Η ανακοίνωση της Νεολαίας των Οικολόγων Πράσινων:

      Επτά μόλις χρόνια έχουν περάσει από τη μαζική εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008 κι ήδη συγκεκριμένοι κύκλοι επιδιώκουν τη μουσειοποίηση της επετείου, λες και τα αιτήματα της νέας γενιάς που βγήκε μαζικά στους δρόμους διεκδικώντας λίγο από το αύριο που της κλέβουν έχουν έστω και στο ελάχιστο απαντηθεί. Οι αλλαγές, βέβαια, στα χρόνια αυτά είναι αξιοσημείωτες: το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης κατέρρευσε, η Αριστερά για πρώτη φορά ανέβηκε στην εξουσία, η φούσκα της επίπλαστης ευημερίας της τελευταίας γενιάς έσκασε γοερά και η Ελλάδα έχει καταστεί έρμαιο σε ένα παγκόσμιο πείραμα λιτότητας βαθιά σε ένα βαρέλι που δείχνει να μην έχει πάτο. Το αν τώρα οι αλλαγές αυτές έχουν σηματοδοτήσει μια όντως ριζοσπαστική στροφή της ελληνικής κοινωνίας και μια αλλαγή του κώδικα αξιών και του τρόπου ζωής και κατανάλωσης είναι κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλουμε...

     Επιμέναμε όσοι συμμετείχαμε στην παλιά μορφή των Νέων Πράσινων κι εξακολουθούμε ως Νεολαία Οικολόγων Πράσινων να υποστηρίζουμε με κάθε τρόπο πως όποιος κρατάει από το Δεκέμβρη του 2008 μόνο τις σπασμένες βιτρίνες και τα καμμένα αυτοκίνητα είναι στην καλύτερη περίπτωση αδαής και στη χειρότερη υπηρέτης άλλου τύπου συμφερόντων. Η νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη δεν υπήρξε μόνο μια φωνή αντίστασης στην αστυνομική καταστολή και στην κρατική αυθαιρεσία, αλλά ένα ξυπνητήρι στην κοιμισμένη γενιά της Μεταπολίτευσης που ζούσε βυθισμένη στο μακάριο λήθαργο του υπερκαταναλωτισμού, των ονείρων του Χρηματιστηρίου, των σόου της ιδιωτικής τηλεόρασης και του κυνηγιού της εύκολης κοινωνικής ανέλιξης πατώντας επί πτωμάτων. ''Παιδιά'' της εξέγερσης δε, δεν είναι φυσικά ο μηδενισμός και οι ένοπλες ομάδες -που παίζουν εντέλει το παιχνίδι του συστήματος- όπως θέλουν κάποιοι να παρουσιάσουν, αλλά οι δεκάδες δικτυώσεις, τα εγχειρήματα και οι ''οάσεις'' της κοινωνίας που έδειξαν έναν άλλον δρόμο κοινωνικής οργάνωσης βασισμένο στην αλληλεγγύη και την ισότητα και πολλαπλασιάστηκαν στα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων.

      Ως Νεολαία Οικολόγων Πράσινων συμμετέχουμε και φέτος στις μαθητικές και φοιτητικές πορείες για τη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, με σταθερό ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό, μη βίαιο πρόταγμα και ζητούμε να ακουστεί επιτέλους η φωνή της νέας γενιάς που μεταναστεύει μαζικά για να μη βυθιστεί στη μιζέρια και την έλλειψη προοπτικής. Καλούμε, παράλληλα, τους Οικολόγους Βουλευτές και τον Πράσινο Υπουργό που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση της Αριστεράς να κρατήσουν ψηλότερα τη σημαία της Οικολογίας, κόντρα σε τάσεις ενσωμάτωσης στο σύστημα που δυστυχώς κατά κόρον βλέπουμε να λαμβάνουν χώρα τους τελευταίους μήνες. Δεν ξεχνούμε, όμως, και τα αδέρφια μας, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που εκτός του επερχόμενου χειμώνα έχουν να αντιμετωπίσουν και το σκληρότερο πρόσωπο της κλειστής και φοβικής Ευρώπης, η οποία δεν είναι σε θέση να καταλάβει την παγκοσμιότητα των προβλημάτων και δεν θέλει να δει πόσους κλιματικούς μετανάστες αναμένεται να έχουμε τις επόμενες δεκαετίες. Στεκόμαστε στο πλευρό των δυνάμεων που αντιστέκονται δυναμικά και δημιουργικά, αντιπροτείνοντας έναν νέο κόσμο, αλληλέγγυο και πράσινο, γιατί αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη και όλων μας κι εμείς σκοπεύουμε να πούμε την τελευταία λέξη, κόντρα σε κάθε είδους παλαιοκαθεστωτικά και νεοκαθεστωτικά προτάγματα που επιδιώκουν λυσσαλέα και αυτή η άνοιξη να πάει χαμένη!