Ταυτότητα: Τους Rosewood τους φτιάξαμε πριν από έναν περίπου χρόνο με πρόσφυγες από τη Μαδαγασκάρη. Οι ρυθμοί μας είναι παραδοσιακοί της χώρας μας, με μοντέρνες νότες, ηλεκτρικές κιθάρες και μπάσα. Το όνομα το πήραμε από το «τριανταφυλλόξυλο», που είναι παραδοσιακό προϊόν της Μαδαγασκάρης, το οποίο εκμεταλλεύονται μεγάλες πολυεθνικές, καταστρέφοντας το περιβάλλον και «κλέβοντας» τον φυσικό πλούτο της χώρας. Επίσης, νομίζω ότι η απόχρωση του rosewood μοιάζει και με το χρώμα του δέρματός μας, που είναι μελαχρινό με κόκκινους τόνους.
Μουσική παίζουμε τόσα χρόνια επειδή το διασκεδάζουμε, αλλά, ιδίως τώρα, έχει γίνει ανάγκη. Θέλουμε να βοηθήσουμε, να ανεβάζουμε ψυχολογικά τον κόσμο, την κοινότητα των μεταναστών από τη Μαδαγασκάρη.
Γιατί συμμετέχετε στο Αντιρατσιστικό; Προσωπικά, συμμετέχω στα Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ από το 1996. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να προβάλλονται διαφορετικές κουλτούρες μέσα από μουσικές και εκδηλώσεις που τις αναδεικνύουν, ιδίως από ανεξάρτητα εγχειρήματα, όπως το Αντιρατσιστικό, γιατί σε ένα βαθμό αυτό λείπει από την ελληνική κοινωνία. Παράλληλα, ενισχύεται και ο αγώνας για τη βελτίωση της θέσης των μεταναστών, του καθεστώτος παροχής αδειών παραμονής και μία σειρά άλλων θεμάτων.
Μια εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη «ρατσισμός»; Στην Ελλάδα ο παραδοσιακός ρατσισμός είναι προς το χρώμα. Σε βλέπει κάποιος και λέει "ο ξένος", "ο μουσουλμάνος". Επίσης, οι Έλληνες δεν είναι καθόλου ανεκτικοί στις διαφορετικές θρησκείες με αποτέλεσμα όσοι δεν είναι ορθόδοξοι χριστιανοί να βιώνουν τον θρησκευτικό ρατσισμό. Για μένα αυτή η εικόνα είναι πολύ έντονη.
