Όταν η κρίση χρέους στην Ευρώπη ξέσπασε το 2008, τα μέσα ενημέρωσης εστίαζαν κυρίως στην μοίρα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου «PIIGS», ήτοι Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία. Αυτές οι χώρες έχουν το μεγαλύτερο χρέος και ήταν αυτές που -πλην της Ισπανίας και της Ιταλίας- μπήκαν σε μνημόνια. Αυτά τα πακέτα βοήθειας θα απέτρεπαν την χρεοκοπία των χωρών αυτών, αλλά επιβλήθηκαν με τον όρο οι κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε περικοπές δαπανών σε μία προσπάθεια να βάλουν σε τάξη τα δημοσιονομικά τους.

Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε αντιδημοφιλής. Στην Ελλάδα τα μέτρα λιτότητας συνδέθηκαν με τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα, περικοπές μισθών και αργότερα την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και των αριστερών κομμάτων. Στην Ιρλανδία μεγάλης κλίμακας μετανάστευση και η κατάρρευση της αγοράς ακινήτων κυριάρχησε στην εθνική σ υζήτηση, ενώ η Πορτογαλία είχε να διαχειριστεί την υψηλή ανεργία των νέων.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει-τουλάχιστον για κάποιους. Λισαβόνα και Δουβλίνο δείχνουν σημάδια ανάκαμψης. Αλλά η κατάσταση στην Αθήνα συχνά μοιάζει να γίνεται χειρότερη. Εκτιμάται ότι σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθλαψη, ενώ το 40% των ελληνόπουλων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Είναι αυτή η Ελλάδα η οποία έδωσε το ερέθισμα στον φωτογράφο Άγγελο Τζωρτζίνη να «οπλίσει» τη μηχανή του. Εδώ και έξι χρόνια απαθανατίζει τις συνέπειες των μέτρων λιτότητας στην πατρίδα του, την οποία λέει ότι πλέον δεν αναγνωρίζει.

Οι εικόνες, αναφέρει το Time, είναι τόσο δυνατές, όσο και σοκαριστικές. «Ο φωτογράφος μας δείχνει τα πάντα, από τις διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις της Χρυσής Αυγής μέχρι γυναίκες που εργάζονται ως ιερόδουλες, από μετανάστες που ψάχνουν καταφύγιο, μέχρι τοξικομανείς στα υπνοδωμάτιά τους», τονίζει το περιοδικό.

Με πληροφορίες από Ημερησία/ Πηγή: Time