«Διαφωτισμός είναι η ανάδυση του ανθρώπου από την αυτοεπιβαλλόμενη ανωριμότητα», έλεγε ο Ιμμάνουελ Καντ, που στο σχολείο τον λέγαμε Κάντιο και νομίζαμε ότι είναι από το Χαϊδάρι, ενώ εκείνος είχε λιώσει τα καλντερίμια της Χαϊδελβέργης από το καθημερινό πέρα- δώθε. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της Ελλάδος, κυρίες μου και κύριοι. Ευάριθμο τμήμα του λαού βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση ανωριμότητας, δεν έχει διαβεί εισέτι το κατώφλι του Διαφωτισμού. Λαός καθυστερημένος, ανόητος, βλαξ, χοντρός, βάρβαρος, βασιβουζούκος, αγράμματος, λιγδιάρης.
Λαός τυφλός, κουφός, ανυπάκουος. Του λένε οι ταγοί, οι πρωτοπόροι, οι γνωρίζοντες, οι προκεχωρημένοι τι να πράξει κι αυτός ο ξεροκέφαλος πράττει τα ακριβώς αντίθετα. Κάθεσαι, βάρβαρε, στο λιβάδι και μαζεύεις βρούβες για το μεσημεριανό σου, ενώ ο πρωτοπόρος έχει φτάσει ήδη κατάκοπος και κάθιδρος στην κορυφή του λόφου και ατενίζει τον ορίζοντα. Βλέπει λίμνες, ποτάμια, πόλεις, χωριά, δες τα και συ, δυστυχισμένε, σου λέει, παράτα μας, ρε φίλε, του απαντάς και συνεχίζεις τη συλλογή των βρουβών, εξ ου και το παροιμιώδες «αυτός πήγε για βρούβες».
«Πρόσεξε τι θα ψηφίσεις, στις ευρωεκλογές, πρόσεξε μην κάνεις καμιά μαλακία», φώναζαν οι ταγοί, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν να καταφύγουν σε εκφράσεις χαμαιτυπείου, μπας και τους αντιληφθεί ο χύδην όχλος. «Πρόσεξε, βλάκα λαέ, μην ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα πέσουν στην Ελλάδα οι δέκα πληγές του Φαραώ κι ας έχει συχωρεθεί ο Φαραώ εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Τα ποτάμια θα γίνουν αίμα, βατράχια και αλογόμυγες θα μπαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων, ο αέρας θα γεμίσει σκνίπες, θα ψοφήσουν τα κοπάδια μας, θα γεμίσουμε εξανθήματα, θα πέσει χαλάζι και φωτιά, θα σκοτεινιάσει ο ουρανός, θα πεθάνουν οι πρωτότοκοι υιοί μας»
Φωνή βοόντων εν τη ερήμω. Ένας στους τρεις αθλίους πήγε και ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των πρωτοπόρων. Και δεν ήταν όποιοι κι όποιοι εκείνοι που προειδοποιούσαν, ήταν το απαύγασμα της διανόησης, ήταν εκείνοι που θεμελίωσαν τον πολιτικό, μιντιακό και πολιτιστικό θαύμα του 90, του 2000, του 2010. Παραθέτω ενδεικτικώς κάποια ονόματα, για να αντιληφθείτε το μέγεθος εκείνων που αγνοήθηκαν: Γιάννης Πρετεντέρης, Όλγα Τρέμη, Μαρία Χούκλη, Μπάμπης Παπαδημητρίου, Αλέξης Παπαχελάς, Άρης Πρωτοσάλτε, Τάσος Τέλογλου, Γιώργος Παπαχρήστος, Ηλίας Κανέλης, Σταμάτης Φασουλής, Γιάννης Μπέζος, Πόπη Διαμαντάκου, Σώτη Τριανταφύλλου, Χρήστος Χωμενίδης, Πέτρος Τατσόπουλος, Σταύρος Θεοδωράκης, Λένα Διβάνη, Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Γρηγόρης Ψαριανός, Θεόδωρος Πάγκαλος.
Τους τρεις τελευταίους τους άφησα επίτηδες τελευταίους, διότι αυτοί πήγαν ένα βήμα παραπέρα, έβαλαν ενέχυρο την τιμή, την αξιοπρέπεια, τα κορμιά τους. Απείλησαν ότι, αν βγει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, θα μεταναστεύσουν στο μακρινό και αφιλόξενο Παρίσι και τούτο παρόλο που είχαν ακούσει την έμμετρη προειδοποίηση του Καζαντζίδη: «Το κοκοβάν της ξενιτειάς είναι πικρό, το σαρντονέ της θολό, το κρουτόν της σκληρό». Προς το παρόν πάντως, ο Θόδωρος, ο Γρηγόρης και η Αφροδίτη παραμένουν εντός του Τριγώνου των Βερμούδων- με την ενδυματολογική έννοια- που ορίζεται από τις πλατείες Συντάγματος, Κολωνακίου και Μαβίλη, οπότε δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Είτε είναι ψεύτες και απατεώνες είτε το Παρίσι κατηφόρισε προς νότον και καπάκωσε την Αθήνα.
Προσωπικά είμαι απολύτως βέβαιος ότι συμβαίνει το δεύτερο.
