Στα χρόνια της μεταπολίτευσης μια αποφασισμένη ομάδα εξεγερμένων τυφλών κατέλαβε τον Οίκο Τυφλών Καλλιθέας ορίζοντας το έναυσμα για μια μακροχρόνια σύγκρουση που καταγράφηκε στην ιστορία των κοινωνικών κινημάτων ως ο «Αγώνας των Τυφλών».
Στις 2 Μαΐου του 1976 με σύνθημα «ψωμί, παιδεία και όχι επαιτεία», παραφράζοντας το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, 300 περίπου άνθρωποι με βλάβη στην όραση κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις του «Οίκου Τυφλών», που ήταν υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και με μια σειρά δυναμικών και οργανωμένων κινητοποιήσεων, αξίωσαν την αλλαγή του καθεστώτος διοίκησης καθώς και αξιοπρεπή διαβίωση και εργασία.
Χρειάστηκαν δυο χρόνια ακατάπαυστου ακτιβισμού για να δικαιωθούν τα αυτονόητα αιτήματα και διεκδικήσεις τους.
Ωστόσο, η δικαίωση ήλθε, καθώς αποφασίστηκε η κρατικοποίηση του Οίκου Τυφλών, τον Σεπτέμβριο του 1979, που μετονομάστηκε σε «Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών» και πέρασε στην διοίκηση των ίδιων των τυφλών.
Η εξέγερση και ο νικηφόρος «Αγώνας των Τυφλών» δεν αποτέλεσε δικαίωση μόνο για τους τυφλούς συνανθρώπους, αλλά για όλη τη δημοκρατική κοινωνία.