«Η Σφαγή» (Διάρκεια: 98΄ -
Σκηνοθεσία: Monika Borgmann, Lokman Slim, Hermann Theissen)
Μετά την πολιορκία της Βηρυττού από τον εισβολέα ισραηλινό στρατό, οι μαχητές της PLO αναγκάζονται να αποχωρήσουν με πλοία για την Τύνιδα, μεταφέροντας τον οπλισμό τους. Στους Παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς γύρω από την Βηρυττό παραμένουν άμαχοι και γυναικόπαιδα. Οι Ισραηλινοί δίνουν την άδεια στους Λιβανέζους συμμάχους τους, τους παραστρατιωτικούς Χριστιανούς Φαλαγγίτες να εισβάλουν σε δύο προσφυγικούς καταυλισμούς, τη Σάμπρα και τη Σατίλα.
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1982 ξεκίνησε ο πρωινός βομβαρδισμός και κατόπιν η εισβολή. Βιασμοί, τραυματισμοί, δολοφονίες, συλλήψεις, εξαφανίσεις άοπλων (παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων) στους χώρους των κυκλωμένων και σφραγισμένων, από τον ισραηλινό στρατό κατοχής, προσφυγικών καταυλισμών. Στην ταινία, έξι πρωταγωνιστές μιλούν με κρυμμένα τα πρόσωπα για την εμπλοκή τους στη σφαγή. Ομολογίες που λειτούργησαν και ψυχοθεραπευτικά. Έξι αμετανόητοι ένοχοι που περιγράφουν, παραδέχονται, δικαιολογούνται μα που δε θα ζητήσουν συγγνώμη.
(Στη φωτό, το εξώφυλλο του Time της 27ης Σεπτεμβρίου 1982 με θέμα ακριβώς τη σφαγή στο Λίβανο)