Νομίζω ότι ήταν από τις πιο επιτυχημένες διοργανώσεις. Πάρα (μα πάρα!) πολύς κόσμος και τις τρεις μέρες (αν και σαφώς λιγότερος την πρώτη μέρα απ’ ό,τι στις άλλες δυο).

Η επιτυχία του φεστιβάλ έχει μεγάλη σημασία στις μέρες της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Μας γεμίζει αισιοδοξία και διάθεση για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Προσωπικά, στο φεστιβάλ πέρασα θαυμάσια (όπως κάθε χρόνο, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;): κουβεντούλα με φίλες και φίλους, ανταλλαγή απόψεων για τα (πολιτικά και όχι μόνο) μελλούμενα...

…και φυσικά πολλές φωτογραφίες και βιντεάκια.

Δείτε φωτογραφίες, πολλές και υπέροχες εδώ!

Το τελικό αποτέλεσμα της «σοδιάς» μου είναι πέντε βίντεο. Το, ας πούμε, «κεντρικό» βίντεο για το φεστιβάλ (με τον τίτλο «Το 17ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ»), στο οποίο συγκέντρωσα όσες φωτογραφίες και βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα περιγράφουν (με μια έννοια) τις τρεις μέρες που πέρασαν (από τη δική μου οπτική-κίνηση στο χώρο, φυσικά) στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ.

Στη συνέχεια ακολουθούν τέσσερα βιντεοσκοπημένα (με φωτογραφίες, φυσικά) ρεμπέτικα τραγούδια. Αυτό αποκαλύπτει ότι πέρασα αρκετά στις ρεμπέτικες σκηνές, και ελάχιστα στα υπόλοιπα μουσικά δρώμενα.

Τέλος, φεύγοντας από το χώρο την πρώτη μέρα, έπεσα πάνω σε ένα δρώμενο αυτοσχέδιας μουσικής (Jam session [ζαμάρισμα] κατά το κοινώς λεγόμενο). Υπήρχε κέφι και ζωντάνια που μόνο η συμμετοχή στη μουσική και το χορό μπορούν να προσφέρουν.

Δυστυχώς, παρ’ όλο που ήθελα να συμμετέχω ενεργά  υπερίσχυσε η επιθυμία (αλλοτρίωση… ίσως;) να καταγράψω το γεγονός με την κάμερά μου. Και ιδού το αποτέλεσμα.

Άγγελος Καλοδούκας