Εδώ και πέντε μήνες παρακολουθώ κι εγώ μαζί με το πανελλήνιο για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια να γίνεται πραγματικά διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Βλέπω ανθρώπους να αγωνίζονται με κάθε τρόπο για ένα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα κι από την άλλη μια λυσσαλέα κλιμακούμενη αντίσταση, αντιπαλότητα, εχθρότητα απέναντι σε κάθε προσπάθεια για εθνική αξιοπρέπεια και ισότιμη συνύπαρξη στην ευρωπαϊκή Ένωση.

Μέρα με τη μέρα η εμπιστοσύνη μου στον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα του μεγαλώνει, έτσι δεν σας κρύβω ότι θα ψηφίσω όχι στο δημοψήφισμα. Λυπάμαι πάρα πολύ που ζούμε αυτές τις στιγμές με το κλείσιμο των τραπεζών, έχω μπροστά μου νωπές τις αναμνήσεις όταν η μητέρα μου ήταν κατάκοιτη και με αγωνία περίμενε να μην καθυστερήσω ούτε μία ώρα να της πάω τη σύνταξή της.

Έτσι καταλαβαίνω την αγωνία και αυτών των ανθρώπων αλλά και όλων μας, που είμαστε αναγκασμένοι να περάσουμε και από μια τέτοια συνθήκη. Εύχομαι και ελπίζω να τελειώσουν όλα γρήγορα και ότι είμαστε πια στην τελική ευθεία.