Πρόκειται για την τέταρτη κατά σειρά εκδήλωση της νέας πρωτοβουλίας του Φεστιβάλ, στην προσπάθειά του να υλοποιήσει τον στόχο της βιωσιμότητας, μέσα από ομιλίες και συζητήσεις με τη συμμετοχή οργανισμών, ομάδων και εμπειρογνωμόνων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της περιβαλλοντικής και κοινωνικής βιωσιμότητας.
«Με μια κουταλιά σκόνη κακάο μπορούμε να κάνουμε ξηρό καθάρισμα μαλλιών για σκούρα μαλλιά, όπως ακριβώς γίνεται με τη σόδα στα ανοιχτόχρωμα μαλλιά. Έχει να κάνει με τα παλιά κόλπα της γιαγιάς. Είναι ένα παράδειγμα που αποδεικνύει πως πολλές φορές κάτι πολύ απλό, στο οποίο δεν θα πήγαινε το μυαλό μας, μπορεί να μας δώσει λύση σε κάτι που δεν το περιμέναμε», είπε η πρόεδρος του συλλόγου Cosmos DIY και διαχειρίστρια της ομάδας του facebook, Zero Waste Thessaloniki, Αραβέλλα Σαλονικίδου.
«Αντίστοιχα, το μπλε χαμομήλι -ή αλλιώς γερμανικό χαμομήλι, είναι η εναλλακτική λύση στις χημικές κρέμες προσώπου. Είναι μπλε, δε χρησιμοποιείται σκέτο, χρησιμοποιείται σε μια βάση και τέσσερις σταγόνες αρκούν για όλη την ημέρα. Είναι επιδιορθωτικό για το δέρμα, δεν ενυδατώνει απλώς», συμπλήρωσε η κ. Σαλονικίδου. «Γενικά, αυτό που είναι καλό για το δέρμα μας είναι αυτό που μπορούμε να το φάμε κιόλας. Καλό είναι να φροντίζουμε το δέρμα μας με προϊόντα που υπάρχουν στην κουζίνα μας. Πρόσφατα, ας πούμε, έφτιαξα μια μάσκα από μελάσα, καστανή ζάχαρη και λίγο λάδι καρύδας και ήταν ό,τι καλύτερο για το πρόσωπο και τα χέρια», είπε από την πλευρά της η εικαστικός κυκλικής οικονομίας Λιζέττα Φώτογλου.
Συνεχίζοντας την ερμηνεία των ...άγνωστων λέξεων, είπαν ότι το «miswak» είναι μια οικολογική λύση που μπορούμε να υιοθετήσουμε, σε συνεργασία ασφαλώς με τον οδοντίατρό μας, για να αντικαταστήσουμε την οδοντόβουρτσα με τις νάιλον τρίχες και τις οδοντόκρεμες. «Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν δέντρα, φυτά και θάμνοι με κλαδιά και ρίζες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καθαρίσουμε τα δόντια μας. Δε χρειαζόμαστε δηλαδή ούτε οδοντόκρεμα, ούτε οδοντόβουρτσα, μόνο αυτά τα ξυλάκια. Τα δέντρα αυτά είναι διαφορετικά σε κάθε ήπειρο. Στην Ευρώπη είναι η ευρωπαϊκή ελιά. Στην Αγγλία κυκλοφορούν miswak από ξύλο ελιάς. Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να βρει σε καταστήματα με ασιατικά προϊόντα, κυρίως από το Ιράν», σημείωσε η κ. Σαλονικίδου.
Όσον αφορά το «furoshiki», οι ομιλήτριες εξήγησαν ότι πρόκειται για έναν ιαπωνικό όρο, που περιγράφει έναν εναλλακτικό τρόπο τυλίγματος δώρου. «Δείχνει πώς μπορούμε με ύφασμα να κάνουμε διαφορετικά σχέδια διπλώματος για να προσφέρουμε κάτι όμορφο, χωρίς χαρτί περιτυλίγματος. Ιδανικά, βέβαια, τα δώρα μας δε χρειάζεται να έχουν περιτύλιγμα. Αν έχουν, μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, όπως ας πούμε ένα κουτί παπουτσιών. Μπορεί, επίσης, το δώρο να είναι κάτι άυλο, όπως εισιτήρια ή μια συνδρομή, ένα ψηφιακό βιβλίο, μια υπηρεσία», σημείωσε η κ. Φώτογλου.
Ακολούθως, οι ομιλήτριες μίλησαν για το σήμα της ανακύκλωσης που υπάρχει στις συσκευασίες προϊόντων, αλλά και για το τι πρέπει να προσέχουμε ως καταναλωτές σε σχέση με αυτό. «Συχνά το μπερδεύουμε με το σήμα του φόρου που βλέπουμε στις συσκευασίες. Το σχήμα της ανακύκλωσης είναι το χαρακτηριστικό τριγωνάκι με τα βελάκια, το οποίο συνήθως μέσα έχει έναν αριθμό. Από τον αριθμό αυτό γνωρίζουμε τι υλικό έχουμε στα χέρια μας. Το πιο επικίνδυνο σήμα είναι αυτό με το νούμερο επτά μέσα στο τρίγωνο γιατί υποδηλώνει κάτι πολύ βλαβερό», σημείωσε η κ. Φώτογλου.
Τέλος, αναφέρθηκαν σ' αυτό που αποκαλείται «ηθική μόδα», τονίζοντας ότι η πιο οικολογική λύση είναι η μεταποίηση και το second hand, ενώ σχολιάζοντας το ζήτημα που είχε προκύψει με τα πλαστικά καλαμάκια και την αντικατάστασή τους από χάρτινα, συμφώνησαν ότι δεν αποτελεί καλή εναλλακτική. «Τα χάρτινα καλαμάκια δεν ανακυκλώνονται, πέρα από το ότι είναι και πολύ δυσάρεστα. Εγώ προσωπικά έχω ένα επαναχρησιμοποιούμενο μεταλλικό καλαμάκι στην τσάντα μου», εξήγησε η κ. Σαλονικίδου και κάλεσε τον κόσμο να χρησιμοποιεί κάποιο από τα περίπου δέκα είδη που υπάρχουν σε επαναχρησιμοποιούμενα καλαμάκια.
