Μετά τη Γαλλία, που διαθέτει το 31,5% του ΑΕΠ της για κοινωνικές παροχές, ακολουθεί η Φινλανδία (30,8% του ΑΕΠ), με βάση τα στατιστικά στοιχεία που ανακοίνωσε ο ΟΟΣΑ. Αυτές είναι και οι μοναδικές χώρες-μέλη του Οργανισμού όπου οι δαπάνες αυτού του είδους ξεπερνούν το 30%.

Ακολουθούν το Βέλγιο, η Ιταλία, η Δανία, η Αυστρία, η Σουηδία, η Ελλάδα, η Γερμανία και η Νορβηγία, με ποσοστά μεταξύ 25-29%.

Στο άλλο άκρο βρίσκονται το Μεξικό, η Νότια Κορέα, η Χιλή και η Τουρκία που διαθέτουν λιγότερο από το 15% του ΑΕΠ τους σε κοινωνικές παροχές.

"Το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών αυτών αφορά τις συντάξεις, λίγο παραπάνω από το 8% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο σε όλες τις χώρες. Ακολουθεί η υγεία, όπου οι δαπάνες αυξήθηκαν από το 4% του ΑΕΠ το 1980 στο 6% σήμερα", αναφέρεται στη μελέτη αυτή. Σε πραγματικές τιμές, μεταξύ 2010-13 οι δαπάνες για τις συντάξεις αυξήθηκαν σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ, εκτός από την Εσθονία και την Πολωνία. Αυτή η ανοδική τάση εξηγείται κατά κύριο λόγο από την αύξηση του προσδόκιμου ζωής και την αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων.

Σε οικογενειακά επιδόματα δίνεται το 2,1% του ΑΕΠ ενώ τα επιδόματα ανεργίας αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,9% του ΑΕΠ των 35 χωρών-μελών.

Οι δαπάνες για την υγεία αυξάνονται επίσης αλλά σε μικρότερο βαθμό, σε σύγκριση με την περίοδο πριν το 2009. Η Χιλή και η Νότια Κορέα είναι οι μοναδικές χώρες όπου οι ετήσιες δαπάνες για την υγεία αυξάνονται κάθε χρόνο, από το 2005 και μετά, κατά 5% και περισσότερο.

ΑΠΕ-ΜΠΕ