Βράχοι δηλαδή που έχουν πάνω τους σκαλισμένες δυσοίωνες προβλέψεις από παλαιότερες περιόδους που η ξηρασία είχε οδηγήσει την Ευρώπη σε λιμό και θάνατο εκατομμυρίων. Μια τέτοια πέτρα στον Έλβα έχει χαραγμένη μια προειδοποίηση στα γερμανικά που χρονολογείται από το 1616: «Αν με δεις, τότε κλάψε». Η Ευρώπη εισέρχεται σε μια μαύρη περίοδο και αυτοί οι βράχοι είναι τα σημεία των καιρών, άγγελοι θανάτου.

Ενας τέτοιος άγγελος θανάτου είναι για την Ελλάδα και για τις ελληνικές κυβερνήσεις ο κ. Χιούγκο Ντίξον. Την περίοδο των Μνημονίων τα άρθρα του ήταν αυτά τα οποία ζύμωναν στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη κάθε διεστραμμένη τιμωρητική πολιτική εναντίον της Ελλάδας με πολιτικές θέσεις και οικονομικές κατευθύνσεις που έκαναν τον Σόιμπλε να φαντάζει ελευθεριακός κομμουνιστής. Κάθε φορά που έγραφε κάτι ο αρθρογράφος του Ρόιτερς, καταλαβαίναμε ότι μας περιμένουν ακόμα πιο δύσκολες ημέρες. Δεν είναι περίεργο το ότι ο συντηρητικός Βρετανός αρθρογράφος είχε ενθουσιαστεί με την έλευση του «μεταρρυθμιστή» Κυριάκου Μητσοτάκη στην εξουσία.

Το τελευταίο διάστημα δεν υπάρχει μεγάλος δημοσιογραφικός οργανισμός που να μην έχει ασχοληθεί με το άγος των υποκλοπών του κ Μητσοτάκη και τις επιδόσεις του σε θέματα δημοκρατίας και κράτους δικαίου. Ήταν όμως το άρθρο του Ντίξον στο Ρόιτερς, την περασμένη Παρασκευή, που έκανε τη γη να τρέμει κάτω από το Μαξίμου. «Η Ελλάδα γίνεται και πάλι πηγή ανησυχίας» επιγράφεται το άρθρο, το οποίο αναφέρει ότι ο Μητσοτάκης δεν τα πάει καλά (ούτε) στην οικονομία και προβλέπει ότι «η Ε.Ε. θα μετανιώσει που έβγαλε τη χώρα από την επιτήρηση».