to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Αχ, να ήσουν λιγότερο διχαστικός κύριε Τραμπ

Η βάση του Τραμπ απεδείχθη εξαιρετικά συμπαγής, ιδεολογικά συσπειρωμένη κυρίως σε αξίες της συντηρητικής παράταξης


Στα ΝΕΑ του Σαββάτου η κυρία Σώτη Τριανταφύλλου γράφει για τις εκλογές στις ΗΠΑ και για το Δημοκρατικό Κόμμα. Συνοδεύεται το άρθρο της από μια μεγάλη φωτογραφία όπου η Νανσι Πελόζι και Δημοκρατικοί βουλευτές γονατίζουν ως φόρο τιμής στον θάνατο του Τζόρτζ Φλόιντ. Πολύ ωραία θα σκεφτείτε. Όταν όμως διαβάσετε το άρθρο θα καταλάβετε ότι η αρθρογράφος είναι σφόδρα αντίθετη με αυτές τις εκδηλώσεις «μιας  ελιτ με νευρικά  τικ που υπερτονίζει  τα ζητήματα της ταυτότητας». Συγχίζεται  με το Δημοκρατικό Κόμμα που « εκπροσωπεί σήμερα τους μορφωμένους πολυπτυχιούχους και την αριστερά χαβιάρι - λιμουζίνα με την χρυσή καρδιά που πονάει για τους φτωχούς» . Και συνεχίζει: Στην πραγματικότητα οι Αμερικανοί liberals πονάνε περισσότερο για ανύπαρκτες ομάδες ανθρώπων όπως μειονότητες χρώματος και καταγωγής , γκέι , τρανσέξουαλ και τα τοιαύτα, παρά για τους φτωχούς» . Έχει και άλλο «Οι απώλειες του Δημοκρατικού Κόμματος» (που παρεμπιπτόντως κέρδισε τις εκλογές με 79.000.000 ψήφους και 5.500.000 διαφορά στην λαϊκή ψήφο από τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων ) οφείλονται στο ότι τις τελευταίες δεκαετίες ταυτίστηκε με το επιθετικό και γελοίο κίνημα της πολιτικής ορθότητας, με τους Antifa που έχουν περιμαζέψει κάθε λογής παλαβομάρα του ιδεολογικού περιθωρίου». Για να σταθούμε μια στιγμή : Σας θυμίζει κάτι αυτός ό λόγος , πέραν της μόνιμης και στα όρια της υστερίας   επίθεσης της κυρίας Σώτης Τριανταφύλλου στην πολιτική ορθότητα, την μήτρα κάθε κακού; Αν σας θυμίζει λέξη προς λέξη την ρητορική του Τραμπ σε όλη την διάρκεια του εκλογικού αγώνα δεν έχετε πέσει έξω . Όχι δεν θα αδικήσουμε την αρθρογράφο , δεν επιθυμούσε νίκη του Τραμπ. Δεν είναι για τα γούστα της . Δεν της αρέσει «το ύφος και το ήθος του, ο στόμφος , η έλλειψη σοβαρότητας, η παπαρδέλα του, η αποφώλια ( δεν ξέρω τι σημαίνει , αλλά κάτι κακό θα είναι) προσωπικότητα του». Για όλα αυτά έπρεπε να χάσει. Όχι όμως για την ουσία της πολιτικής του . Γιατί όπως μας λέει η κυρία Τριανταφύλλου : «η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ αυτή καθεαυτή θα φαινόταν φυσιολογική σε πολλούς αν η συμπεριφορά και η ρητορεία του ήταν εύκοσμες και λιγότερο διχαστικές έναντι του αμερικανικού λαού». Σε πολλούς με πρώτη - θα πρόσθετα χωρίς να θεωρώ ότι την αδικώ- την ίδια την κυρία Σώτη Τριανταφύλλου, η οποία κατακεραυνώνει για θέματα ουσιαστικής πολιτικής τους δημοκρατικούς ενώ η κριτική της στον Τραμπ άπτεται της υφολογίας . Θα ήθελε κοντολογίς κάποιον  πιο ευπρεπή , να εφαρμόζει την πολιτική Τραμπ. Γιατί για την ουσία της πολιτικής του, τις φοροαπαλλαγές στους λίγους , τον ρατσισμό του, την πίστη του στην υπεροχή της λευκής φυλής, το μένος του στους μετανάστες, την περιφρόνηση του προς το περιβάλλον , την αλλοπρόσαλλη  εξωτερική πολιτική, την άνεση επικοινωνίας με δικτάτορες ή αυταρχικούς ηγέτες δεν βρήκε δυό λέξεις. Για τους Δημοκρατικούς αντιθέτως είχε πολλά να πεί. Άλλα τελείως εσφαλμένα , άλλα μισές αλήθειες. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Γράφει το εξής καταπληκτικό «...Έτσι η αστυνομική βία, η οποία σχετίζεται περισσότερο με την οπλοφορία των πολιτών και λιγότερο με τον ρατσισμό , αποδίδεται εύκολα στον δεύτερο». Η οπλοφορία των πολιτών είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Οι μόνοι που θέτουν θέμα συνολικής απαγόρευσης είναι τα διάφορα κινήματα, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω η Σώτη Τριανταφύλλου τα απαξιώνει συστηματικά. Η αστυνομική βία που ξεσήκωσε κινήματα  όπως το Black Lives Matter ασκείται από ένοπλους αστυνομικούς απέναντι - κατά κανόνα- σε άοπλους πολίτες των οποίων το χρώμα του δέρματος- επίσης κατά κανόνα- δεν είναι λευκό. Αυτό από όποια πλευρά και αν το προσεγγίσεις το λένε ρατσισμό. Και όταν προπαγανδίζεις, όπως ο Τραμπ, την υπεροχή της λευκής φυλής είναι φυσικό αυτό να έχει αντανάκλαση στην συμπεριφορά της αστυνομίας.
Ισχύει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα δεν ασχολείται με τους φτωχούς αλλά μόνο με ζητήματα του εποικοδομήματος, ταυτοτικά, πολιτισμικά κλπ. Προφανώς οι Δημοκρατικοί δεν έχουν σχέση με κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ούτε καν της πιο μετριοπαθούς. Αναγκαστικά στεγάζονταν εκλογικά  σε αυτό οι Αμερικάνοι radicals χωρίς όμως να έχουν λόγο . Η λευκή εργατική τάξη πριν την αποβιομηχανοποίηση που επήλθε με την έκρηξη της παγκοσμιοποίησης ήταν παραδοσιακά με τους Δημοκρατικούς.

Το 2016 τους εγκατέλειψε με μοιραίες συνέπειες στις άνω μεσοδυτικές πολιτείες του γκρί και της σκουριάς.  Από το 2016 με την υποψηφιότητα Σάντερς άρχισε να συγκροτείται η Αριστερά του κόμματος , οι Προοδευτικοί Δημοκρατικοί . Στήριξαν μετά την απόσυρση Σάντερς , τον Μπάιντεν και έβαλαν σε σημαντικό βαθμό την σφραγίδα τους στο πρόγραμμα του, ενώ κάνοντας την βαρειά δουλειά , πόρτα πόρτα , απέκτησαν νέους δεσμούς ιδιαίτερα στην νέα γενιά . Με αυτές τις εκλογές η Αριστερά κέρδισε πολιτικό έδαφος.

Όλη αυτή την κοσμογονία - για τα δεδομένα της Αμερικής- την αγνοεί πλήρως η Σώτη Τριανταφύλλου. Ή δεν τα ξέρει ή - το πιθανότερο - τα θεωρεί επουσιώδη ή και βλαπτικά μπροστά στην μάχη της κατά της πολιτικής ορθότητας. Αλλά και οι ισχυρισμοί της για την συμπεριφορά των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων δεν επιβεβαιώνονται από το εκλογικό αποτέλεσμα . Μίσιγκαν, Ουισκόνσιν και Πενσυλβάνια δεν θα γύριζαν υπέρ των Δημοκρατικών αν δεν ανασυγκροτούσαν την εκλογική τους βάση στα χαμηλότερα εισοδήματα. Επίσης ενώ αυτή την φορά ο Τραμπ αύξησε τα ποσοστά του στα υψηλά εισοδήματα, ο Μπάιντεν ανέτρεψε πλήρως την κατάσταση στα μεσαία εισοδήματα όπου από το - 3 % απέκτησε υπεροχή 15% . Αυτή η ενίσχυση στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα δεν θα προέκυπτε χωρίς ένα προοδευτικό - πάντα για τα δεδομένα της Αμερικής-  πρόγραμμα.

Η βάση του Τραμπ απεδείχθη εξαιρετικά συμπαγής, ιδεολογικά συσπειρωμένη κυρίως  σε αξίες της συντηρητικής παράταξης. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, λευκή υπεροχή, ακραίος ατομικισμός, νόμος και τάξη με την συνοδεία αστυνομικής αυθαιρεσίας. Αυτό όμως το παραβλέπει η αρθρογράφος, επειδή και η ίδια  παρακολουθεί πλέον με ενδιαφέρον αυτό το σύστημα ιδεών. Όπως μας έγραψε δεν της αρέσει ο Τραμπ, αλλά η πολιτική του αυτή καθεαυτή δεν είναι και για πέταμα.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)