοχασμός" γι' αυτό ότι "τα 'γιατί' έχουν μεγάλη αξία" και ότι "αν δεν απαντηθούν -πριν απ' όλα- και από όλους καθαρά, ειλικρινά και πειστικά, η ανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σε μια μη αξιόπιστη πολιτική διαδικασία".
Αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος δεν είχε κρύψει τη δυσφορία του προς τις σχετικές βολές της ΔΗΜ.ΑΡ., λέγοντας από τη συνεδρίαση της ΚΟΕΣ ότι "η ΔΗΜ.ΑΡ. και πολλές κινήσεις, σαρξ εκ της σαρκός του ΠΑΣΟΚ, θέτουν είτε ευθέως είτε υπαινικτικά το 'ηθικό ζήτημα'". Προκειμένου δε να φέρει... προ των ευθυνών του τον Φ. Κουβέλη, πρόσθεσε ότι "το ζήτημα είναι να βγεις ηθικά αλώβητος αφού δοκιμαστείς, όχι να αποφεύγεις τη δοκιμασία". Παρ' όλα αυτά δήλωσε έτοιμος να τεθεί ακόμα και επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ εάν κάνει το ίδιο και ο Φ. Κουβέλης και επιχειρηματολόγησε γιατί δεν θα συνιστούσε "συνάντηση κορυφής" κάτι τέτοιο "γιατί ταυτόχρονα θέλουμε ανοικτό διάλογο και στο επίπεδο των Κοινοβουλευτικών μας Ομάδων και στο επίπεδο των οργανώσεών μας". Πάντως δεν έπεισε τον πρόεδρο της ΔΗΜ.ΑΡ. που ανταπάντησε ότι η συμπόρευση της Κεντροαριστεράς "δεν είναι υπόθεση που εξαρτάται από μία συνάντηση 'κορυφής', ιδίως όταν οι διεργασίες αυτού του ευρύτερου χώρου είναι σε εξέλιξη".
Αναδημοσίευση από την Αυγή - Νίκος Λιονάκης
