Μια από τις ιδέες, που κινδυνεύει να παγιωθεί, είναι η συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στο κίνημα των «Αγανακτισμένων», και η ανάδειξή της μέσα από αυτό, το καλοκαίρι του 2011 στην Πλατεία Συντάγματος.

Επισκέφθηκα πολλές φορές την Πλατεία, παρακολουθώντας και την Πάνω Πλατεία με τις ελληνικές σημαίες και τις κρεμάλες, και την Κάτω με τις γενικές συνελεύσεις. Είναι φυσικό ότι σε παρόμοια κινήματα συμμετέχουν άνθρωποι με πολύ διαφορετικές ιδέες.  Αλλά τις ημέρες αυτές  οι Χρυσαυγίτες δεν ήταν στο Σύνταγμα: κυνηγούσαν και κακοποιούσαν μετανάστες στην Πατησίων και στην Αχαρνών.  Μια φορά προσέγγισαν οργανωμένα την πλατεία, και αποκρούστηκαν. Υπήρχαν φυσικά πολλοί εθνικιστές  στην Πάνω Πλατεία. Αλλά όχι οργανωμένη παρουσία της Χρυσής Αυγής.

Την  ιδέα ότι η Χρυσή Αυγή συμμετείχε στους «Αγανακτισμένους «την πρωτοδιάβασα σε άρθρο πολιτικού επιστήμονα του ιστορικού αναθεωρητικού ρεύματος σε κυριακάτικη εφημερίδα: «Οι εθνικοσοσιαλιστές […] στην “άνω πλατεία”, έγιναν ένα με το πλήθος […] «Η Χρυσή Αυγή γεννήθηκε στον Άγιο Παντελεήμονα, αλλά μεγάλωσε και νομιμοποιήθηκε πολιτικά στην πλατεία Συντάγματος», έγραφε ο Νίκος Μαραντζίδης (Η Καθημερινή, 20.5.2012).

Έκτοτε, επειδή κανείς δεν καταδέχτηκε να τον διαψεύσει,  χρησιμοποιήθηκε από όσους θέλησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να απαξιώσουν το κίνημα των Αγανακτισμένων. Τελευταίο κρούσμα, η τοποθέτηση  του Φίλιππου Σαχινίδη: «Τι κατάφεραν όλοι αυτοί οι οποίοι συναγελάζονταν στην πλατεία Συντάγματος αγκαλιά με τους Χρυσαυγίτες; Να τους φέρουν εδώ μέσα», είπε την Πέμπτη στη Βουλή. Έτσι, τώρα, μέσω της  επανάληψης, εμφανίζεται ως αναντίρρητο γεγονός που ερμηνεύει τη συγγένεια της κοινωνικής διαμαρτυρίας και της ρατσιστικής βίας!

Ο Αντώνης Λιάκος διδάσκει σύγχρονη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Φωτογραφία: Πλατεία Συντάγματος 2011. Από την ιστοσελίδα http://www.opinionpost.gr